Ένας στοχασμός πάνω στη ζωή και στο θάνατο, στο αληθινό και το φανταστικό, με αφορμή την τελευταία συνάντηση του ηθοποιού και σκηνοθέτη του βωβού κινηματογράφου Έριχ φον Στροχάιμ με την ηρωίδα της ταινίας «Η Λεωφόρος της Δύσης»

του Δημήτρη Δημητριάδη Διαρκεια : 70 '
Σκηνοθ.:Στ. Φασουλής
Ερμηνεύουν: Κ. Καραμπέτη, Άκις Βλουτής, Αγλ. Παππά. Σκην.: Ν. Αναγνωστόπουλος. Κοστ.: Ντ. Βαχλιώτη. Φωτ.: Σ. Μπιρμπίλης.

ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΑΤΡΟ

Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο,

2105231131.

Αγνώριστη είναι η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στη φωτογράφηση για την παράσταση κι ένα έμπειρο κινηματογραφόφιλο μάτι μπορεί να διακρίνει την ομοιότητα με τη μεγάλη σταρ του βωβού κινηματογράφου Γκλόρια Σουάνσον στο ρόλο της Νόρμα Ντέσμοντ από τη «Λεωφόρο της Δύσης» του Μπίλι Γουάιλντερ. Μια ταινία-σταθμός, όχι μόνο αισθητικά και θεματολογικά, αλλά και λόγω της αιχμηρής κριτικής ματιάς της. Στην ίδια ταινία πρωταγωνίστησε, στο ρόλο του μπάτλερ Μαξ, και ο Αυστριακός σπουδαίος σκηνοθέτης και ηθοποιός Έριχ φον Στροχάιμ, ο οποίος μάλιστα προτάθηκε για Όσκαρ β΄ αντρικού ρόλου.

Από εκείνον είναι εμπνευσμένο το έργο του Θεσσαλονικιού συγγραφέα. Ο Έριχ Όσβαλντ Στροχάιμ αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη στην ιστορία του βωβού κινηματογράφου. Γιος Βιενέζου εμπόρου εβραϊκής καταγωγής, μετανάστευσε σε ηλικία 24 ετών, το 1909, στην Αμερική, πρόσθεσε το διακριτικό ευγενείας «φον» στο όνομά του και μέχρι το θάνατό του, το 1957 στο Παρίσι, όλοι είχαν πειστεί για την αριστοκρατική του καταγωγή.

Κινηματογραφιστής χωρίς ηθικά άλλοθι, παρουσίασε τους ήρωες των ταινιών του, πλούσιους και φτωχούς, να κυριεύονται από πάθη και ζήλιες και να ζουν βέβηλες καταστάσεις. Με την έναρξη του ομιλούντος κινηματογράφου, στράφηκε αποκλειστικά στην υποκριτική, λαμβάνοντας μέρος κυρίως σε ευρωπαϊκές παραγωγές αλλά και σε αμερικανικές.

Πώς συνυπάρχει όμως ο Στροχάιμ­ με την Γκλόρια Σουάνσον και τη Νόρμα Ντέσμοντ στο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη; Σύμφωνα με την πλοκή, ο οραματιστής και ονειροπόλος σκηνοθέτης συναντιέται με τη Νόρμα Ντέσμοντ, την ηρωίδα της ταινίας του Γουάιλντερ, στην οποία ο ίδιος ερμήνευε το ρόλο του υπηρέτη (με ένα αναπάντεχο μυστικό παρελθόν που αποκαλύπτεται στο τέλος του φιλμ ).

Εκείνη τον επισκέπτεται τη βραδιά της πραγματικής ημερομηνίας του θανάτου του και του ανακοινώνει ότι θα πεθάνει. Όπως λέει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: «Μέσα από αυτό το εύρημα ο συγγραφέας μιλάει για την τέχνη και την ανάγκη του ανθρώπου να ξεπεράσει τα στενά όρια της πραγματικότητας και να αποδεχτεί την έννοια του θανάτου και πάλι με όρους τέχνης».

Τα έργα του Δημήτρη Δημητριάδη αναμφισβήτητα αποτελούν σταθμούς στη νεοελληνική δραματουργία. Αυτήν την περίοδο παίζεται στη σκηνή του Θεάτρου Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής» ο «Φαέθων» του, ένα σκληρό και ακραίο οικογενειακό δράμα. Στο «Στροχάιμ» το κείμενο κινείται σε πιο λυρικούς δρόμους, προσεγγίζοντας χειρουργικά την ανθρώπινη φύση καθώς και υπαρξιακά ζητήματα.

Σκηνοθετώντας τρεις σπουδαίους ηθοποιούς, τον Άκι Βλουτή, την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και την Αγλαΐα Παππά, ο Σταμάτης Φασουλής καλείται να μας εισάγει στο παράδοξο αισθητικό σύμπαν του Δημητριάδη, όπου συνυπάρχουν εν αρμονία η ποιητική ατμόσφαιρα με μια σαρκαστική των πάντων ­διάθεση.