Οι υπαίθριοι πολιτιστικοί χώροι άνοιξαν και το 10ο Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών «Τα 12 Κουπέ» έρχεται να εγκαινιάσει το καλοκαιρινό πρόγραμμα της Αμαξοστοιχίας-Θεάτρου το Τρένο στο Ρουφ στην απλόχωρη open-air Αποβάθρα.

Από 11 έως και 20 Ιουνίου καθημερινά από τις 19:30 έως τις 23:30, δεκάδες νέοι ταλαντούχοι καλλιτέχνες παρουσιάζουν πρωτότυπες performances σε μία 10ήμερη καθημερινή σκυταλοδρομία δημιουργικής έκφρασης και πρωτοπορίας.

Η Τατιάνα Λύγαρη, καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ, σημειώνει:

«Ο εγκλεισμός και τα ερεθίσματα που προκάλεσε φέτος η πανδημία ενέπνευσαν τους καλλιτέχνες και οδήγησαν σε μία έκρηξη συσσωρευμένης δημιουργικότητας. Οι αιτήσεις συμμετοχής στο φετινό Φεστιβάλ από τους τομείς του Θεάτρου, του Χορού, της Μουσικής και των Εικαστικών ξεπέρασαν σε αριθμό κάθε προηγούμενο. Ο αποκλεισμός όμως των εσωτερικών χώρων λόγω των υγειονομικών μέτρων και η αναγκαστική παρουσίαση των performances αποκλειστικά και μόνο στον υπαίθριο χώρο της Αποβάθρας, περιόρισε αναγκαστικά τον αριθμό των συμμετεχόντων και απέκλεισε πολλά από τα θεατρικά και εικαστικά δρώμενα δίνοντας έμφαση κυρίως σε performanceς σύγχρονου χορού. Η επόμενη προγραμματισμένη διοργάνωση τον Μάιο του 2022 ευχόμαστε να μας επιτρέψει να ζήσουμε και πάλι τη ζεστή θεατρική ατμόσφαιρα των βαγονιών της Αμαξοστοιχίας. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει φέτος η θεματολογία των παραστάσεων που είναι κυρίως ανθρωποκεντρική και αφορά σε διαπροσωπικές και οικογενειακές σχέσεις, υπαρξιακά αδιέξοδα, σχέσεις εξουσίας, αναζήτηση του βαθύτερου εαυτού κ.ά.»

Το μοναδικό παγκοσμίως σιδηροδρομικό πολιτιστικό Φεστιβάλ ξεκίνησε το 2011 όταν η Τατιάνα Λύγαρη, θέλοντας να ενθαρρύνει και να προβάλει τις νέες καλλιτεχνικές δυνάμεις του τόπου από όλες τις μορφές της Τέχνης, εμπνεύστηκε ένα πρωτότυπο, πολυμορφικό Φεστιβάλ που θα είχε ως πυρήνα του τον πρωτοποριακό, μη παραστασιακό χώρο των 12 μικρών διαμερισμάτων (Κουπέ) του New Wagon του Τρένου στο Ρουφ. Από τότε έως σήμερα, το Φεστιβάλ επεκτάθηκε και σε άλλους απρόβλεπτους χώρους της Αμαξοστοιχίας αλλά και δημιούργησε ένα θυγατρικό sub-festival, το Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού "CompartmentsDanceProject", που διεξάγεται κάθε Σεπτέμβριο.

Από το 2011 μέχρι σήμερα, 181 ταλαντούχες νεανικές ομάδες και μεμονωμένοι καλλιτέχνες (ηθοποιοί, μουσικοί, χορευτές, σκηνοθέτες, χορογράφοι, performers, videoartists, εικαστικοί, μουσικά συγκροτήματα κλπ.) έχουν παρουσιάσει καινοτόμες και ευφάνταστες καλλιτεχνικές δράσεις, που αποτέλεσαν αφετηρία γνωριμίας με το Τρένο-Θέατρο και έναυσμα για νέες συνεργασίες.

Στη φετινή του διοργάνωση το Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών «Τα 12 Κουπέ» υποδέχεται τους επισκέπτες του έχοντας λάβει όλες τις απαραίτητες υγειονομικές προφυλάξεις για να προσφέρει σε καλλιτέχνες και θεατές ένα ξεχωριστό καλλιτεχνικό θέαμα και μία πρωτόγνωρη εμπειρία, όπου όλες οι Τέχνες συνυπάρχουν σ’ έναν απρόσμενο χώρο με απρόβλεπτο τρόπο.

Κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ το Wagon Bar και το Wagon Restaurant της Αποβάθρας θα λειτουργούν αποκλειστικά για τους θεατές των performances.

