Οι εκλογές αυτές έρχονται σε μία πολύ δύσκολη στιγμή για την χώρα.

 

Μετά από έξι χρόνια σκληρής λιτότητας, δυστυχώς βλέπουμε και την ψήφισή στη Βουλή του τρίτου και καταστροφικότερου μνημονίου από την ?πρώτη φορά Αριστερή Κυβέρνηση?. Ένα τρίτο μνημόνιο που θα έχει τρομακτικές επιπτώσεις στα ασθενέστερα στρώματα της κοινωνίας αλλά και σε ότι έχει απομείνει από την μεσαία τάξη.

 

Τα αποτελέσματα των μνημονίων;  Υφεσιακά μέτρα που ανακυκλώνονται σε έναν φαύλο κύκλο, τρομακτική ανεργία που αυξάνεται, κλείσιμο επιχειρήσεων που τροφοδοτεί κι άλλο την ανεργία και συρρικνώνει το ΑΕΠ, οικογένειες που δεν έχουν να προσφέρουν στα παιδιά τους πλέον ούτε τα βασικά, σπίτια χωρίς ρεύμα, παιδιά που λιποθυμούν από πείνα στα σχολεία, και η νεολαία αυτού του τόπου με πληθώρα τίτλων και σπουδών να πλήττεται με πάνω από 50% ανεργία, ενώ την ίδια στιγμή ένα μεγάλο μέρος της να φεύγει στο εξωτερικό με την ελπίδα να βρει εκεί ένα καλύτερο μέλλον.

 

Η συνθηκολόγηση της κυβέρνησης και η προσχώρησή της στο μνημονιακό στρατόπεδο δημιουργούν νέα δεδομένα, καθώς καλούμαστε να επιλέξουμε με τι όραμα και σχέδιο θα συνταχθούμε και τι θα αφήσουμε πίσω.

 

Η κυβέρνηση που ενσάρκωσε την ελπίδα του κόσμου για ένα καλύτερο μέλλον δυστυχώς αποφάνθηκε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Εναλλακτική όμως δεν υπάρχει γι? αυτόν που δεν ψάχνει καν για εναλλακτική, γι? αυτόν που τόσο εξόφθαλμα παραβιάζει τη λαϊκή ετυμηγορία και παραδίδει τα όπλα του στα πόδια του εχθρού. Για όλους τους υπόλοιπους, για αυτούς που έχουν μάθει να στέκονται όρθιοι, εναλλακτική υπάρχει.

 

Η εναλλακτική μας δεν είναι η «εναλλακτική του Σόιμπλε», η «δραχμή με μνημόνιο», που τόσο απεγνωσμένα προσπαθούν να μας πείσουν. Η εναλλακτική μας υπάρχει και είναι εδώ, είναι η συνέχιση του δίκαιου αγώνα για το λαό μας και η άρνηση να συναινέσουμε στην κοινωνική ανθρωπιστική κρίση. Η έξοδος από την ευρωζώνη, η στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους και η διαγραφή μέρους του χρέους είναι αποφάσεις που είναι καθοριστικές για την ανόρθωση μιας οικονομίας που δεν θα βασίζεται σε εξωτερικούς αποκλειστικά παράγοντες, αλλά θα καθορίζει η ίδια με όπλο τη δική της νομισματική πολιτική, τις φιλολαϊκές πολιτικές και τη τόνωση της εγχώριας οικονομίας, το δικό της μέλλον!

 

Η κυβέρνηση που δικαιολόγησε το Μνημόνιο με την ιστορία περί εκβιασμού από τους εταίρους είναι η ίδια κυβέρνηση που δεν έκανε παρά ελάχιστα στο εσωτερικό μέτωπο στο οποίο και δεν υπήρχε το στοιχείο του εκβιασμού. Ο Ένφια παραμένει ως έχει, το εφοπλιστικό κεφάλαιο ζει και βασιλεύει, τα κανάλια ακόμη περιμένουν να κατατεθεί το νομοσχέδιο, οι τράπεζες εξακολουθούν να έχουν διοικητικό συμβούλιο με Δημόσιο χωρίς ψήφο, τα ονόματα της λίστας Λαγκάρντ παραμένουν ανέπαφα από τη Δικαιοσύνη, η φορολόγηση των ιδιωτών, των αγροτών και των επιχειρηματιών έγινε ακόμη πιο δυσβάστακτη, η αστυνομική αυθαιρεσία έμεινε δίχως απάντηση, η εκκλησιαστική περιουσία δεν φορολογήθηκε, ενώ η κοινωνική οικονομία ακόμη περιμένει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο για να δράσει.

 

Ακόμη και τώρα  που ότι χτίσαμε μας το γκρέμισαν, εμείς πρέπει να επιλέξουμε να φτιάξουμε οι ίδιοι το δικό μας μέλλον, από το να μας το φέρνουν από τις Βρυξέλλες έτοιμο, μεταφρασμένο, σε νομοσχέδια χιλίων σελίδων. Άλλωστε είμαστε η νεολαία που χρόνια τώρα βρίσκεται στο δρόμο, που έδωσε αγώνες κατά των μνημονίων αλλά και αγώνες για το δίκιο.

