Συνέντευξη με τη συγγραφέα Πολύμνια Κοσσόρα

Ηλιούπολη για όλους (www.ilioupoligiaolous.gr)

Αφορμή γι’ αυτή την ενδιαφέρουσα κουβέντα, το δεύτερο μυθιστόρημά της «Καίει ο Ήλιος τα Μεσάνυχτα;» (εκδ. Ωκεανός) και η πρόσφατη κυκλοφορία του στ’ αγγλικά.

Τι θέλησε να διηγηθεί μέσα από αυτό, ποιο είναι το δυνατό του χαρτί που το έκανε να ξεπεράσει τα σύνορα και τι είναι για τη δημιουργό η συγγραφική διαδικασία;

Το «Καίει ο Ήλιος τα Μεσάνυχτα;» είναι το δεύτερο βιβλίο σας. Προσαρμόζετε το ύφος σας ανάλογα με την ιστορία που θέλετε να διηγηθείτε ή η «φωνή» σας παραμένει ίδια;

Η φωνή του συγγραφέα, το ύφος γραφής, καθρεφτίζει πολλά πράγματα, όλα εκείνα τα μικρά και τα μεγάλα που χτίζουν μια προσωπικότητα και τη δυνατότητα εξωτερίκευσής της. Όλα εκείνα που προηγούνται της σύλληψης μιας συγκεκριμένης ιστορίας.

Έτσι λοιπόν και η δική μου συγγραφική φωνή είναι χαρακτηριστική και αναγνωρίσιμη. Αυτό που αλλάζει βέβαια ανάλογα με την ιστορία που θέλω να αφηγηθώ, είναι κάποιο ιδιαίτερο χρώμα, η ένταση, η επιλογή της γλώσσας και ο ήχος των διαλόγων, ώστε να εκφράζουν την εποχή της πλοκής, το κοινωνικό της πλαίσιο και τους χαρακτήρες που μιλούν μέσω της γραφής μου.

Στο μυθιστόρημα σας θίγετε σοβαρά κοινωνικά ζητήματα. Ήταν αυτά η κινητήριος δύναμη για να υφάνετε την ερωτική ιστορία της Άννελι και του Ορέστη ή προέκυψαν στην πορεία;

Η αρχή για τη δημιουργία αυτού του βιβλίου έγινε από την επιθυμία μου να μιλήσω για το πώς μπορεί να ανατραπεί μια τακτοποιημένη «καλή ζωή» μπροστά στο απροσδόκητο, αλλά και ποια διλήμματα μπορεί να γεννήσει η διαφορά στις κουλτούρες και τις κοινωνικές αντιλήψεις. Πάνω σ’ αυτόν τον πυρήνα πήραν σάρκα και οστά οι δυο ήρωες. Πρώτα ο Ορέστης, ο λαμπερός, αυθόρμητος νέος άντρας με την ευάλωτη ψυχή, και στη συνέχεια απέναντι του ο άλλος πόλος, ο «διαφορετικός» άνθρωπος, η Άννελι. Η ερωτική τους ιστορία βρίσκεται στο φόντο της πλοκής, ωστόσο δεν είναι η κεντρική της ιδέα. Άλλωστε, ξεδιπλώνοντας τον μύθο θίγονται αναπόφευκτα και άλλα κοινωνικά θέματα, όπως το δικαίωμα του παιδιού να διεκδικεί τη ζωή του ή ακόμη και ζητήματα όπως η τρομοκρατία και οι οδυνηρές συνέπειες της.

Οι ήρωες σας ζουν στην Αθήνα (ο Ορέστης) και στο Όσλο (η Άννελι). Ποιες είναι οι διαφορές στους χαρακτήρες τους, οι οποίες προκύπτουν από την κουλτούρα της χώρας καταγωγής τους;

Αν προς στιγμή ξεχάσουμε τις χώρες καταγωγής, διαπιστώνουμε πόσα κοινά μοιράζονται οι ήρωες της ιστορίας. Είναι και οι δυο παιδιά μιας ανοιχτής Ευρώπης, κοσμοπολίτες μεσοαστοί, μορφωμένοι, επιτυχημένοι επαγγελματικά και κοινωνικά, ωραίοι και λαμπεροί. Να όμως που όλα αυτά δεν αρκούν. Πέρα από όσα τους ενώνουν, αναδύονται και όσα τους χωρίζουν, κάποια από τα οποία οφείλονται στις διαφορετικές κουλτούρες. Η ήρεμη απόφαση μιας γυναίκας να γεννήσει και να μεγαλώσει ένα παιδί μόνη της, ερήμην του πατέρα.