Οι performances αναλυτικά:

Σύλληψη/σκηνοθεσία: Ίρις Φουστέρη, ερμηνεία: Τριανταφυλλένια Κοσμίδου, μουσική/ερμηνεία: Πάνος Ηλιού, ειδική κατασκευή κοστουμιού: Απόστολος Κρεούζης, βοηθός σκηνοθέτη/υπεύθυνη παραγωγής: Νικόλ Λεβέντη

Το πρώτο επεισόδιο της (Α)UTOPIA. Μια σειρά από mini performances που δρουν σαν αισθητικά σχόλια πάνω σε επώδυνα ζητήματα. Ο όρος "root rot" χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια ασθένεια στα φυτά, κατά την οποία οι ρίζες του φυτού σαπίζουν και φθίνουν. Μια performance γύρω από την παρακμή της εξουσίας, που διερευνά πώς ποιότητες όπως η αλαζονεία και ο ναρκισσισμός οδηγούν αναπόφευκτα στην (αυτο)καταστροφή του κυριαρχικού υποκειμένου (*ακούγονται αλλοιωμένα θέματα των J .B .Lully, Pink Floyd, Dire Straits, Μάρκου Βαμβακάρη και το "The Void" του Πάνου Ηλιού).

Σύλληψη/ερμηνεία: Μιράντα Ζησιμοπούλου, χορογραφία: Φαίδρα Σούτου

Υπάρχουν πράγματα πιθανά και πράγματα αδύνατα. Μήπως όμως και το αδύνατο είναι πιθανό; Μήπως απλώς ακόμα δεν έχουμε βρει τον κατάλληλο τρόπο να επιτύχουμε αυτό που φαινομενικά είναι αδύνατο; Τα πάντα ορίζονται από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες μέχρι να βρούμε τον τρόπο να πετύχουμε τον στόχο μας. Δυνητικά, όλα είναι πιθανά. Ακόμα και το να κινηθούμε με την ταχύτητα του φωτός.

Σκηνοθεσία/κείμενο/sound design: Φάνης Σακελλαρίου, σκηνικός χώρος: Όλγα Ντέντα, σχεδιασμός κοστουμιών: Θάνος Παπαγαλάνης, σχεδιασμός κίνησης: Μάρω Πέτλη, performers: Αλέξανδρος Καναβός, Δάφνη Πατσουράκου

Φωνή/στίχοι/σύνθεση: Κατερίνα Ρίττερ, κιθάρα/σύνθεση/φωνή: Απόστολος Στάμος, φωνή: Δήμητρα Σακελλαροπούλου, φωνή/στίχοι: Σοφία Τάρα, πιάνο/σύνθεση/φωνή/στίχοι: Τζοάννα Σουλκούκη, φλάουτο: Ερμηέλ Τζάνεβα, μπουζούκι: Πυθαγόρειος Χατζηνικολάου, λαούτο/φωνή: Μάνος Μιχαλίτσης, κρουστά/στάμνα: Μίνωας Σφηνιάς, κρουστά/percussions: Γιάννης Μαλλιαρουδάκης

Η μουσική ομάδα Panarmonia βασίζεται σε μια αυθόρμητη αλλά ταυτόχρονα συνειδητή συνεργασία μεταξύ των διαφορετικών μουσικών οργάνων, φωνών και χαρακτήρων, καθώς και στην αρμονική συχνότητα που επιλέγουν για τον ήχο τους (432Hz). Η Panarmonia απαρτίζεται στο σύνολό της από 11 μέλη και ξεκίνησε την μουσική της πορεία το 2010. Οι στίχοι των τραγουδιών χαρακτηρίζονται από θετικές δηλώσεις, αισιοδοξία, και θαυμασμό. Εμπνεόμενοι από απλές εκδηλώσεις, είτε αυτές αφορούν την φύση είτε ανθρώπινες σχέσεις, τα τραγούδια έχουν σκοπό να προσφέρουν ψυχική ανάταση, έμπνευση, ευθυμία και πραγματική ψυχαγωγία.

Vocals, composition, programming & development: Ναταλία Κωτσάνη

Η Ναταλία Κωτσάνη, ασχολείται ερευνητικά με τα παραδοσιακά μουσικά φωνητικά ιδιώματα των λαών της Μεσογείου και τη world jazz μουσική, ενώ παράλληλα είναι ερευνήτρια της τεχνητής νοημοσύνης και της υπολογιστικής εθνομουσικολογίας. Σχεδίασε, υλοποίησε και παρουσιάζει για πρώτη φορά το «Polyfōnía», ένα πρωτότυπο μουσικό σύστημα το οποίο δημιουργεί πολυφωνίες μέσω αναγνώρισης της κίνησης των χεριών του τραγουδιστή. Το 2021, το «Polyfōnía» έγινε δεκτό στο Showcase ενός από τα μεγαλύτερα συνέδρια μουσικών εφαρμογών του κόσμου (NIME 2021, Shanghai).

