Ο Νίκος Κούρκουλος (Αθήνα, 5 Δεκεμβρίου 1934 - 30 Ιανουαρίου 2007) ήταν Έλληνας ηθοποιός, που υπηρέτησε το Εθνικό Θέατρο, το οποίο και τον γαλούχησε. Υπήρξε επίσης αθλητής του Παναθηναϊκού.
Θεατρική Προσφορά
Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και από σύμπτωση πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, όπως ο ίδιος έλεγε. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958.
Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο «H κυρία με τις καμέλιες» με τον θίασο Λαμπέτη - Xορν (1958-59).
Η θεατρική του πορεία στη συνέχεια έχει ως εξής:
1959-60: Συμμετοχή στο θίασο Βεργή στο έργο «Nίκη χωρίς φτερά».
1964: «Πύργος» του Φραντς Kάφκα και «Iούλιος Kαίσαρ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.
1967: «Ποτέ την Kυριακή» («Ίλια Nτάρλιγκ») στις H.Π.A., σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν με τη Μελίνα Μερκούρη, παράσταση για την οποία κέρδισε την υποψηφιότητα για το Βραβείο Tony.
1971: «H Δίκη» του Φραντς Kάφκα.
1972: Συγκροτεί δικό του θίασο. Ανεβάζει το «Tάνγκο» του Σλ. Mρόζεκ.
1974: Δημιουργεί το θέατρο «KAΠΠA» όπου στεγάζει τον θίασό του.
1975: «Όπερα της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ.
1976: «O Γλάρος» του Άντον Tσέχοφ.
1982: «Oιδίποδας τύραννος» του Σοφοκλή.
1983: «Aνταπόκριση» του Oύγκο Mπέτι.
1986: «Ψηλά από τη Γέφυρα» του Άρθουρ Mίλερ.
1987: «Στη Φωλιά του Kούκου» του Nτέιλ Bάσερμαν.
1988: Σκηνοθέτησε το «Φτωχέ μου φονιά» του Πάβελ Kόχουτ.
1992: Tελευταία εμφάνιση στο θέατρο, με τον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή, στην Eπίδαυρο.
1993: Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου.
1994: Kαλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου. Ίδρυσε την Πειραματική Σκηνή και το Εργαστήρι Ηθοποιών, έθεσε σε μόνιμη λειτουργία την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου, ενώ στις καινοτομίες του καταγράφηκε και η τεράστια επιτυχία του μιούζικαλ «Βίρα τις άγκυρες» των Β. Παπαθανασίου - Μ. Ρέππα, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ως το πρώτο μουσικό έργο στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, αφιερωμένο στην ελληνική επιθεώρηση.
Τραγούδι: "Χάθηκε το φεγγάρι" σε στίχους Βαγγέλη Γκούφα και μουσική Σταύρου Ξαρχάκου, από την ταινία του Ντίνου Δημόπουλου "Λόλα" (1964)
Ερμηνεύει η αξέχαστη Βίκυ Μοσχολιού.....
Κινηματογραφική και τηλεοπτική παρουσία
Στον κινηματογράφο διακρίθηκε σε ρόλους "ζεν-πρεμιέ" και πρωταγωνίστησε σε κοινωνικά δράματα, όπως "Οργή", "Κατήφορος" (1961), "Ορατότης Μηδέν" (1970). Αξιόλογη ήταν και η ερμηνεία του σε πολεμικά δράματα, όπως "Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο", ενώ από τη φιλμογραφία του δεν έλειψε και η παρουσία του σε ξενόγλωσσες ταινίες.
Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πήρε δύο φορές το βραβείο α΄ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στις ταινίες "Οι Αδίστακτοι" (1965) και "Ο Αστραπόγιαννος" (1970). Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία ήταν στην ταινία Το Φράγμα (1982). Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε στη σειρά "Το 13ο κιβώτιο" στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1.
