ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ

37η ΘΕΡΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2024

ü Τέσσερα βραβεία στο 63ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2022): Βραβείο Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου σε Ταινία Έλληνα Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη / Βραβείο Νεότητας Φοιτητών των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης σε Ελληνική Ταινία / Βραβείο Κοινού Fischer σε Ελληνική Ταινία - «Μιχάλης Κακογιάννης» / Βραβείο Κοινού Fischer σε Ταινία του Διαγωνιστικού Τμήματος «Meet the Neighbors»

ü Βραβεία «Ίρις» (2023) της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου: Α΄ Γυναικείου Ρόλου στην Ελένη Κοκκίδου

Ø Στην προβολή θα παρευρίσκονται ο σκηνοθέτης της ταινίας Σπύρος Ιακωβίδης και συντελεστές της ταινίας.

Η ταινία Black Stone του Σπύρου Ιακωβίδη, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη, είναι μια έξυπνη μαύρη κωμωδία, μία «τραγικωμωδία», όπως την ονομάζει ο ίδιος. Μέσα από τον κεντρικό χαρακτήρα του έργου, τη Χαρούλα (Ελένη Κοκκίδου), η οποία αναζητά τον εξαφανισμένο, δημόσιο υπάλληλο γιο της, σκιαγραφείται το πορτρέτο της υπερπροστατευτικής Ελληνίδας μάνας. Σε αυτήν την αναζήτηση, η μητέρα έχει στο πλευρό της τον άλλο της γιο, που είναι ανάπηρος και έναν Ελληνοαφρικανό ταξιτζή. Η σύνθετη και δυσλειτουργική ελληνική πραγματικότητα, οι ιδιαιτερότητες και οι δυσκολίες της ελληνικής οικογένειας, η ξενοφοβία, η ρήξη του παλιού με το καινούριο σε έναν κόσμο που αλλάζει αποτελούν βασικούς θεματικούς άξονες της ταινίας.

Η αριστουργηματική ταινία του Κέντζι Μιζογκούτσι (1898-1956) αποτελεί διασκευή ενός θεατρικού έργου του κορυφαίου Ιάπωνα συγγραφέα Τσικαμάτσου Μοντζαεμόν (1653-1725). Πρόκειται για μια τραγική ιστορία απαγορευμένου έρωτα. Στη φεουδαρχική Ιαπωνία του 17ου αιώνα, η Οσάν, γόνος μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας, έχει παντρευτεί για λόγους συμφέροντος τον Ισούν, έναν εύπορο και φιλοχρήματο άνδρα μεγαλύτερης ηλικίας. Ο Μοχέι, ένας από τους υπάλληλους του άνδρα της είναι κρυφά ερωτευμένος μαζί της. Όταν η Οσάν κατηγορείται ψευδώς ότι είναι ερωμένη του, αναγκάζονται να το σκάσουν μαζί και έτσι αναπτύσσεται ο έρωτάς τους. Στο μεταξύ, ο Ισούν διατάζει τους άνδρες του να βρουν τους δύο εραστές και να τους χωρίσουν, για να αποφύγει τον δημόσιο εξευτελισμό.

ü Αργυρή Άρκτος Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου (1965)

ü Βραβείο Καλύτερης Ταινίας (Ινδία, 1965)

Η μοναχική σύζυγος του κορυφαίου Ινδού κινηματογραφικού δημιουργού Σατιατζίτ Ράι (1921-1992) - μια από τις σημαντικότερες ταινίες του ινδικού κινηματογράφου - βασίζεται στη νουβέλα Η σπασμένη φωλιά (1901) του Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ (1861- 1941), του πρώτου μη Ευρωπαίου που τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας (1913). Στα τέλη του 19ου αιώνα, η Τσαρουλάτα, μια γυναίκα με πολύ εκλεπτυσμένο γούστο και μεγάλη αγάπη για την λογοτεχνία, περνάει πολλές ώρες μόνη της όσο ο σύζυγός της, Μπουπάτι, αφιερώνει όλο του τον χρόνο στην νεοϊδρυθείσα εφημερίδα του. Ο Μπουπάτι ζητάει από τον συγγραφέα ξάδελφό του να κρατάει καθημερινά παρέα στην Τσαρουλάτα και να την παρακινήσει να γράψει μία ιστορία για να ξεδιπλώσει το συγγραφικό της ταλέντο.

