Στο καινούριο της μυθιστόρημα η Σοφία Δημοπούλου παίζει με τη λέξη «ζωή».
Υπάρχει η Ζωή, η απέναντι γειτόνισσα, που παρατηρεί τους κεντρικούς ήρωες από μακριά αλλά επεμβαίνει καθοριστικά κι αθόρυβα στην εξέλιξη της ιστορίας. Και έπειτα, υπάρχει και η ζωή ως έννοια, ως βίωμα. Αλλιώς τη ζούνε οι ήρωές μας τη ζωή τους και διαφορετικά τη βιώνουνε μέσα τους. Είναι σαν να νιώθουν ότι κάτι τους ξεφεύγει, πως κοιτάνε τη ζωή τους από απέναντι.
Έτσι την κοιτούν τα πρόσωπα της ιστορίας του βιβλίου Η Ζωή Απέναντι. Κάποια από αυτά προσπαθούν να αντιδράσουν, άλλα συμβιβάζονται κι αναμένουν...
Τίτλος: Η Ζωή Απέναντι
Συγγραφέας: Σοφία Δημοπούλου
Είδος: Μυθιστόρημα
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελίδες: 432
Τιμή: € 17,70
Πλοκή
Η Δάφνη ζει στη δύσκολη και σκοτεινή περίοδο της χούντας, σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας. Είναι η μοναχοκόρη ενός συντηρητικού δασκάλου και μιας συμβιβασμένης νοικοκυράς και μεγαλώνει μέσα σ’ ένα προστατευμένο περιβάλλον, απαλλαγμένο από τις επιδράσεις του καθεστώτος και της σκληρής πραγματικότητας…
…Μέχρι που στο υπόγειο διαμέρισμα από κάτω τους έρχεται μια άλλη, πολύ διαφορετική οικογένεια από τη δική της, με μια άλλη μοναχοκόρη, την Άννα. Και τότε όλα αλλάζουν. Το προστατευτικό κουκούλι, στο οποίο ήταν κλεισμένη η Δάφνη σκίζεται και τότε όλα όσα θεωρούσε η ίδια ως δεδομένα και σταθερά, μεταβάλλονται: οι οικογενειακές σχέσεις, οι ιδέες, τα συναισθήματα, τα πρότυπα, το παρόν αλλά και το μέλλον.
Οικογενειακά μυστικά έρχονται στο φως, πολιτικά απόρρητα αποκαλύπτονται και ένας υπόγειος κόσμος υφαίνεται παράλληλα με τον ορατό.
Μέσα σε μια ατμόσφαιρα καχυποψίας και φόβου, οι πρωταγωνιστές της ιστορίας αγωνίζονται, ερωτεύονται, ονειρεύονται, ελπίζουν, ενηλικιώνονται και ωριμάζουν.
Την ίδια στιγμή, στο απέναντι σπίτι, η γειτόνισσα η Ζωή παρακολουθεί σιωπηλή τα πρόσωπα και επεμβαίνει ως καταλύτης στην εξέλιξη της ιστορίας. Έτσι κι αλλιώς η «ζωή» έχει την τελευταία λέξη…
Σημείωμα της Σοφίας Δημοπούλου
Τα επιγράμματα που ανοίγουν κάθε κεφάλαιο είναι από το «Μικρό Ναυτίλο» του Οδυσσέα Ελύτη. Κάθε φράση είναι και ένα κλειδί που ξεκλειδώνει παράθυρα απ’ όπου εγώ- κι ελπίζω κι εσείς-, μπορούμε να δούμε τον κόσμο, όπως ως έφηβοι τον οραματιστήκαμε· ελεύθερο, τρυφερό και εύοσμο. Κάθε λέξη γίνεται βάρκα για να πλεύσουμε ίσως μαζί με τον ποιητή ως ναυτίλοι προς τις δυσεύρετες κόχες μιας οδύνης που αξιώνει συμμετοχή, ενέργεια και αισιοδοξία…
Αν ο καιρός αλλιώς τα έφερε κι ο κόσμος δεν είναι εντέλει αυτό που ονειρευτήκαμε, εκείνο που έχει σημασία είναι πως όλοι επιβιώσαμε, κουβαλώντας τις μικρές ή μεγάλες δυστυχίες μας και μαζί τη δύναμη να αρχίζουμε πάλι και πάλι. Γιατί η ζωή βιώνεται κι έτσι πρέπει να γίνεται. Και η προσωπική ιστορία του καθενός πρέπει να ενσωματώνεται με τη συλλογική, σαν σκηνή από μια ταινία όπου όλοι είμαστε ηθοποιοί. Και όλοι μαζί, ενώνοντας τις μικρές μας ιστορίες, να πάμε τη ζωή παρακάτω. Σαν παραμύθι που κάποιος θα λέει στις επόμενες γενιές.
Βιογραφικό
H Σοφία Δημοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, η καταγωγή της όμως είναι από τα Λουσικά, ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα έξω από την Πάτρα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό. Εργάστηκε ως μηχανικός στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Lapis lazuli, η πέτρα που λείπει (2012), Άλμα θα πει ψυχή (2013) και Σε σωστή ώρα νυχτώνει (2014).
www.vassosotiriou.gr
