Ενώ ανακρίνεται από τους αστυνομικούς, ο Ζιλιέν θυμάται την εξωσυζυγική σχέση του με την όμορφη Εστέρ και πώς τα πράγματα οδηγήθηκαν στο να θεωρείται ύποπτος για φόνο. Χιτσκοκική και ατμοσφαιρικά σκηνοθετική μεταφορά ενός αισθησιακού λογοτεχνικού κομψοτεχνήματος του Ζορζ Σιμενόν.
Ένας άντρας και μια γυναίκα κάνουν έρωτα στο ήσυχο δωμάτιο ενός επαρχιακού ξενοδοχείου. Αυτή τον δαγκώνει και του ματώνει τα χείλη. «Θα σε ρωτήσει η γυναίκα σου;». Εκείνος απαντά αρνητικά και εκείνη τον ρωτά λίγο αργότερα: «Θα μπορούσες να περάσεις ολόκληρη τη ζωή σου μαζί μου;». Ενώ απαντά μ? ένα χαμόγελο, η φωνή ενός αστυνόμου που τον ανακρίνει ακούγεται εκτός κάδρου: «Σας δάγκωνε συχνά;». Τα κομμάτια ενός παράξενου παζλ αρχίζουν να ενώνονται, αλλά θα πάρει ώρα μέχρι ν? αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τη μεγάλη εικόνα: Παντρεμένοι και οι δυο, ο Ζιλιέν και η Εστέρ συναντιούνται κρυφά στο ίδιο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου της κωμόπολής τους.
Εκείνος είναι ένας επιχειρηματίας που επέστρεψε πριν από λίγο καιρό στη γενέτειρά του, συνάντησε ξανά την όμορφη Εστέρ, γυναίκα του τοπικού φαρμακοποιού, την οποία και ερωτεύτηκε. Πώς, όμως, βρέθηκε αργότερα κατηγορούμενος για φόνο; Οι ερωτήσεις οι οποίες του απευθύνονται, καθώς την υπόθεση αναλαμβάνει ειδικός ανακριτής, βάζουν τα γεγονότα στη σειρά και ξετυλίγουν το κουβάρι μιας ιστορίας της οποίας πολλές πλευρές παραμένουν στο σκοτάδι, ακόμη και για τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της.
Το «Μπλε δωμάτιο» είναι ένα από τα καλύτερα και αφηγηματικά ιδιαίτερα (από τα ελάχιστα που δεν εξελίσσονται γραμμικά ) μυθιστορήματα του πολυγραφότατου Ζορζ Σιμενόν (1903-89 ), «πατέρα» του διάσημου επιθεωρητή Μεγκρέ. Με απόλυτα λιτό, αλλά καίριο και διεισδυτικό τρόπο, ο υποτιμημένος Βέλγος συγγραφέας ζωντανεύει το λυτρωτικό, αλλά αδιέξοδο πάθος δυο «εγκλωβισμένων» εραστών, ενώ ταυτόχρονα περιγράφει με αδρές γραμμές το σιωπηλό μικρόκοσμο που τους περιβάλλει. Πρόκειται, επιπλέον, για το πλέον αισθησιακό λογοτέχνημά του, αρετή την οποία ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής Ματιέ Αμαλρίκ (βραβείο κριτικών και σκηνοθεσίας στις Κάνες για το «Τουρνέ στο Παρίσι» ) εκμεταλλεύεται με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Με συμπρωταγωνίστρια την εκτός οθόνης σύντροφό του (και συνσεναριογράφο ) Στεφανί Κλεό, αποτυπώνει πειστικά με τα ατμοσφαιρικά κάδρα του το σαρκικό πάθος των Ζιλιέν και Εστέρ, τη στιγμή κατά την οποία το δεξιοτεχνικό μοντάζ πυκνώνει όλο και περισσότερο το μυστήριο του ποιος είναι ο δολοφονημένος και ποια τα ενοχοποιητικά για τον ήρωα στοιχεία. Στα χνάρια του Σιμενόν, ο Αμαλρίκ παραμένει μέχρι τέλους προσηλωμένος και ακριβής, αφαιρώντας κάθε δραματικό ή διηγηματικό λίπος από το διαρκείας μόλις 76 λεπτών στιλάτο κομψοτέχνημά του.
Χιτσκοκικά μεθοδικός, καθώς «δένει» την πλοκή με τα θολά κίνητρα των χαρακτήρων του, και με τη «Γυναίκα της Διπλανής Πόρτας» του Φρανσουά Τριφό ως διαρκή αναφορά, υπογράφει ένα δεξιοτεχνικά δομημένο ψυχολογικό θρίλερ με διακριτικές κοινωνικές παρατηρήσεις (κύριος στόχος τους: η μικροαστική ηθική ) και μια απρόσμενη μέχρι την τελευταία στιγμή εξέλιξη που συγκινεί και σοκάρει.
Γαλλία. 2014. Διάρκεια: 76΄. Διανομή: WEIRD WAVE.