ü Βραβείο Καλύτερης Ταινίας από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Γαλλίας (1967)

Ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Στην ταινία του ξεχωριστού Γάλλου δημιουργού Ρομπέρ Μπρεσόν (1901-1999), την οποία ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ (1930-2022) χαρακτήρισε ως «ολόκληρος ο κόσμος σε μιάμιση ώρα»,  ένα γαϊδουράκι, ο Μπαλταζάρ, αλλάζει ιδιοκτήτες και γνωρίζει διαφορετικές πλευρές της ανθρώπινης φύσης. Αποτελεί σύμβολο της καλοσύνης αλλά και δραματουργικό μέσο αποκάλυψης των κακοποιητικών, εκμεταλλευτικών, υστερόβουλων πράξεων των ανθρώπων. Μοναδικός συνδυασμός της λιτότητας με την έντονη εκφραστικότητα, του ρεαλισμού με την ποίηση.

Ο Χιλιανός ντοκιμαντερίστας Πατρίσιο Γκουσμάν μετά την ολοκλήρωση της μεγαλειώδους τριλογίας του για την ιστορική μνήμη και για την ιστορία της πατρίδας του (Νοσταλγώντας το φως, 2010, Το μαργαριταρένιο κουμπί, 2015 και Οροσειρά των ονείρων, 2019) καταγράφει στη νέα του ταινία τις μαζικές, δυναμικές και πολυήμερες κινητοποιήσεις του λαού της Χιλής, με τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή του αγώνα, που πραγματοποιήθηκαν στο Σαντιάγο τον Οκτώβριο του 2019, με αποκορύφωμα την τεράστια κινητοποίηση της 25ης Οκτωβρίου, στην οποία περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι διαδήλωσαν στους δρόμους κατά της κοινωνικής ανισότητας, της κρατικής καταστολής, της διαπλοκής και της διαφθοράς και υπέρ της δημοκρατικής αναθεώρησης του Συντάγματος.

ü Αργυρή Άρκτος Καλύτερης Ηθοποιού (Πάουλα Μπέερ) στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου

ü Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου

Η ταινία του Κρίστιαν Πέτζολντ είναι ενταγμένη στον μύθο της «Νύμφης του Νερού». Μια ιστορικός, η Ουντίνε (Πάουλα Μπέερ), που δουλεύει ως ξεναγός στο Βερολίνο και ένας επαγγελματίας δύτης, ο Κριστόφ (Φραντς Ρογκόφσκι), αποτελούν το πρωταγωνιστικό ζευγάρι. Η Ουντίνε - που φέρει το όνομα μιας μυθικής νύμφης του νερού, η οποία σύμφωνα με τον θρύλο εκδικείται σκληρά όλους όσοι αρνούνται τον έρωτά της - γοητεύει το κοινό με τις γνώσεις της πάνω στην αστική ανάπτυξη του Βερολίνου. Όταν ο άντρας που αγαπάει την εγκαταλείπει, ο αρχαίος μύθος ξυπνά και την προστάζει να σκοτώσει εκείνον που την πρόδωσε, επιστρέφοντας στη συνέχεια στο νερό. Ένας ύμνος για την αγάπη, ένα σκοτεινό παραμύθι για τον έρωτα και την απώλεια.

ü Αργυρή Άρκτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου

ü Βραβείο Καλύτερης Ταινίας από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Γερμανίας (2024)

Η Νύμφη του Νερού (2020) και ο Κόκκινος ουρανός (2023) αποτελούν τις δύο πρώτες ταινίες της τριλογίας του Κρίστιαν Πέτζολντ για τη φύση, τη δημιουργία και τον έρωτα. Ο ξεχωριστός Γερμανός σκηνοθέτης και στη δεύτερη ταινία της τριλογίας αντλεί την έμπνευσή του από τα στοιχεία της φύσης, αυτή τη φορά βάζοντας στο κέντρο τη φωτιά, ρεαλιστικά ως μια τρομακτική, οικολογική και όχι μόνο απειλή, αλλά και μεταφορικά ως την αναγεννητική δύναμη του έρωτα, που έρχεται να πυρπολήσει δραματικά τη ζωή του πρωταγωνιστή της ταινίας. Παράλληλα, στοχάζεται πάνω στην αιώνια σύγκρουση της διαχρονικής τέχνης με την τόσο εφήμερη αλλά αληθινή ζωή.

