Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Βενετίας στο πρόγραμμα Orizzonti όπου και κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας καθώς και το Χρυσό Λιοντάρι πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη (Lion of the Future ? ?Luigi de Laurentiis? Venice Award for a Debut Film) που απονέμει το Φεστιβάλ Βενετίας στην καλύτερη πρώτη ταινία ανεξάρτητα από το τμήμα στο οποίο προβλήθηκε.
Στη συνέχεια Το Δικαστήριο προβλήθηκε στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μουμπάι (Βραβείο Καλύτερης Ταινίας), της Βιέννης (Βραβείο Καλύτερης Ταινίας από την Ένωση Κριτικών Fipresci), της Σιγκαπούρης (Βραβείο Καλύτερης Ταινίας), του Μπούενος Άιρες (Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Βραβείο Καλύτερης Ταινίας από την Ένωση Κριτικών Fipresci), αλλά και του ιδιαίτερα εκλεκτικού Φεστιβάλ New Directors/New Films στη Νέα Υόρκη, αποκτώντας διανομή στις αμερικανικές αίθουσες.
Συνολικά μέχρι σήμερα η ταινία έχει κατακτήσει περισσότερα από 23 διεθνή Βραβεία κερδίζοντας κοινό και κριτικούς όπου έχει προβληθεί.
Το Δικαστήριο που θα βγει στις ελληνικές αίθουσες στις 29 Οκτωβρίου 2015, αποτελεί την επίσημη πρόταση της Ινδίας για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, ενώ κέρδισε και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στα Εθνικά Βραβεία Κινηματογράφου της Ινδίας.
το τρέιλερ της ταινίας: εδώ
Ένας ηλικιωμένος τραγουδοποιός συλλαμβάνεται κατηγορούμενος ότι με ένα επαναστατικό του τραγούδι προκάλεσε την αυτοκτονία ενός εργάτη του αποχετευτικού δικτύου που πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Η υπόθεση εκδικάζεται σε μια αίθουσα δικαστηρίου όπου κρίνονται οι ελπίδες και τα όνειρα απλών ανθρώπων. Παράλληλα με τη δράση στο δικαστήριο, ο σκηνοθέτης παρακολουθεί και την καθημερινότητα του δικαστή και των δικηγόρων έξω από αυτό, συνθέτοντας ένα πορτρέτο της σύγχρονης Ινδίας, που σε πολλά θυμίζει και τη δική μας κοινωνία.
Η αναμφισβήτητη έκπληξη του περασμένου Φεστιβάλ Βενετίας είναι ένα ασυνήθιστο δικαστικό δράμα ? καταπέλτης από την Ινδία, μια αληθινή Καφκική περιπέτεια ενός ανθρώπου που διεκδικεί με πείσμα και αισιοδοξία το δικαίωμά του στην ελευθερία της έκφρασης κόντρα σε κάθε αντιξοότητα.
Όπως αναφέρει και ο σκηνοθέτης: «Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος για την τάση μου να εστιάσω στα Ινδικά δικαστήρια. Έχουν γίνει ήδη πολλά δικαστικά δράματα. Ωστόσο, όταν παρακολούθησα ένα αδιάφορο με μια πρώτη ματιά δικαστήριο για μικρές υποθέσεις στα προάστια του Μουμπάι, η έλλειψη δράματος και η ρουτίνα με την οποία ανακοινώνονταν αποφάσεις ζωής και θανάτου ήταν οι σπίθες που με ενέπνευσαν.
Κάθε πρόσωπο έχει και την ιστορία του. Η στενογράφος που δακτυλογραφεί αδιάφορα, ο κλητήρας που κάνει μικροδουλειές για λίγα χρήματα, οι δικηγόροι που διαβάζουν μεγάλα, τεχνικά αποσπάσματα από παρωχημένα νομικά βιβλία, οι αντίδικοι που περιμένουν χρόνια πριν εκδικαστεί η υπόθεσή τους.
Μέσα σε αυτό το θέατρο, βρίσκονται οι ελπίδες και οι φόβοι καθημερινών ανθρώπων, που προσπαθούν να καταλάβουν όσα λέγονται, καθώς κρίνεται η μοίρα τους. Αν και η ταινία εστιάζει σε πολύ συγκεκριμένες υποκουλτούρες της πόλης Μουμπάι, η προσπάθεια είναι να εξερευνήσουμε το αόρατο πέπλο που καλύπτει μια ολόκληρη κοινότητα.
Η συμπεριφορά των χαρακτήρων συνεχώς προσδιορίζεται από τις κάστες, την ταξική πολιτική, την πατριαρχία και τον φεουδαλισμό. Η πρόκληση για μένα ήταν να προσδώσω αξιοπρέπεια και ανθρωπισμό σε αυτούς τους ανθρώπους παρά τα ελαττώματα τους».
Γεννημένος στο Μουμπάι, ο μόλις 28 ετών Τσαϊτάνια Ταμάν έχει σπουδάσει αγγλική λογοτεχνία. Η πρώτη του μικρού μήκους Six Strands (2010) προβλήθηκε σε πολλά διεθνή φεστιβάλ ανάμεσα τους το φεστιβάλ του Ρότερνταμ, της Κλερμόν Φεράν, του Εδιμβούργου, και του Σλάμντανς.
Το 2012 επιλέχθηκε στο Berlinale Talent Campus του Φεστιβάλ του Βερολίνου.
Το Δικαστήριο είναι η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, η οποία υποστηρίχθηκε από το Hubert Bals Fund του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ.
