Στον δρόμο για τις δημοτικές εκλογές, οι πολίτες συνήθως σκέφτονται: ?δημοτικές εκλογές είναι, δεν έχουν σημασία?, ?γιατί να πάω να ψηφίσω, όλοι ίδιοι είναι?, ?Αν ψηφίσω, θα ψηφίσω μονάχα την κόρη ή τον γιο του τάδε, γιατί είναι φίλος-η?. Παρακάτω παραθέτω τις δικές μου σκέψεις-απαντήσεις.
Οι φετινές εκλογές δεν είναι απλά δημοτικές εκλογές. Είναι πολιτικές εκλογές και τεράστιας σημασίας. Αυτή τη στιγμή παλεύουμε εναντίον του μνημονίου, εναντίον των επιβαλλόμενων πολιτικών λιτότητας, παλεύουμε εναντίον αυτών που μας φέρανε σ? αυτή τη τραγική κατάσταση σήμερα και απαιτούν και πάλι τη ψήφο του ελληνικού λαού δίχως καμία ντροπή! Παλεύουμε για τα δικαιώματα μας που έχουν κατακτηθεί με αγώνες και αίμα και τώρα κατεδαφίζονται εν μια νυκτί στο όνομα της «κρίσης», που άλλους ανεβάζει και άλλους κατεβάζει, παλεύουμε για τις ζωές μας, παλεύουμε για τον διπλανό μας που έχει χάσει τη δουλειά του, το σπίτι του, τα όνειρά του, παλεύουμε τέλος για όσους έφυγαν από τη ζωή στα χρόνια του μνημονίου ?έτσι, για να πάρουν εκδίκηση τα όνειρα?!..
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ποιοι είμαστε εμείς λοιπόν; Είμαστε εκείνοι που συναντάς στον δρόμο και τους αγώνες, στα κινήματα της πόλης, είμαστε οι αντιφασίστες γείτονες σου, είμαστε εκείνοι που συναντάς έξω από τα σούπερ μάρκετ να μαζεύουν τρόφιμα για τον διπλανό σου που έχει ανάγκη γιατί κάποιος του τα αφαίρεσε απ το τραπέζι του, είμαστε αυτοί που συνεχίζουν αλλά και οι νέοι που ξεκινούν τώρα τον αγώνα για το ΚΥΤ, για την υγεία μας και για τη ζωή μας, είμαστε εκείνοι που παλεύουν συγχρόνως για τον Δήμο αλλά και για την χώρα γιατί δεν ανέχονται να λιποθυμούν παιδιά από την πείνα, άνθρωποι να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαί, άνθρωποι να πεθαίνουν γιατί δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα Υγείας.
Φυσικά και είμαστε τα παιδιά κάποιου, της μαμάς μας και του μπαμπά μας, έτσι απλά. Είμαστε τα παιδιά του Δεκέμβρη, γιατί κάποιοι αποφάσισαν να πάρουν την ζωή ενός παιδιού, ενός 16χρονου νέου επειδή πήγε βόλτα με τους φίλους του στα Εξάρχεια. Αν όποιος πάει Εξάρχεια είναι ταυτόχρονα εγκληματίας, μάλλον είμαστε κι εμείς. Και επειδή εύκολα ξεχνάμε σε αυτή τη χώρα, να σου θυμίσω το όνομά του, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Είμαστε τα παιδιά της πλατείας Συντάγματος, οι ημίτρελοι όπως είπε ο κ. Σπηλιωτόπουλος, εκείνοι οι βρώμικοι και γεμάτοι χημικά νέοι, οι νηστικοί που έτρεχαν να ψεκάσουν με Μαλόξ τον διπλανό τους, άγνωστος με άγνωστο, να τον πιάσουν πριν λιποθυμήσει. Είμαστε οι νέοι που σε κάθε συγκέντρωση και πορεία αντιμετωπίζουν καταστολή, ξύλο, χημικά, συλλήψεις, προσβολές γιατί αποτελούν κίνδυνο για την πατρίδα επειδή απαιτούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Είμαστε αυτοί που βγήκαν στο δρόμο, γιατί οι φασίστες έφαγαν το γελαστό παιδί, τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα και για ακόμη μια φορά βίωσαν την σκληρή καταστολή, χημικά, ξύλο, συλλήψεις, κυνηγητό στους δρόμους και τα στενά στο Κερατσίνι. Είμαστε οι νέοι που μεταναστεύουν για ένα καλύτερο αύριο, οι νέοι που παραμένουν εδώ χαμηλόμισθοι, άνεργοι, επισφαλείς εργαζόμενοι, οι νέοι που τους αφαίρεσαν το δικαίωμα στο μέλλον, στο να κάνουν οικογένεια και να ζήσουν αξιοπρεπώς αλλά, υπάρχει και αλλά, απαιτούν να το πάρουν και θα το πάρουν πίσω. Κι αν όπως λένε ότι είμαστε ?η χαμένη γενιά? παλεύουμε για να το ανατρέψουμε, αλλά αν δε το καταφέρουμε για εμάς, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για μα μην χαθούν οι επόμενες γενιές. Ναι, φοβόμαστε και εμείς, ναι, είμαστε τρομοκρατημένοι για το αύριο, αλλά το κοιτάμε με χαμόγελο και αποφασισμένοι να ζήσουμε. Όπως λέει και ένα τραγούδι, είμαστε τα παιδιά που δεν τρώνε τη φόλα, είμαστε τα παιδιά που τα θέλουνε όλα!
Δεν ζητάμε την στήριξή σου απλά, ζητάμε να παλέψεις δίπλα μας και μαζί μας για το Αύριο, για εσένα, για το μέλλον των παιδιών σου, για να κάνουμε μαζί την ανατροπή και να φέρουμε την ελπίδα σε μία πραγματικά Ανθρώπινη Πόλη. Αυτό που ξέρω και μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και αυτό, είναι υπόσχεση!
Ιφιγένεια Βαλέντη Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος, Δημοτική Κίνηση ΗΛΙΟΥ-πόλις, Ανθρώπινη Πόλη
