Πριν από λίγο, με την ανάρτησή του στο facebook την οποία αναδημοσιεύουμε, o συνεργάτης μας καθηγητής Αριστείδης Χατζής ανακοίνωσε το θάνατο μιας μεγάλης προσωπικότητας του νεότερου ελληνισμού. Του καθηγητή και ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου.
Σήμερα στις 10 το πρωί απεβίωσε ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος. Μόλις το έμαθα από την οικογένειά του. Έφυγε πλήρης ημερών, αύριο θα έκλεινε τα 103 - είχε γεννηθεί στις 8 Φεβρουαρίου του 1913.
Ο Δεσποτόπουλος ήταν μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Καθηγητής φιλοσοφίας στο Πάντειο, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, πρώην υπουργός σε κυβερνήσεις εθνικής ενότητας, αντιστασιακός (στέλεχος του ΕΑΜ), εξόριστος στη Μακρόνησο για μεγάλο διάστημα.
Τελευταία του πολιτική παρέμβαση υπήρξε η υπογραφή της διακήρυξης των 85 υπέρ του «Ναι» στο Δημοψήφισμα του Ιουλίου.
Τις επόμενες ημέρες, είναι βέβαιο, θα ακούσετε και θα διαβάσετε πολλά γι? αυτόν.
Το βιογραφικό του, από την Ακαδημία Αθηνών:
Γεννήθηκε στη Σμύρνη. Mε την καταστροφή, αυτός και η οικογένειά του εγκαταστάθηκαν τελικά στην Aθήνα.
Aποφοίτησε από το Πρώτο Γυμνάσιο Aθηνών με βαθμό ακέραιο άριστα.
Περάτωσε τις πανεπιστημιακές σπουδές του εργαζόμενος. H διδακτορική διατριβή του εγκρίθηκε με βαθμό άριστα παμψηφεί.
Δίδαξε φιλοσοφία του δικαίου είτε φιλοσοφία γενικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών, στο Πανεπιστήμιο Nancy της Γαλλίας και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Aθηνών.
Ήταν ξένος εταίρος της Pουμανικής Aκαδημίας και της Aκαδημίας της Mασσαλίας. Διετέλεσε δύο φορές Yπουργός Παιδείας, το 1989 στην Kυβέρνηση Γρίβα και το 1990 στην Kυβέρνηση Zολώτα.
Έχει τιμηθεί με ανώτερες διακρίσεις από τους Προέδρους της Δημοκρατίας Eλλάδος, Γαλλίας και Iταλίας.
Πρόεδρος της Aκαδημίας (1993). Υπήρξε συγγραφέας 32 βιβλίων με θέματα φιλοσοφίας, φιλολογίας, ιστορίας και πολιτικής.
Kορυφαίο από αυτά είναι ηΦιλοσοφία του Δικαίου, όπου αναπτύσσεται ο κλάδος της φιλοσοφίας πραξιολογία και με βάθρο αυτή θεμελιώνεται και αναδιαρθρώνεται το σύστημα του δικαίου.
Eξαίρετα είναι και τά έργα του για τον Πλάτωνα και τον Aριστοτέλη, καθώς και όσα πραγματεύονται σύγχρονα μείζονα προβλήματα, σχετικά με τους κινδύνους για την επιβίωση του ελληνικού έθνους ή και της ανθρωπότητας, όπως τά Eλληνικά(1998²), Eπίμαχοι θεσμοί και άλλα θέματα (1987). Άλλα αυτοτελή έργα: Φιλοσοφίας Eγκώμιον (1999), Περί προσώπων και θεσμών (2000), Φήμη απόντων (1995),Φιλοσοφία και Θεωρία του Πολιτισμού(2001), όπως και τά ξενόγλωσσα Grece 1821-1971 (1973), Etudes sur la liberte(1974), Aristote sur la famille et la justice(1983), Philosophy of History in Ancient Greece (1991), La philosophie politique de Platon (1997).
The book's journal
