Αυτή την περίοδο οι τράπεζες επιστρέφουν στους τραπεζίτες που τις είχαν οδηγήσει στη χρεοκοπία. Αμέσως μετά προχωρεί η διχοτόμηση της ΔΕΗ και η εκποίηση του κερδοφόρου τμήματος στο μεγάλο κεφάλαιο, που εγκαθιδρύεται πλέον προνομιακά στον ευαίσθητο χώρο της ενέργειας. Η διάλυση της πρωτοβάθμιας Υγείας προχωρεί, προς μεγάλη ικανοποίηση του μεγαλοϊατρικού κατεστημένου και του συνδεδεμένου μ' αυτό κεφαλαίου. Ενδιαμέσως προωθούνται τροπολογίες που καθιστούν περισσότερο ανισότιμο το προεκλογικό τοπίο, όπως π.χ. η μεροληπτική κατανομή της κρατικής επιχορήγησης εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, η καθιέρωση άπειρων τηλεοπτικών μονολόγων για τους διαπλεκόμενους υποψηφίους δημάρχους κ.λπ.

Η Βουλή έως τις 5 Μαΐου θα ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο. Πρόκειται για το ενδιάμεσο - νέο Μνημόνιο. Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι η κυβερνητική πλειοψηφία θα κάνει προεκλογικά χαρακίρι και θα ψηφίσει αναλυτικά νέα μέτρα, που αφορούν την περαιτέρω διάλυση του ασφαλιστικού, καθώς και αυξήσεις στη φορολογία και τα τιμολόγια κοινωνικών υπηρεσιών. Το πιθανότερο είναι το Μεσοπρόθεσμο να περιγράφει νέες δράσεις για την εξοικονόμηση και την εξεύρεση νέων πόρων, ένα πακέτο περίπου 20 δισ. ευρώ για την επόμενη διετία, που θα εξειδικεύονται εν όψει της συζήτησης για τη "ρύθμιση του χρέους", που ανακινείται και συνεχώς μετατίθεται. Μαστίγιο και καρότο!

Είναι απορίας άξιον πώς ο Σαμαράς επιμένει (διαψευδόμενος ακόμη και από τον Στουρνάρα) ότι το Μνημόνιο τελείωσε, όταν σε λίγες μέρες θα ψηφιστεί νέο, το Μεσοπρόθεσμο, και βεβαίως θα παραμείνουν σε εφαρμογή οι 400 μνημονιακοί νόμοι. Η συζήτηση για τη ρύθμιση του χρέους συντηρεί το ενδεχόμενο κι άλλου Μνημονίου, που θα συνοδεύεται μάλιστα με νέο δάνειο. Η χώρα βυθίζεται στον φαύλο κύκλο του Μνημονίου - υπερδανεισμού - ύφεσης. Κι αυτό επιδεικνύεται προεκλογικά ως κυβερνητική επιτυχία!

Η προεκλογική σπουδή Σαμαρά να ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο των ανειλημμένων μνημονιακών υποχρεώσεων, συμπεριλαμβανομένης και της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, μαρτυρά τη στρατηγική επιλογή της τρόικας να δέσει χειροπόδαρα τη χώρα, ώστε η κυβέρνηση της Αριστεράς να έχει μικρότερα περιθώρια παρεμβάσεων και ελιγμών. Προφανώς από τους χονδροειδείς υπολογισμούς τους λείπει η ακριβής στάθμιση του συσχετισμού δύναμης, δηλαδή η ένταση και το εύρος της λαϊκής νίκης, καθώς και το γεγονός ότι η ψήφος για τη δημοκρατική ανατροπή θα υποστηρίζεται από την ενεργό λαϊκή παρέμβαση.

Τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές επιβεβαιώνουν τον διττό, τον δημοψηφισματικό χαρακτήρα των ευρωεκλογών. Το μήνυμα πρέπει να είναι ηχηρό, ώστε να προκληθούν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις.

Κύριο άρθρο από Αυγή.