Η διαφορετική ματιά πάνω στην έννοια της πατρότητας και της αυτοτέλειας μιας μονογονεϊκής οικογένειας. Οι διαφορετικές συναισθηματικές αντιδράσεις των ηρώων μπροστά σε μια πρόκληση ή ακόμη και μπροστά στον έρωτα. Οι διαφορετικές εκφράσεις των δεσμών ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας. Το αποτύπωμα όλων αυτών των διαφορών αναγνωρίζεται στον χαρακτήρα των ηρώων, χωρίς να αποδίδει θετικά ή αρνητικά πρόσημα. Άλλωστε οι διαφορές αυτές αποτελούν ίσως και στοιχείο έλξης και μαγνητισμού ανάμεσα τους.

Ποια ήταν η δική σας εμπειρία από την παραμονή σας στο Όσλο;

Στο Όσλο πρωτοβρέθηκα σε πολύ νεαρή ηλικία ως μετεκπαιδευόμενη φοιτήτρια και γέμισα εντυπώσεις και εμπειρίες. Έζησα πράγματα εκεί, πράγματα καλά, ενδιαφέροντα.

Είδα έναν απλό, φιλικό λαό και μια πολύ διαφορετική κοινωνία σε όλα τα επίπεδα. Από τις καθημερινές συνήθειες του φαγητού, των συναναστροφών, της κοινωνικής και επαγγελματικής ιεραρχίας, μέχρι βέβαια τους σοβαρούς θεσμούς, όπως της οικογένειας, της σχέσης των φύλων, αλλά και της κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Χρόνια αργότερα ταξίδεψα πάλι στο Όσλο αρκετές φορές, αλλά όπως λέω και στο βιβλίο μου «οι ειρηνικές πόλεις του Βορρά δεν αλλάζουν ποτέ».

Η συγγραφή είναι μια απελευθερωτική διαδικασία, απαιτεί όμως και θυσίες. Είστε απόλυτα πειθαρχημένη τις περιόδους που γράφετε ή ενδίδετε στις «σειρήνες» του έξω κόσμου;

Απορώ και εγώ η ίδια, πώς γίνεται ενώ όλη μου τη ζωή την διακρίνει η πειθαρχία και η προσήλωση στον στόχο, στη συγγραφή δεν κατορθώνω να επιβάλω στον εαυτό μου την αναγκαία δημιουργική πειθαρχία.

Ένα καθημερινό πρόγραμμα που θα με βοηθούσε να ολοκληρώνω ένα έργο σε συντομότερους χρόνους, εφόσον ήδη έχω την πλοκή και τη δομή της ιστορίας έτοιμη στο μυαλό μου. Ίσως η διαδικασία της συγγραφής αποδεικνύεται για μένα υπερβολικά απελευθερωτική!

Ή μπορεί υποσυνείδητα και η «ζύμωση» της δημιουργίας να παίρνει τους δικούς της χρόνους, ανεξάρτητα από χρονοδιαγράμματα και ωρολόγια προγράμματα.

Πρόσφατα το βιβλίο σας κυκλοφόρησε και στ’ αγγλικά. Τι πρέπει να διαθέτει ένα βιβλίο για να μπορέσει να ξεπεράσει τα σύνορα;

Πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο για ένα ελληνικό βιβλίο να ξεπεράσει τα σύνορα. Έχουμε μια γλώσσα σπουδαία, αλλά ανάδελφη. Δεν υπάρχει μια κεντρική πολιτική που θα ενισχύει πρωτοβουλίες μετάφρασης έργων σε ξένες γλώσσες και οργανωμένης προβολής τους.