Προσωπική ζωή
Σύζυγός του ήταν η Μελίτα Κουτσογιάννη - Κούρκουλου, βοηθός σκηνοθέτη, με την οποία δούλεψαν μαζί στο θέατρο - και δημιούργησαν το Θέατρο ΚΑΠΠΑ.
Γνωρίστηκαν σε ένα πάρτι στις αρχές της δεκαετίας του '60. Ο έρωτας ήρθε δύο χρόνια αργότερα, όταν η γοητευτική κοπέλα χτύπησε την πόρτα του στο καμαρίνι του θεάτρου ΡΕΞ, για να τον συγχαρεί για την ερμηνεία του στην παράσταση «Η γειτονιά των Αγγέλων», όπου έπαιζε με την Τζένη Καρέζη.
Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Ο Νίκος Κούρκουλος και η Μελίτα παντρεύτηκαν το 1966, την περίοδο που ξεκίνησε να γυρίζεται η ταινία «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο». Κουμπάρος ήταν ο ηθοποιός και συγγραφέας Νότης Περγιάλης.
Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Αλκη Κούρκουλο (Αλκίνοος), ο οποίος ακολούθησε το δρόμο του πατέρα του, και την Μελίτα Κούρκουλου - Κυριακοπούλου - ο μπαμπάς της επέμενε να πάρει το όνομα της γυναίκας που λάτρεψε, Μελίτα - η οποία ασχολείται με τη διαφήμιση και τις δημόσιες σχέσεις.
Γι' αυτές τις γυναίκες, τις γυναίκες της ζωής του, ο Νίκος Κούρκουλος τραγούδησε το 1984 με τον Γιάννη Πάριο ένα τραγούδι, το οποίο όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο.
Σταθμός στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου ήταν η γνωριμία του με τη Μαριάννα Λάτση (1953) το καλοκαίρι του 1986 κατά τη διάρκεια παράστασης στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Ο ίδιος σε συνέντευξή του το 1994 στον Νίκο Χατζηνικολάου περιέγραψε με το ίδιο πάθος και το ίδιο καρδιοχτύπι την πρώτη στιγμή που αντίκρισε τον μεγάλο και τελευταίο έρωτα της ζωής του, λέγοντας: «Κάνω έτσι και παγώνω... Ξαφνικά βλέπω ένα πλάσμα να ανεβαίνει τις κερκίδες και αυτό ήταν».
Εκείνη την εποχή η Μαριάννα Λάτση ήταν παντρεμένη με τον δάσκαλο του σκι και Δήμαρχο Βουλιαγμένης, Γρηγόρη Κασιδόκωστα, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Πάρη (1983), ενώ το διαζύγιό τους βγήκε το 1987. Παράλληλα, ο Νίκος Κούρκουλος ζήτησε αμέσως διαζύγιο από τη σύζυγο του, Μελίτα. Διατήρησαν μία άψογη σχέση αγάπης και σεβασμού όλα τα μετέπειτα χρόνια.
Ο Νίκος Κούρκουλος είχε τέσσερα παιδιά. Δύο από τον πρώτο γάμο του με την Μελίτα, τη Μελίτα και τον ηθοποιό Άλκη Κούρκουλο και άλλα δύο από τον γάμο του με την Μαριάννα Λάτση, (με την οποία παντρεύτηκε μετά τον θάνατο του πατέρα της) την Εριέττα (1993) και τον Φίλιππο (1998).
Η τελευταία γυναίκα που "μπήκε" στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου είναι η εγγονή του, Αμαλία (2004. Καρπός του γάμου της κόρης του, Μελίτας (2003 - Σπέτσες) με τον επιχειρηματία Μενέλαο Κυριακόπουλο.
Θάνατος
Το 2001 ο ηθοποιός διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο στο ρινοφάρυγγα. Παρά τα προβλήματα υγείας, συνέχιζε να αγωνίζεται για το Εθνικό Θέατρο. Απεβίωσε στις 30 Ιανουαρίου 2007 και κηδεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2007 από το νεκροταφείο Ζωγράφου, στη γειτονιά όπου μεγάλωσε.