Ερμηνεία: Χριστίνα Γκαϊνά, Βάσια Κατσιγιάννη, Νικόλ Καφετζοπούλου, κιθάρα: Γαβριήλ-Άγγελος Μπορμπόλης

Πώς μπορεί η ψυχή να βρει δρόμο για να εκφραστεί μέσα από την παράδοση και τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Σε έναν κόσμο που όλα κινούνται γρήγορα, το σώμα είναι ένα μέσο που μας βοηθάει στην έκφραση. Το φλαμένκο ενσωματώνει μια σύνθετη μουσική και πολιτισμική παράδοση όπου σε συνδυασμό με το σύγχρονο χορό προσδίδει ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα.

Σύλληψη: Ζωή Ευσταθίου, ερμηνεία: Ζωή Ευσταθίου, Γιούλη Μπανούση, Φαίδρα Νταϊόγλου, σύνθεση: Chop Juggler, Arsinoe, μίξη & παραγωγή: Chop Juggler, στίχοι - φωνή: Arsinoe

Σύλληψη/κινησιολογία/ερμηνεία: Λίλιαν Αντωνίου, Μπέτυ Σαράντη

Δύο άνθρωποι ζωντανεύουν ένα φωτογραφικό καρέ. Δίνουν κίνηση στην ακινησία. Στέκονται αντικρίζοντας ένα τείχος το οποίο στην αρχή μοιάζει άυλο αλλά όσο το κοιτούν αποκτά υπόσταση και τους οδηγεί σε μία επαναλαμβανόμενη και συνεχή διαπραγμάτευση με αυτό και απέναντι σε αυτό, στην προσπάθειά τους να δραπετεύσουν. Το αδιέξοδο είναι υπαρκτό ή απλά μέσα τους;

Χορογραφία: Χαρά Κυριακοπούλου, ερμηνεία: Χαρά Κυριακοπούλου, Γιούλη Μπανούση, Γεωργία Κουτούμπα, Μαριάννα Κουκουλεκίδου, Έμιλυ Νικόλα, Κωνσταντίνα Βασιλάκη, κείμενα: Αζίζ Νεσίν, Χαρά Κυριακοπούλου, διαμόρφωση ήχου: Αλέξανδρος Μπάλας

Έξι Γυναίκες. Έξι Ιστορίες. Ένα Ποίημα. Μια κοινωνία γαλουχημένη απ’ την απαρχή της ύπαρξής της με το «σώπα». Μια καταπιεστική κοινωνική επιταγή. Μια σκοτεινή ανάγκη για σιωπή. Σαν ατμός που ουρλιάζει μέσα στη χύτρα. Έτοιμη να εκραγεί. Έτοιμη επιτέλους να μιλήσει. Βασισμένο στο ποίημα του Αζίζ Νεσίν «σώπα, μη μιλάς».

Σύλληψη/εικαστική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Χαλδαίος, support καλλιτέχνης: Αγγελική Μακρυγιάννη, σύμβουλος δραματουργίας: Ανθή Ψάχου, σύμβουλος ενδυματολογίας: Mara Manea, βοηθός παραγωγής: Διονύσης Μπεντούρ

Σύλληψη/σκηνοθεσία: Βασίλης Ψυλλάς, επιμέλεια κίνησης: Φαίδρα Σούτου, ερμηνεία: Βασίλης Ψυλλάς, Νίκος Σαμουρίδης

Συνήθεια που αποκτιέται μέσα από τον εθισμό σε επαναλαμβανόμενες όμοιες ενέργειες. Δύο -ίσως και ένας- άνθρωποι, εγκλωβισμένοι στον ίδιο χώρο, παλεύουν να αποδράσουν από τη ρουτίνα τους, τη σχέση τους, τον εαυτό τους. Δυο σώματα που περνούν από τα στάδια της ύπαρξης και της ανυπαρξίας, της αγάπης και του μίσους, του «μαζί» και του «χώρια», του «θέλω» και του «δεν μπορώ». Πού και πώς θα καταλήξουν όμως;

Σύλληψη/σκηνοθεσία/χορογραφία: Ελεάννα Καλαβίτη, βοηθός χορογράφου: Μαρία Μουστάκα, ερμηνεία: Μαρία Μουστάκα, Μαρία Ανδρίτσου, Έλενα Πολυχρονάτου, συμμετέχοντες μουσικοί: Θεόφιλος Ζερβός, Αλέξανδρος Χαλαβαζής, Θεόφιλος Τερεζούνης

Ένα οικογενειακό τραπέζι, όπου όλοι μας έχουμε βρεθεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Το κλίμα αρχίζει να γίνεται όλο ένα και πιο χαρούμενο ως που στο τέλος η χαρά μεταλλάσσεται σε θλίψη. Δύο από τα μέλη αποχαιρετούν το σπίτι για να βρουν τρόπο να στηρίξουν την οικογένεια. Έτσι λοιπόν ξεκινούν το ταξίδι τους. Δύο πλοία ταξιδεύουν. Σήματα μορς και σημαίες κινούν το ταξίδι. Η αφήγηση προχωρά ως την συγκινητική επιστροφή τους.

ΒΡΕΙΤΕ ΜΑΣ

https://twitter.com/ToTrenoStoRouf

https://instagram.com/ToTrenostoRouf

Με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.