Ύστερα από μια μάχη που γίνεται μπροστά από το σπίτι του, ο Εσθονός ηλικιωμένος Ίβο περιθάλπει έναν επιζώντα από κάθε πλευρά: τον Τσετσένο μισθοφόρο Αχμέντ και τον Γεωργιανό Νίκο.
Με φόντο τις οξείες συγκρούσεις ανάμεσα στους δυο αντιπάλους, το υποψήφιο για Όσκαρ εσθονο-γεωργιανό δράμα αφηγείται με κινηματογραφική οικονομία μια ιστορία που σκιαγραφεί τον παραλογισμό του πολέμου και θέτει ερωτήματα πάνω στην έννοια της πατρίδας, του δικαίου, της πίστης και της απώλειας.
Το εσθονο-γεωργιανό φιλμ ήταν μία από τις αναπάντεχες εκπλήξεις της προπέρσινης χρονιάς, αφού κατάφερε, χωρίς να το συνοδεύουν ιδιαίτερες φεστιβαλικές διακρίσεις, να πλασαριστεί στην τελική πεντάδα τόσο των Χρυσών Σφαιρών όσο και των Όσκαρ.
Το αντιπολεμικό δράμα μάς μεταφέρει στον πόλεμο μεταξύ Γεωργίας και Αμπχαζίας τον οποίο πυροδότησε η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991. Ο Εσθονός Ίβο αρνείται να εγκαταλείψει το σπίτι του, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από ένα πεδίο βολής.
Μάλιστα, ο πεισματάρης ηλικιωμένος βοηθά τον γείτονά του Μάργκους να μαζέψει την πλούσια σοδειά που του προσφέρουν οι μανταρινιές του. Μια μάχη μικρής ισχύος μπροστά από τον ήσυχο οικισμό τους αφήνει πίσω της έναν επιζώντα από κάθε πλευρά ? τον Τσετσένο μισθοφόρο Αχμέντ και τον Γεωργιανό Νίκο. Ο Ίβο περιθάλπει τους τραυματίες στο σπίτι του, με τις συγκρούσεις ανάμεσα στους δύο αντίπαλους στρατιώτες να εντείνονται ημέρα με την ημέρα.
Ο Γεωργιανός σκηνοθέτης Ζάζα Ουρουσάντζε αφηγείται με απόλυτη κινηματογραφική οικονομία μια ιστορία που σκιαγραφεί τον παραλογισμό του πολέμου. Παράδοξος ήρωάς του είναι ο προσηνής Ίβο, μέλος της πολυάριθμης εσθονικής κοινότητας που εγκαταστάθηκε στη Γεωργία στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα έπειτα από δωρεά γης του τσάρου. Ο ηλικιωμένος πρωταγωνιστής ?εξαιρετική η ερμηνεία του Λέμπιτ Ούλφσακ? είναι ο «ξένος» που διακρίνει ξεκάθαρα το θρησκευτικό/εθνικό μίσος το οποίο έχει ποτίσει την εύφορη γη της Αμπχαζίας.
Έχοντας συνθέσει αριστοτεχνικά το παζλ χαρακτήρων, ο Ουρουσάντζε θέτει, πέρα από τα προφανή ανθρωπιστικά και αντιπολεμικά, πιο βαθιά ερωτήματα σε σχέση με την έννοια της πατρίδας (είναι το χώμα ή το αίμα; ), του δικαίου, της πίστης και της απώλειας. Παρότι δεν αποφεύγει εντελώς τις μελοδραματικές ευκολίες και τις ήπιες διδαχές, μας ξαναθυμίζει με εύστοχες σεναριακές εμπνεύσεις ?όπως η φωτογραφία της εγγονής? και αλληγορίες ότι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε την τραυματική πραγματικότητα είναι να την ντύσουμε με ένα ζωηρό φαντασιακό ένδυμα.
Εσθονία, Γεωργία. 2013. Διάρκεια: 87΄. Διανομή: NEO FILMS, FEELGOOD ENT.
από: Αθηνόραμα
