Tag: ΥΠΑ

Η Ομοσπονδία Υπαλλήλων του ΟΑΕΔ εκφράζει τον αποτροπιασμό της στο νέο μέτρο της κυβέρνησης για φορολόγηση των ανέργων, που περιλαμβάνεται στο πολυνομοσχέδιο! Αντί της πραγματικής στήριξης σε ανθρώπους που έχασαν τη δουλειά τους εξαιτίας των εφαρμοζόμενων πολιτικών, αντί της έμπρακτης συμπαράστασης σε όσους παραμένουν άνεργοι επί μακρόν χρονικό διάστημα περιμένοντας την ανάπτυξη που τόσο αργεί, αντί της έκφρασης αλληλεγγύης σε όσους έχουν επωμιστεί με τον χειρότερο τρόπο το βαρύ φορτίο της «στήριξης της ανταγωνιστικότητας», η συγκυβέρνηση φτάνει σ' αυτή την ακραία επιλογή της φορολόγησης των ανέργων! Ως εργαζόμενοι στον ΟΑΕΔ καταδικάζουμε αυτή την ενέργεια και δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους ανέργους. Καλούμε δε την συγκυβέρνηση να αποσύρει αυτό το απάνθρωπο μέτρο και να προχωρήσει σε όλες εκείνες τις ενέργειες που θα προστατεύουν στοιχειωδώς τους ανέργους: δωρεάν ασφάλιση, δωρεάν μετακίνηση, πραγματικά προγράμματα στήριξης της εργασίας, επέκταση του επιδόματος ανεργίας ? απόσυρση της αυστηροποίησης των προϋποθέσεων για τη χορήγηση επιδόματος ανεργίας, που πλήττει κυρίως τους εποχικά εργαζόμενους.

Οι «ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΥΓΕΙΑΣ» είναι ένα πρόγραμμα εθελοντικής προσφοράς ιατρικής, οδοντιατρικής, φαρμακευτικής και ψυχοκοινωνικής φροντίδας που απευθύνεται σε ευπαθείς ομάδες πληθυσμού του λεκανοπεδίου Αττικής, όπως άποροι, ανασφάλιστοι, άνεργοι, μονογονεϊκές οικογένειες, κ.α.

Αυτούς λυπάμαι, αυτούς που αδιαφορούν αυτούς που βλέπουν μέχρι την άκρη της αυλής τους πως να τους πω πόσο μικρό κόσμο έχουν γνωρίσει και εκείνους που ομορφιά διακρίνουν στα ηλιοβασιλέματα μονάχα που να τους εξηγήσεις για καταιγίδες και κεραυνούς πως να ποτίσουν βροχή μες τη λιακάδα πως να φυτρώσει ο σπόρος Αυτούς που βλέπουν σκαλοπάτια λυπάμαι που δεν μπορώ να τους εξηγήσω ότι άπαξ και ανέβεις ένα δεν σου τελειώνουν ποτέ και όσους και αν προσπεράσεις καταδικασμένος πάντα να έχεις από πάνω άλλους θα σαι Όμως και αυτούς λυπάμαι, που δεν ευχαριστιούνται τα γαμήσια τους τα φορτώνουν με αναμαλλιασμένες υποσχέσεις και καμουφλαρισμένες ανασφάλειες μα άμα δεν σέβεσαι, δεν εκτιμάς και δεν τιμάς την καύλα σου πως μετά θα αποθεώσεις τον Έρωτα και εσένα που δεν μιλάς λυπάμαι που δεν τολμάς όχι που δεν τολμάς πάντα, που δεν τολμάς ποτέ που τα λες μονάχα στην ψυχή σου την καμπούρα πως στις αποφάσεις σου να μην έρχεσαι δεύτερος πως να ναι αλήθεια χωρίς να αγωνιάς μια αντίδραση Καμιά φορά λυπάμαι και εσένα αδερφέ που ξεχνάς το λόγο που παλεύεις απτά πολλά εμπόδια στη παλαίστρα νομίζεις ότι το κάνεις για να τους νικήσεις κ τους ψηλώνεις πόντους Μα πιο πολύ στεναχωριέμαι και πεισμώνω γι αυτούς αυτούς που πάντα παίζουν τον άχαρο ρόλο του φόντου αυτούς που δεν είχαν την ευκαιρία να κάνουν τις λάθος επιλογές εκεί θυμώνω, εκεί δεν τους αξίζει λύπηση..