Όταν ο Μοναχός Επιφάνιος έγραφε για τις Πρωτοχρονιές των αναμνήσεών του στη Μακεδονία, είχε μοιραστεί με τον Γαστρονόμο και ετούτη εδώ την ξεχωριστή συνταγή για αλμυρή βασιλόπιτα με κρέας, πράσα και ξηρούς καρπούς.
Σε όλη τη Μακεδονία, στις πόλεις και στα χωριά, παλαιότερα που δεν υπήρχαν οι τηλεοράσεις, τον Άγιο Βασίλη τον ξέραμε αλλιώς.
Ένας από τους τρεις Ιεράρχες, σοφός και ασκητικός, με μαύρα ράσα, ερχόταν από την Ανατολή να μας φέρει το νέο έτος με ευλογίες, ευημερία, υγεία και σοδειές.
Κι εμείς, πιτσιρίκια τότε, τραγουδούσαμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς τα κάλαντα, διαφορετικά.
Αλλάζουν οι άνθρωποι, αλλάξαμε και εμείς, χαθήκαμε, όπως λέει και το λαϊκό τραγούδι.
Τώρα βρήκαμε άλλα, πιο φανταχτερά πράγματα, ζωηρά χρώματα, άλλες μυρωδιές, περισσότερες επιθυμίες και δικαιώματα, λιγότερα όνειρα και ακόμα λιγότερες υποχρεώσεις.
Άλλαξε και ο Άγιος Βασίλης και έρχεται από τη Δύση πάνω σε άρμα που το σέρνουν τάρανδοι. Χοντρούλης, ντυμένος στα κόκκινα, με έναν σάκο δώρα και χαμογελαστός.
Μας έμεινε όμως το έθιμο της βασιλόπιτας με το φλουρί.
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Γαστρονόμος, τεύχος 165.