 

Ήμασταν στον δρόμο τον Δεκέμβρη του 2008 όταν κάποιοι ένστολοι αποφάσισαν να αφαιρέσουν την ζωή ενός παιδιού, του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ενός 16χρονου νέου επειδή πήγε βόλτα με τους φίλους του στα Εξάρχεια, ήμασταν στον δρόμο όταν δημιουργήθηκε το κίνημα της πλατείας Συντάγματος, «εκείνοι οι ημίτρελοι» όπως είχε πει τότε ο Σπηλιωτόπουλος, εκείνοι που γεμάτοι χημικά βρώμικοι και νηστικοί έτρεχαν να ψεκάσουν με μαλόξ τον διπλανό τους, άγνωστος με άγνωστο, να τον πιάσουν πριν λιποθυμήσει.  

 

Ήμασταν στον δρόμο όταν οι φασίστες σκότωσαν τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα και για ακόμη μια φορά βιώσαμε την σκληρή καταστολή, χημικά, ξύλο, συλλήψεις, κυνηγητό στους δρόμους και τα στενά στο Κερατσίνι.

 

Ήμασταν στον δρόμο όταν η κυβέρνηση Σαμαρά έριξε το Μαύρο στην ΕΡΤ και μαζί το μαύρο στον πολιτισμό και στη ψυχή μας.  Ήμασταν στον δρόμο δίπλα στις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών και στους σχολικούς φύλακες. Ήμασταν στον δρόμο στην απεργία πείνας των Σύριων προσφύγων πολέμου στη πλατεία Συντάγματος. 

 

Ήμασταν στον δρόμο για τον δίκαιο αγώνα του Νίκου Ρωμανού, βάζοντας στην άκρη τις ιδεολογικές μας διαφορές, επειδή του αφαίρεσαν το δικαίωμα στην μόρφωση. 

 

Ήμασταν στον δρόμο για να διεκδικήσουμε αυτό το μεγαλειώδες ΌΧΙ του δημοψηφίσματος και το καταφέραμε. Συνεχίσαμε να είμαστε στον δρόμο όταν το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ ευρισκόμενοι απέναντι στην κυβέρνηση που εμείς οι ίδιοι βοηθήσαμε να δημιουργηθεί και να ανυψωθεί και δεχτήκαμε την αστυνομική καταστολή αυτή τη φορά ως νεολαία του κυβερνώντος κόμματος! 

 

Είμαστε ?η χαμένη γενιά? όπως λέγανε όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, μόνο που αυτή τη φορά ειπώθηκε και από τα χείλη του «πρώην» συντρόφου Αλέξη Τσίπρα, που όπως είπε «τα παιδιά του δημοτικού σε 8 χρόνια θα καταφέρουν να σπουδάσουν», ενώ εμείς των προηγούμενων γενεών μπορούμε να κάνουμε ότι και τα προηγούμενα χρόνια με τις κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κολλημένοι επί χρόνια στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ, στην εργασιακή επισφάλεια και ανασφάλεια, έχοντας ως μόνη εναλλακτική την μετανάστευση σε μια ξένη χώρα.

 

Μας θέλουν μια γενιά χωρίς δικαίωμα στο μέλλον! Η απάντησή μας σε όλα αυτά είναι ΟΧΙ, ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ!!

 

Για το μεγαλειώδες αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, για αυτόν τον λαό που σήκωσε κεφάλι και ύψωσε τη γροθιά του απέναντι στην τρομοκρατία των εσωτερικών και εξωτερικών συμφερόντων, για όσους βροντοφώναξαν αυτό το εκκωφαντικό ΟΧΙ  που ακούστηκε απ?άκρη σε άκρη, που έκανε αυτή τη χώρα, τη μικρή κουκίδα στο χάρτη να φαντάζει τεράστια, ένα ΟΧΙ που δεν σήμαινε ?γαμώτο?, αλλά σήμαινε ΟΧΙ στην ανεργία, ΟΧΙ στο φόβο, ΟΧΙ στη λιτότητα, ΟΧΙ στην υποταγή.

 

Γι αυτό λοιπόν δημιουργήθηκε αυτό το νέο μέτωπο, η Λαϊκή Ενότητα,  που αποτελείται από διάφορες παρατάξεις-οργανώσεις της Aριστεράς και κινήματα.

 

Ζητάμε τη στήριξή σου σε αυτές της εκλογές για να μπορέσει η Λαϊκή Ενότητα ως η μόνη πραγματική αντιμνημονιακή φωνή μέσα στη Βουλή, να εκπροσωπήσει επάξια το ΟΧΙ του λαού. Όμως ζητάμε και ακόμη περισσότερο τη συμμετοχή σου δίπλα μας στους δρόμους, στον αγώνα για ένα μέλλον με αξιοπρέπεια!!

 

Βαλέντη Ιφιγένεια,

υποψήφια βουλευτής Β΄ Αθήνας με τη Λαϊκή Ενότητα