Φιλμογραφία - Ταινίες (38)
Ο μπαρμπα-Γιάννης o κανατάς (1957) .... Χρόνης
Το τελευταίο ψέμα (1957) .... Παύλος
Aμαρυλλίς, το κορίτσι της αγάπης (1959) .... το αφεντικό
Μπουμπουλίνα (1959) ..... Γιάγκος Γιανούζας
Ερωτικές ιστορίες (1959) .... Πέτρος
Καλημέρα Αθήνα (1960) .... Μίμης Αποστολόπουλος
Η κυρία δήμαρχος (1960) .... Δημήτρης Προκόπης
Το χαμίνι (1960) .... Γιώργος Ξενίδης
2000 ναύτες και ένα κορίτσι (1960) .... Ρένος
Μάνα μου, τον αγάπησα (1961) .... Γιάννης
Για σένα Τήν αγάπη μου (1961) .... Άρης
Ο κατήφορος (1961) .... Kώστας Πετράκης
Οργή (1962) ... Παύλος Βενιέρης
Το ταξίδι (1962) .... Στέφανος
Δίψα για ζωή (1963) .... Στέφανος
Aμφιβολίες (1964) .... Γιάννης Σιγανός
Ένας μεγάλος έρωτας (1964) .... Aλέξης Βαλσάμης
Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1964) .... Οδυσσέας Χορμόβας
Λόλα (1964) ....Άρης (δείτε εδώ)
Συντρίμμια της ζωής (1964) .... Καζαμπλάντ
Lady, Die (1964)
Αδίστακτοι (1965) .... Στάθης Κούγιας. Bραβείο Α΄ Aνδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Kινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Επιτάφιος για εχθρούς και φίλους (1965) .... Τζίμι Μέρφι
Κατηγορώ τους ανθρώπους (1965) .... Φίλιππος Γιαννάς, εισαγγελέας κακουργοδικείου
Κοινωνία, ώρα μηδέν (1966) .... Άγγελος Μουρούζης
Kατάσκοποι στο Σαρωνικό (1968) (ως Nicholas Kirk) .... Νταν Χόλαντ
Roma come Chicago (1968) .... Ενρίκο
Γυμνοί στο δρόμο (1969).... Ανδρέας
Ορατότης μηδέν (1970).... Άγγελος Κρεούζης
Ο Αστραπόγιαννος (1970) .... Γιάννος Ζαχαρής / Αστραπόγιαννος. Bραβείο Α΄ Aνδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Kινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Κατάχρηση εξουσίας (1971) .... Χαρίδημος Σιώντης - Στάθης Θεοδωρέλος
Με φόβο και πάθος (1972) .... Νίκος Φαναριώτης
Ο εχθρός του λαού (1972) .... Σταύρος Βουτσινάς
Θέμα συνειδήσεως (1973) .... Γεραλής
Η δίκη των δικαστών (1974) .... Αθανάσιος Πολυζωίδης (δείτε εδώ)
Ένα γελαστό απόγευμα (1979) .... Δημήτρης Βενιέρης
Έξοδος κινδύνου (1980) .... Νίκος - ‘Τζον Βέικος‘, αστυνομικός στην υπηρεσία του ΟΗΕ
Το φράγμα (1982) .... Πολιτικός μηχανικός
Τηλεοπτικές σειρές
"Το 13o Κιβώτιο " (1992) ΑΝΤ1
Τηλεοπτικό θέατρο
Η ανταπόκριση (1985) ΕΡΤ
Ο αντρειωμένος (1971) ΥΕΝΕΔ
Θέατρο
Γεια σου (1989)
Ψηλά από τη γέφυρα (1985)
Ο γλάρος (1976)
Ταμπούρλα στη νύχτα (1874)
Η δίκη (1971)
Ο πύργος (1964)
Ένα κουτό κορίτσι (1963)
Η κυρία με τις καμέλιες (1959)
πηγή: https://el.wikipedia.org