Από την άλλη, οι μεμονωμένοι εκδοτικοί οίκοι δεν ρισκάρουν να πάρουν εξωστρεφείς πρωτοβουλίες. Έτσι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως π.χ. του Πέτρου Μάρκαρη, είναι ελάχιστα τα έργα σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας που έχουν προσελκύσει κάποιο ενδιαφέρον ξένων εκδοτών.

Όσο για το δικό μου βιβλίο που κυκλοφορεί ήδη στα αγγλικά με τον τίτλο The Burning Midnight Sun, μπόρεσε να βγει από τα σύνορα επειδή είχα ήδη στα χέρια μου μια πολύ καλή μετάφραση, αλλά και με προσωπική πρωτοβουλία και προσπάθεια.

Δεν έχει περάσει ούτε χρόνος από την έκδοση του μυθιστορήματος. Είναι νωρίς για επόμενο βιβλίο ή ήδη ετοιμάζετε κάτι; Και αν ναι, είναι ανακοινώσιμο;

Το επόμενο βιβλίο μου βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Πρόκειται για ένα νουάρ μυθιστόρημα, ένα φιλόδοξο, απαιτητικό εγχείρημα. Μια ιστορία που θα διατρέχει τέσσερεις γενιές μέσα από σκοτεινά μονοπάτια, αγγίζοντας ευαίσθητα κοινωνικά θέματα. Ένα παλιό μυστικό, καλά κρυμμένο, μια εμμονική έρευνα και η ομίχλη που σκεπάζει παλιές ενοχές.

Βιογραφικό.

Η Πολύμνια Κοσσόρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Ιωνία. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε και Διοίκηση Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων (Fellow Member of Life Management Association, USA).

Για πολλά χρόνια υπήρξε υψηλόβαθμο διοικητικό στέλεχος πολυεθνικής εταιρείας. Ως εργαζόμενη, ταξίδεψε, μαθήτευσε, δίδαξε, γνώρισε ενδιαφέροντες ανθρώπους και ιδέες. σταματά ποτέ να αναζητά την γνώση, να διαβάζει και να γράφει.

Μιλά τρεις γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά).

Το «Καίει ο ήλιος τα μεσάνυχτα;» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της.

Λίγα χρόνια πριν είχε προηγηθεί η «Ανοξείδωτη Μνήμη» (εκδ. Άνεμος), το πρώτο της βιβλίο, αποσπώντας θερμές κριτικές, τόσο από το κοινό, όσο και από τους κριτικούς.

Τίτλος: Καίει ο ήλιος τα μεσάνυχτα;
Συγγραφέας: Πολύμνια Κοσσόρα
Εκδόσεις: Ωκεανός
Σειρά: Ελληνική πεζογραφία/ Pocket Book
Σελίδες: 416
1η κυκλοφορία: Απρίλιος 2017

Πλοκή

Αθήνα. Ο Ορέστης, ένας νέος, δυναμικός άντρας ζει μια στρωμένη και ήρεμη ζωή. Μέχρι την στιγμή που στα εισερχόμενά του θα εμφανιστεί ένα παράξενο mail, το οποίο θα κλονίσει για τα καλά τις σταθερές του…

Όσλο. Η 37χρονη Άννελι θ’ αναγκαστεί να θέσει διαφορετικές προτεραιότητες, αλλάζοντας την πορεία που η ίδια είχε επιλέξει να χαράξει…

Ένας άντρας και μια γυναίκα παραδομένοι από ένα ακατανίκητο πάθος. Βρέθηκαν τυχαία. Και ξαφνικά, οι δρόμοι τους χώρισαν. Η επόμενη συνάντησή τους, έπειτα από χρόνια, δεν θα είναι διόλου τυχαία.

Τι τους δένει πλέον και πόσο ισχυρός είναι αυτός ο δεσμός; Θα καταφέρει να γεφυρώσει την απόσταση, τις διαφορετικές κουλτούρες, να κάνει τις δύο ανεξάρτητες ζωές τους να υπακούσουν στη δύναμη του «εμείς»;

Ποιος θα πει την τελευταία λέξη; Οι ήρωες της ιστορίας μας ή μήπως τελικά η ίδια η ζωή θα είναι αυτή που θα γράψει ερήμην τους την τελευταία σελίδα;