l ΤΕΤΑΡΤΗ   07/08/2024          ΣΕΝΤ ΟΜΕΡ (SAINT OMER)  

της Αλίς Ντιόπ (ΓΑΛΛΙΑ, 2022, έγχρωμη, 122΄)

ü Αργυρός Λέοντας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας

Η νεαρή συγγραφέας Ραμά παρακολουθεί στο δικαστικό μέγαρο της γαλλικής πόλης Σεντ Ομέρ την πολύκροτη δίκη της Λοράνς Κολί. Η Λοράνς είναι μια νέα γυναίκα αφρικανικής καταγωγής που κατηγορείται ως υπεύθυνη για τον θάνατο της δεκαπέντε μηνών κόρης της. Καθώς η διαδικασία προχωρά, τα λόγια της κατηγορούμενης και οι καταθέσεις των μαρτύρων κλονίζουν τις βεβαιότητες της Ραμά και δημιουργούν αμφιβολίες στον θεατή. Η Αλίς Ντιόπ με βαθύ, υπαινικτικό τρόπο φωτίζει τις κοινωνικές, πολιτικές και πνευματικές προεκτάσεις μιας τραγικής αληθινής ανθρώπινης ιστορίας. Θέτει καίρια ερωτήματα για τη θέση των μαύρων γυναικών στη ζωή και στον κινηματογράφο, τη σύγκρουση της αφρικανικής κουλτούρας με τον ευρωπαϊκό τρόπο σκέψης, τη μητρότητα και την άρνησή της. Λιτή, ντοκιμαντερίστικη σκηνοθεσία, εξαιρετικές, εσωτερικές ερμηνείες.

ü Χρυσός Αλέξανδρος «Μισέλ Δημόπουλος» στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Τμήμα «Meet the Neighbors +»)

H Kλεό είναι έξι χρονών και έχει χάσει τη μητέρα της από μωρό. Τη θέση της μητρικής φιγούρας καλύπτει η νταντά της, η Γκλόρια, μετανάστρια στο Παρίσι από το Πράσινο Ακρωτήρι, όπου έχει αφήσει δυο παιδιά, στα οποία στέλνει τα χρήματα που κερδίζει. Όταν αναγκάζεται να επιστρέψει μόνιμα στη χώρα της, προσκαλεί τη μικρή Κλεό στο Πράσινο Ακρωτήρι για να περάσουν μαζί ένα τελευταίο καλοκαίρι. Συγκλονιστική η ερμηνεία της μικρής πρωταγωνίστριας Λουίζ Μορί-Πανζανί σε ένα χαμηλών τόνων και τρυφερών συναισθημάτων δράμα ενηλικιώσης.

l ΤΕΤΑΡΤΗ   21/08/2024        ΜΑΥΡΟΣ ΚΟΤΣΥΦΑΣ, ΜΑΥΡΟ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟ (ΣΑΣΒΙ ΣΑΣΒΙ ΜΑΚΒΑΛΙ)

 της Ελένε Ναβεριάνι (ΓΕΩΡΓΙΑ/ΕΛΒΕΤΙΑ, 2023, έγχρωμη, 110΄)

ü Βραβείο Καλύτερης Ταινίας (Ελβετία, 2024)

Μια μεσήλικη γυναίκα που ζει σε ένα μικρό χωριό της Γεωργίας έχει επιλέξει να παραμείνει ανύπαντρη. Η επιλογή της να ζει μόνη της γίνεται συχνά αιτία για αρνητικά σχόλια μεταξύ των συγχωριανών της. Απροσδόκητα, ερωτεύεται με πάθος έναν άντρα και ξαφνικά βρίσκεται αντιμέτωπη με το δίλημμα να ακολουθήσει μια σχέση ή να συνεχίσει μια ζωή ανεξαρτησίας. Η ταινία της Ελένε Ναβεριάνι είναι μια συναισθηματική σπουδή χαρακτήρα, ένα πορτρέτο της πατριαρχικής καταπίεσης, μια ωδή στη γυναικεία ανεξαρτησία και στο απρόβλεπτο της ζωής.

