Το Δ.Σ. του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος/ΕΕΤΕ εκφράζει τη λύπη του για το θάνατο του μέλους του, ζωγράφου και ερευνητή Σπύρου Κ. Λάμπρου, που έφυγε από τη ζωή, όπως ανακοινώθηκε από τη σύζυγό του γλύπτρια Βιβή Δουατζή-Λάμπρου.
Με καθηγητή τον ζωγράφο Γιάννη Μόραλη
Ο Σπύρος Λάμπρου γεννήθηκε το 1936 στο Κορωπί Αττικής. Αφού τελείωσε το γυμνάσιο, για ένα σύντομο αλλά πολύ σημαντικό διάστημα πήρε μαθήματα σχεδίου από το ζωγράφο και σπουδαίο δάσκαλο Π. Σαραφιανό.
Ακολούθησαν σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών (1954-59), τις οποίες περαίωσε με κρατική υποτροφία ΙΚΥ. Καθηγητές του είχε τους Γεωργιάδη, Μόραλη, Μυλωνά, Πρεβελάκη.
Κατά τα κρατούντα τότε στη Σχολή, αφού του είχαν απονεμηθεί στο πρώτο έτος οι περισσότερες διακρίσεις από όλα τα τμήματα, ήταν πρωτόσχολος, και ως εκ τούτου σημαιοφόρος της Σχολής και βοηθός των καθηγητών Π. Μυλωνά (Αρχιτεκτονική- Ρυθμολογία) και Π. Πρεβελάκη (Ιστορία της Τέχνης).
Σπουδαστής ακόμα είχε ενεργή δράση στην ιδιαίτερη του πατρίδα το Κορωπί, όπου με την προτροπή και τη συμμετοχή του ιδρύθηκε ο Επιμορφωτικός Σύλλογος Κορωπίου.
Το 1958 έκανε τα σκηνικά στο θέατρο Χατζίσκου και σχέδια για τα διαφημιστικά στους κινηματογραφιστές (Στοά κινηματογραφιστών). Το ίδιο διάστημα σχεδίασε για τη ΒΙΑΜΑΞ το πρώτο της σύγχρονο επιβατικό αυτοκίνητο το οποίο τελικά δεν πραγματοποιήθηκε.
Το 1958 παρακολούθησε συνοπτικά μαθήματα Αστρονομίας από το διευθυντή του Αστεροσκοπείου Αθηνών και καθηγητή του Πανεπιστημίου, Κων/νο Μακρή. Την ίδια περίοδο, παρέδιδε μαθήματα σχεδίου στη σχολή της χορεύτριας και χορογράφου Μίληση.
Το 1961 εικονογράφησε δύο βιβλία για τον εκδοτικό οίκο Ατλαντίς του οίκου Πεχλιβανίδη με τίτλους «ο Ζαβολιάρης» και «ο Δόκτωρ Σβάιτσερ».
Κατά την πρώιμη περίοδο του έργου του κυριάρχησαν θέματα όπως οι Κένταυροι ενώ από το 1964 αρχίζει θεωρητικά να ασχολείται με τη Μεγέθυνση, θέμα που τον απασχόλησε μέχρι το τέλος της ζωής του, με επιμονή σε αυτή την αισθητική και γεωμετρική εκδοχή.
Το 1965 εξέθεσε τη δουλειά των Κενταύρων στην Αίθουσα Κέντρου Τεχνολογικών εφαρμογών της Αθήνας.
Στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας
To 1966 συμμετέχει στη Ζ΄ Μπιενάλε Αλεξανδρείας με έργα γεωμετρικά πάνω στη θεωρία της μεγέθυνσης. Το 1967 συμμετέχει στο διαγωνισμό που προκηρύσσει η UNESCO σε 27 χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Οι κρίσεις έγιναν επί του συνολικού έργου των διαγωνιζομένων, σε κάθε χώρα και οι τελικές μεταξύ των 27 πρώτων, στα κεντρικά του οργανισμού στο Παρίσι. Αν και τον επέλεξαν για το ζωγραφικό και ερευνητικό του έργο πάνω στη Θεωρία της Μεγέθυνσης, λόγω της τότε πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα κατέστη αδύνατο να παραστεί διότι κρατήθηκε στο ΕΑΤ –ΕΣΣΑ με στέρηση διαβατηρίου.
Αλλεπάλληλες ερωτήσεις της UNESCO προς το υπουργείο, για το λόγο που ο υπότροφος δεν έχει παρουσιαστεί, ανάγκασαν τις αρχές να του δώσουν διαβατήριο, αλλά μόνο για Παρίσι, και επιστροφή χωρίς ενδιάμεσους σταθμούς ή βίζα για άλλη χώρα, και με την προϋπόθεση ότι δεν θα αναφέρει την πραγματική αιτία της καθυστέρησης του.
Ζωγράφος με ειδικότητα στην έγχρωμη χαλκογραφία
Το 1969 ειδικεύτηκε στο Παρίσι με την υποτροφία αυτή στην έγχρωμη χαλκογραφία, με δάσκαλο τον HAYTER 1968 –69. Το 1969, μετά την πρόσκληση του τότε διευθυντή στα πολιτιστικά του εργαστηρίου σύγχρονης τέχνης του Ινστιτούτου Goethe Αθηνών, Κ. Βάισσερ πραγματοποίησε το 1970 μία ατομική έκθεση με τον τίτλο «Η Θεωρία της Μεγέθυνσης».
Το 1973 επέστρεψε με την οικογένεια του στο Παρίσι, και φοίτησε στο Université Paris VIII, Πολεοδομία μέχρι το 1976, ενώ παράλληλα συνεργάστηκε με γκαλερί.
Από το 1957 το έργο του εκτέθηκε σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα (μεταξύ των οποίων 6η, 8η, 9η και 10η Πανελλήνια Έκθεση) και το εξωτερικό (Γαλλία, Κύπρος, Αίγυπτος).
Θεωρητικές του εργασίες οι οποίες κατατέθηκαν στην UNESCO :
Νεομυθικό Αισθητικό Καταστατικό. Είναι μια αισθητική διακήρυξη της εποχής όπου η σύνθεση Φιλοσοφίας και Κυβερνητικής ερμηνεύει και εικονογραφεί το όλον διά της τέχνης.
Θεωρία της μεγέθυνση Μία κοσμολογική θεωρία από τη πλευρά των Τεχνών εις αναζήτηση του Πραγματικού χώρου – γεωμετρία χώρου – Σύμπαν, κοσμολογικό μοντέλο της Μεγέθυνσης.
Πολιτισμός Τόπου.
Μία ανάλυση των πολιτισμών και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους, από τα οποία συνεπάγεται η γεωδαιτική και κλιματολογική προέλευση της γλώσσας της έκφρασης.
Έργα του βρίσκονται στο Υπουργείο Πολιτισμού (Εθνική Πινακοθήκη), στο Πανεπιστήμιο Πατρών, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, τη Γαλλία, τη Νέα Υόρκη, τη Φλόριντα των ΗΠΑ, και το Σύδνεϋ Αυστραλίας.
Μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος από το 1964.
