Tag: Άλεξ

Δεκαπενταύγουστος, το μικρό Πάσχα της Ορθοδοξίας, σπουδαία μέρα για την παράδοση του λαού μας. Η δύναμη της πίστης, όπως κι αν την βιώνει ο καθένας μας, είναι κινητήρια δύναμη για να αντιμετωπίζουμε τις προσωπικές και συλλογικές δυσκολίες

Έχοντας πλέον βιώσει τις πανελλαδικές εξετάσεις, τόσο κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας όσο και στην εξεταστική διαδικασία,είμαι σε θέση να σχολιάσω ορισμένα σημεία

Έχασε τη μάχη για την ζωή ο επιχειρηματίας Αλέξανδρος Σταματιάδης, τον οποίο τη Μεγάλη Δευτέρα 2 Απριλίου δύο κουκουλοφόροι ληστές πυροβόλησαν στο σπίτι του στην Κηφισιά.

Παρατηρώ, πάντα μουδιασμένος, τους ποικίλους επαίτες στα φανάρια και αναρωτιέμαι: είναι ταυτόσημες, παραπλήσιες ή εντελώς διαφορετικές οι επαιτείες του «χρήστη» για τη δόση του και του μικρού μελαμψού -Ρομά ή Πακιστανού- με τη μάνα ή τον αρχηγό της «συμμορίας» να περιμένει δυο γωνίες πιο πέρα; Βοηθάμε ή επιδεινώνουμε τη θέση του παιδιού αυτού δίνοντάς του ένα κέρμα;

Ο Αλέξης και ο Πάνος, σε τσίγκινο τραπεζάκι καφενείου σε νησί - με ούζα και χταποδάκι. Να γελάνε και να αυτοκαμαρώνουν με ό,τι κρυάδα και αν πετάξει ο καθένας. Ακόμα κι αν είναι για σοβαρά πράγματα, όπως ας πούμε τα εθνικά θέματα. Ελαφράδα, απερισκεψία, ανευθυνότητα, άγνοια κινδύνου

Μάχη για να κρατηθεί στη ζωή δίνει ο 52χρονος επιχειρηματίας Αλέξανδρος Σταματιάδης, ο οποίος τραυματίστηκε τα ξημερώματα της Δευτέρα από πυρά διαρρηκτών μέσα στο σπίτι του, στην Κηφισιά.

Παίρνει το πιάτο γεμάτο από το πασχαλινό τραπέζι και το πηγαίνει στο απέναντι σπίτι. Στο γειτονόπουλο με την ασαφή ψύχωση, ολομόναχο και σήμερα. Παιδί φτωχού και αλκοολικού πατέρα τότε με την ταράτσα του μονόροφου σπιτιού περασιά στον δρόμο.

Ήταν κάποτε ένας παλιός γιατρός, από εκείνους που χρησιμοποιούσαν πλην των εξετάσεων και τις αισθήσεις τους. Θείος του γράφοντος και πατέρας του ιατρού και συγγραφέα, Αλέξανδρου Αρδαβάνη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον αρχηγό του, είναι μόνο το εξόφθαλμο σύμπτωμα του δημόσιου αμοραλισμού. Εδώ και πολλά χρόνια, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα «ντρέπεται» με μεθοδικό τρόπο για όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό του.

«Κάθε σκυλί είναι λιοντάρι στο δικό του σπίτι» λέει η Ουκρανική παροιμία που επικαλείται η γιαγιά μιας από τις λιγοστές οικογένειες που εξακολουθούν να παραμένουν σʼ ένα χωριό στα σύνορα Ρωσίας και Ουκρανίας -εν μέσω Ρωσικών και Ουκρανικών πυρών.

Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο Υπουργός Εσωτερικών ανακοίνωσε, ότι πρόθεση της κυβέρνησης είναι οι δημοτικοί/περιφερειακοί σύμβουλοι να εκλέγονται με απλή αναλογική από τον Α γύρο των εκλογών, ενώ στο Β γύρο θα προκρίνονται οι επικεφαλής των δύο παρατάξεων, που συγκέντρωσαν την πλειοψηφία, εφόσον κανείς από τους δύο δε συγκέντρωσε το 50%+1 των ψήφων.

Λοιπόν, ακούστε, παραχαράκτες της ιστορίας, που ονειρεύεστε, ετσιθελικά, έξω από κάθε ιστορική πραγματικότητα, δική σας «Μακεδονία» που, κατά τα ταραγμένα σας μυαλά, φτάνει μέχρι τον Όλυμπο και «μακεδονική μειονότητα» (ενώ καμία τέτοια μειονότητα δεν έχει καταγραφεί στην περιοχή είτε το 1908, είτε το 1926 που έγιναν απογραφές )

Πρέπει να παραδεχτώ μια ακόμα ανυπαρξία λύσης. Μια γυναίκα με σπαστά Ελληνικά κρατάει ένα βιβλιάριο ΙΚΑ και ένα έγγραφο μιας δημόσιας υπηρεσίας -που αλλάζει στελέχωση, όνομα, αρμοδιότητες και στόχους κάθε δυο τρεις μήνες τα τελευταία χρόνια. Τώρα λέγεται ΚΕΠΑ, νομίζω.

Κοίτα γιατρέ, η μάνα μου είναι ανασφάλιστη. Πώς θα τα κάνει όλα αυτά που δεν υπάρχει μία; -Δεν υπάρχει ασφαλισμένος και ανασφάλιστος φίλε. Με το ΑΜΚΑ της δικαιούται πλήρη περίθαλψη σε κάθε νοσοκομείο! -Καλά, σοβαρά το λες γιατρέ, δεν πρέπει να πληρώσουμε τίποτε για τη μάνα μου;