ü Βραβείο Καλύτερης Ταινίας (Γερμανία)

Μια αφοσιωμένη, ιδεαλίστρια καθηγήτρια ξεκινά την πρώτη της δουλειά σε ένα σχολείο. Όταν ένας από τους μαθητές της θεωρείται ύποπτος για μια σειρά από κλοπές και πιέζεται από το συμβούλιο των καθηγητών να ομολογήσει, αποφασίζει να διαλευκάνει μόνη της το θέμα. Στην προσπάθειά της αυτή έρχεται αντιμέτωπη με ισχυρογνώμονες συναδέλφους, αγανακτισμένους γονείς και επιθετικούς μαθητές. Στο επίκεντρο της ταινίας βρίσκονται τα ζητήματα του ρατσισμού, της πολιτικής ορθότητας, των προκαταλήψεων και των ψευδών καταγγελιών. Το σχολείο, οι καθηγητές και οι μαθητές αποτελούν ένα ιδανικό μοντέλο απεικόνισης της κοινωνίας στο σύνολό της.

Σπονδυλωτή ταινία πέντε ιστοριών γύρω από τις περίπλοκες ερωτικές, φιλικές και επαγγελματικές σχέσεις των ανθρώπων. Με μια ομάδα ηθοποιών που αποτελούν την αφρόκρεμα του ισπανικού κινηματογράφου των τελευταίων είκοσι ετών στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, οι πέντε ιστορίες ξεδιπλώνονται στην καρδιά της Βαρκελώνης αγγίζοντας θέματα όπως οι ανασφάλειες της μέσης ηλικίας, διαφυλικά ζητήματα και διλήμματα τεκνοποίησης και σατιρίζοντας την αδυναμία του ανθρώπου να αντιμετωπίσει την αλήθεια. Αστεία και σαρκαστική, με σπινθηροβόλους διαλόγους και εξαιρετικές ερμηνείες.

l    ΤΕΤΑΡΤΗ   11/09/2024        ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ (L’ ÉTÉ DERNIER)

της Κατρίν Μπρεγιά (ΓΑΛΛΙΑ/ΝΟΡΒΗΓΙΑ, 2023, έγχρωμη, 104΄)  

Το περασμένο καλοκαίρι της Κατρίν Μπρεγιά (2023) αποτελεί ριμέικ της ταινίας Η βασίλισσα της καρδιάς (Δανία,2019) της Μέι ελ-Τούκι. Η Αν είναι μια επιτυχημένη δικηγόρος που ζει με τον σύζυγο και τις δυο τους κόρες. Όταν ο δεκαεπτάχρονος γιος του άντρα της από τον προηγούμενο γάμο του μετακομίζει στο σπίτι τους, η Αν θα ξεκινήσει μια παθιασμένη σχέση μαζί του, θέτοντας σε κίνδυνο την οικογενειακή της ζωή και την καριέρα της. Ανατομία ενός απαγορευμένου έρωτα από μια σκηνοθέτιδα που επικεντρώνεται σε θέματα ταμπού και στη σεξουαλικότητα.

Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ συμπληρώνει φέτος 37 χρόνια συνεχούς λειτουργίας.

Η δραστηριότητά της όλο αυτό το διάστημα υπήρξε πλούσια και πολύπλευρη:

• Προβολές ταινιών μεγάλου και μικρού μήκους από τον ελληνικό και παγκόσμιο κινηματογράφο.
• Ειδικές προβολές-εκδηλώσεις.
• Σεμινάρια, εργαστήρια δημιουργίας ταινιών, μαθήματα, συζητήσεις, εκθέσεις.
• Εκδόσεις, δημοσιεύσεις (Περιοδικό ΠΡΟΣΕΧΩΣ, ειδικά φυλλάδια, προγράμματα, κείμενα σε περιοδικά και εφημερίδες).

Οι προβολές της Λέσχης με το τέλος της θερινής περιόδου 2024 θα φτάσουν τις 2.020 (988 ταινίες μεγάλου μήκους και 1032 μικρού). Οι ταινίες προέρχονται από 64 χώρες και καλύπτουν το διάστημα από το 1894 έως σήμερα.

37 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