Όχι, δεν γυρίζουμε πίσω στον Ιούλιο και στο δημοψήφισμα, που έβγαλε «όχι» και αμέσως μετά ο Αλέξης Τσίπρας το μετέτρεψε σε «ναι». Αυτό έχει τελειώσει, κρίθηκε οριστικά. Δεν έχει νόημα η ανακύκλωσή του.
Φαίνεται, όμως, ότι και στη δεύτερη θητεία της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχειρεί να ακροβατήσει μεταξύ αυτού που ήδη διαχειρίζεται (σκληρή πραγματικότητα) και μιας εικονικής πραγματικότητας, που προσπαθεί να χτίσει δια της επικοινωνίας.
Έτσι, την ώρα που ψηφίζονται τα πρώτα μέτρα και επίκειται η ψήφιση των επόμενων, ο μηχανισμός της προπαγάνδας πετάει στον αέρα τα νέα «όχι», που λέει τώρα η κυβέρνηση (ενδεικτική αποτύπωση εδώ). Το αξιοθαύμαστο είναι ότι τα «όχι» αυτά δεν τα λέει μόνο στους κακούς δανειστές, που της επιβάλλουν τα μέτρα, τα οποία δεν θέλει να πάρει. Τα λέει και προς τον? εαυτό της!
Η πρωτοτυπία ξεπερνάει τη φαντασία. Ο αρμόδιος υπουργός συνέστησε μια «επιτροπή σοφών» για το Ασφαλιστικό. Την οποία διαφήμισε δεόντως. Εντέχνως διοχετεύθηκαν στη δημοσιότητα τα πιο σκληρά κομμάτια του πορίσματός της, ώστε οι αποδέκτες του να «προετοιμαστούν» για τα χειρότερα.
Ο υπουργός αποκάλυψε την ουσία αυτού που έρχεται (καταργήσεις συντάξεων και γενικές μειώσεις), ακροβατώντας μεταξύ «προτάσεων» των «σοφών» και «πολιτικών αποφάσεων», που «δεν έχουν ληφθεί». Και, ω του θαύματος, μια ημέρα μετά, έρχεται ο πρωθυπουργός, δια της μεθόδου των καθησυχαστικών «non paper», να διαβεβαιώσει ότι «δεν μας (τον) δεσμεύει» το πόρισμα της Επιτροπής.
Τρόμαξε η κυβέρνηση από τον αντίκτυπο των υπουργικών αποκαλύψεων και κάνει πίσω; Ούτε κατά διάνοιαν. Δεν υπάρχει τέτοιο περιθώριο. Το Ασφαλιστικό θα είναι το βασικό προαπαιτούμενο του δεύτερου κύματος (Νοέμβριος-Δεκέμβριος), οι αποφάσεις είναι ειλημμένες και τα «δεν μας δεσμεύει» είναι για επικοινωνιακή κατανάλωση.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι τόσο δύσκολοι για την κυβέρνηση που θα χρειαστεί να επιστρατεύσει κάθε προπαγανδιστικό κόλπο, θεμιτό και αθέμιτο, που διαθέτει. Μόνο που η εμβέλεια της προπαγάνδας έχει όρια. Ακόμη κι αν καταφέρει να ελέγξει τους τηλεοπτικούς σταθμούς -με τον εξοβελισμό κάποιου ή κάποιων από τους σημερινούς «αμαρτωλούς» και με την είσοδο νέων φιλικών προς αυτήν «παικτών»- η πραγματικότητα δεν ελέγχεται.
Η «επιτυχία» που είχε η κυβέρνηση σ? αυτόν τον τομέα το προηγούμενο εφτάμηνο, οφείλεται καθαρά στην μη άσκηση εξουσίας. Καμία δυσάρεστη απόφαση δεν πήρε. Θα τις πάρει όλες τώρα. Η ίδια ζούσε μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα.
Το ίδιο και μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Τώρα το εικονικό τελείωσε. Δεν φτιασιδώνεται. Η αποκάλυψη των «όχι» που γίνονται «ναι» είναι -και θα γίνεται κάθε μέρα περισσότερο- οδυνηρή.
Γιώργος Καρελιάς
protagon.gr
