ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΤΕΙΤΑΙ Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
Του ΝΙΚΟΥ ΠΕΡΠΕΡΑ (iskra)
Κάποιοι το προέβλεπαν εξαρχής. Από την προηγούμενη Πέμπτη, ωστόσο, έγινε φανερό σε όλους: Οι τρεις ομοούσιοι και αδιαίρετοι «θεσμοί» (ΕΕ ? ΕΚΤ ? ΔΝΤ) δεν διαπραγματεύονταιεπιζητώντας μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση. Το μόνο που κάνουν είναι μια διαρκή άσκηση πιέσεων και εκβιασμών, με απώτερο στόχο να οδηγήσουν την κυβέρνηση, με το πιστόλι στο κρόταφο (βλέπε: μεθοδευμένη οικονομική ασφυξία), σε πλήρη υποταγή και άτακτη υποχώρηση από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και τον ελληνικό λαό να συνεχίσει να ζει σε ένα ακόμη πιο ζοφερό παρόν, χωρίς καμιά προοπτική για το μέλλον.
Αυτό που ζητούν οι «θεσμοί» με το περιβόητο κείμενο των προτάσεών τους δεν είναι παρά ένα ακόμησκληρότερο μνημονιακό πρόγραμμα νεοφιλελεύθερου μοντέλου κηδεμονίας και λιτότητας. Ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει πρόσθετα μέτρα ? «φωτιά» ύψους 3 δις. ευρώ μόνο για φέτος. Πουαπαιτεί βάρβαρες απορρυθμίσεις στο ασφαλιστικό, όπως την περικοπή του ΕΚΑΣ από τους ανήμπορους χαμηλοσυνταξιούχους! Που προδιαγράφει σειρά ιδιωτικοποιήσεων σε στρατηγικούςτομείς της οικονομίας, όπως στην ενέργεια, το ξεπούλημα των περιφερειακών αεροδρομίων, του Ελληνικού κ.ά. Που επιδιώκει τη συντήρηση και εμβάθυνση του εργασιακού «Μεσαίωνα» στις εργασιακές σχέσεις. Που επιβάλλει συντελεστές ΦΠΑ που θα οδηγήσουν σε κατακόρυφες αυξήσεις σε είδη πρώτης ανάγκης και στα τιμολόγια της ΔΕΗ και των άλλων πρώην ΔΕΚΟ.
Είναι προφανές ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα εξόντωσης του ελληνικού λαού η κυβέρνηση με κορμό τονΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να δεχτεί ούτε καν ως βάση συζήτησης. Και φυσικά αυτό έκανε. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα ακύρωνε μόνο την πρόσφατη λαϊκή εντολή που έλαβε, αλλά θα ακύρωνε την ίδια την αριστερή πολιτική της φυσιογνωμία.
Δεν μπορούμε ωστόσο να πούμε ότι μας γεμίζει αισιοδοξία και η φερόμενη ως ελληνική «κυβερνητική πρόταση» των 47 σελίδων προς τους δανειστές. Δυστυχώς, πρόκειται για ένα κείμενο συμβιβασμώνκαι υποχωρήσεων καθόλου ανώδυνων για το λαό και τη χώρα. Που περιλαμβάνει επίσης πρόσθεταφορολογικά αντιλαϊκά μέτρα, όπως η αύξηση του ΦΠΑ και η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, που ανοίγει παράθυρα για ιδιωτικοποιήσεις, που αυξάνει τα όρια συνταξιοδότησης και προωθεί την «απελευθέρωση» της αγοράς διαφόρων τομέων της οικονομίας.
Ασφαλώς και όλοι καταλαβαίνουν ότι το κείμενο αυτό της «κυβερνητικής πρότασης», που απέχει αρκετά από όσα ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε προεκλογικά στον ελληνικό λαό, είναι προϊόν συμβιβασμού, προκειμένου να επιτευχθεί μια συμφωνία με τους άτεγκτους πιστωτές και υποτιθέμενους «εταίρους». Αυτό, όμως, δεν είναι επαρκής δικαιολογία, πολύ περισσότερο που οι δανειστές δεν αρκούνται σε μερικές μόνο υποχωρήσεις. Τα θέλουν όλα και τα θέλουν εδώ και τώρα. Και όσο βλέπουν ότι η κυβέρνηση δείχνει δεκτική σε υποχωρήσεις τους ανοίγει η όρεξη για να ζητήσουν την επόμενη φορά ακόμη περισσότερα!
Το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Αρκεί στο λαό και στη χώρα μια οποιαδήποτε συμφωνία, όπως εκλιπαρούν τα κόμματα της «εσωτερικής τρόικας»: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ; Αρκεί μια συμφωνία που θα υποχρεώνει έναν λαό να ζει στη λιτότητα για να εξοφλεί αιωνίως τα δανεικά με δανεικά; Ή απαιτείται μια συμφωνία που όχι μόνο δεν θα περιέχει μέτρα λιτότητας, νεοφιλελεύθερες απορρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και θα προβλέπει δραστική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και μια μεγάλη αύξηση της ρευστότητας ώστε να πάρει μπρος η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας;
Νομίζουμε πως είναι προφανές ότι μόνο η θετική απάντηση στο τελευταίο ερώτημα μπορεί ναωφελήσει και το λαό και τον τόπο. Διαφορετικά συμφωνία δεν μπορεί να υπάρξει. Και δεν είναι δυνατόν στο όνομα της παραμονής στην ευρωζώνη να επιζητείται η εξόντωση του ελληνικού λαού.
Πιστεύουμε ότι αυτό είναι και το πραγματικό δίλημμα των ημερών και αυτό που πρέπει να θέσει η κυβέρνηση και προς τον ελληνικό λαό και προς τους δανειστές. Και να επιμείνει. Να μην κάνει ούτε βήμα πίσω από το ριζοσπαστικό, ανορθωτικό πρόγραμμά της και να εφαρμόσει αταλάντευτα τις προεκλογικές της δεσμεύσεις.
Κι αν αρνηθούν οι δανειστές; Τότε είναι σίγουρο πως αυτοί θα χάσουν πολύ περισσότερα από ό,τι η χώρα μας. Όσο κι αν κάποιοι σπεύδουν να κατατρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό προβλέποντας οικονομικούς τυφώνες και άλλου τύπου βιβλικές καταστροφές, αν αμφισβητήσουμε «ιερά και όσια» της αποπληρωμής του χρέους και της Ευρωζώνης, η χώρα μας διαθέτει πολλές εναλλακτικές λύσεις που παρά τις προσωρινές δυσκολίες, μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για ελπιδοφόρες, προοδευτικές εξελίξεις. Που μπορούν να γεμίσουν αισιοδοξία το λαό και μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου.
