* Της Νάσης Πετριτσοπούλου
Δεν το κάνω επίτηδες! Όταν είναι να γράψω ή να διαβάσω ένα σύννεφο έρχεται και κάθεται μέσα στο κεφάλι μου και ξαφνικά όλα θολώνουν!
Τα γράμματα χορεύουν εκείνο το χορό που βλέπω καμιά φορά στην τηλεόραση στις παλιές ελληνικές ταινίες, σέικ νομίζω τον λένε, και τα άτιμα δεν κάθονται σε μια μεριά να τα διαβάσω όμορφα κι ωραία!
Μπερδεύομαι κι εγώ-άνθρωπος είμαι- μπουρδουκλώνω τη γλώσσα μου και τίποτα δε βγαίνει σωστά.
Η κυρία δε μιλάει, αλλά νιώθω τον εκνευρισμό της, κάτι που με κάνει χειρότερα, σαν το «Ήτανε στραβό το κλήμα, το ? φαγε και ο γάιδαρος»?
Ο γάιδαρος συνήθως είμαι εγώ, μιας και η ανάγνωσή μου πιο πολύ με γκάρισμα γαϊδάρου μοιάζει, αλλά τέλος πάντων.
Θα μου πείτε: Δεν υπάρχει τρόπος να βελτιώσεις την κατάσταση;
Μου λένε πως υπάρχει, αλλά δεν έχει φανεί ακόμα για να γνωριστούμε. Έχει κολλήσει στο δρόμο, δύο χρόνια σχεδόν τώρα, από όταν πρωτομίλησε στη μαμά μου η δασκάλα και της είπε «Το παιδί χρειάζεται να περάσει από διάγνωση, μήπως κι έχει δυσλεξία? να το βοηθήσουμε να μάθει με άλλο τρόπο να διαβάζει και να γράφει?»
Εγώ έκανα ότι ήμουν έξω και δεν άκουγα, αλλά στην πραγματικότητα, όσο μίλαγαν οι δυο τους, δεν ξεκόλλησα από τον τοίχο που είχα στήσει το καλό μου αυτί κι έτσι έμαθα για τη δυσλεξία και τον άλλο τρόπο που θα με βοηθήσει να στήνω τα γράμματα όρθια χωρίς να χορεύουν?
Στο μεταξύ όμως μεγαλώνω και μαζί μου μεγαλώνουν τα κείμενα που έχω για? ξεμπέρδεμα. Τι μπελάς, Παναγία μου! Ό,τι έχω να κάνω στο σπίτι πρέπει να το διαβάσω πρώτα, ακόμα και τα μαθηματικά, που αν δεν είχανε τις λέξεις στην αρχή ?διατύπωση προβλήματος το λένε- κοτσάνι θα μου ερχότανε, γιατί με τους αριθμούς πετάω!
Είμαι τυχερός, το ξέρω? Η καημένη η Παναγιώτα που πάει στο διπλανό τμήμα μου λέει πως για κείνη και οι αριθμοί χορεύουν? Ούτε να το φανταστώ δε θέλω!
Και οι μήνες περνάνε. Φέτος μου είχανε πει ότι θα ερχότανε κάποιος από το Τμήμα Ένταξης να με βοηθήσει με τον άλλο τρόπο, αλλά τελικά δεν προλαβαίνει, δεν ξέρω γιατί.
Φταίει ίσως που έχει κολλήσει και η αίτησή μας στο ΚΕΔΔΥ ενάμισι χρόνο? Τι είναι μη με ρωτήσετε, άμα πάω θα σας πω. Η μαμά μου όμως ίσως να ξέρει, γιατί πήγε και έκανε αίτηση αμέσως μετά τη συζήτηση με τη δασκάλα μου. Εκείνοι τότε της δώσανε έναν αριθμό που όταν φτάσει η σειρά του θα μας φωνάξουν για να με δούνε.
Αλλά η σειρά του δεν έχει έρθει ακόμα? Κι έτσι, όπως φαίνεται, θα τελειώσω το Δημοτικό και θα πάω στο Γυμνάσιο με την απορία: Πώς θα ήταν το σχολείο, αν όλα είχαν γίνει με άλλο τρόπο;
Γ. Κ. (Γραμματέας και συντάκτης: η δασκάλα μου)
* η Νάση Πετριτσοπούλου
είναι εκπαιδευτικός
πηγή: http://edostonoto.blogspot.gr/
