Το 2011 ο Γιώργος Παπανδρέου, νομίζοντας πως ήταν Πρωθυπουργός Εθνικά κυρίαρχου Κράτους, ανακοίνωσε στους ομολόγους του την διεξαγωγή του γνωστού Δημοψηφίσματος.
Ο εταίρος μας, Πρόεδρος της Γαλλίας κ. Σαρκοζί, ανέβηκε στο τραπέζι και τον απείλησε και με χειροδικία. Τη «φραστική βιαιοπραγία» του κ. Σαρκοζί , ο κ. Παπανδρέου δεν την απέφυγε προς δόξα της Ελληνικής Λεβεντιάς και του Μεσογειακού μας «ταπεραμέντου» αφ ενός και αφετέρου της ευθύνης μας για ενίσχυση των ισχυρών δεσμών που πρέπει να διακρίνουν τους εταίρους!
Τελικά το Δημοψήφισμα δεν έγινε και ο κ. Παπανδρέου «έκλεισε ως Πρωθυπουργός»!
Έκτοτε σε κάθε εκλογική διαδικασία που αποφασίζαμε ως κυρίαρχο κράτος οι Δανειστές μας, εκφράζανε την έντονη αντίθεσή τους αλλά και τις παρεμβάσεις τους. Σε όλες αυτές τις εκλογές, εκλογές ενός κυρίαρχου κράτους, το διακύβευμα ήταν η απόρριψη από το κυρίαρχο λαό των προγραμμάτων λιτότητας και φτωχοποίησής του.
Πέντε χρόνια αντιστάθηκε ο λαός μέχρι που έφερε την Κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύοντας πως μπαίνει στην τελική ευθεία αποτροπής των σχεδίων των Δανειστών. Η μεγάλη διάψευση!!
Με το Δημοψήφισμα έκλεισε η παρένθεση της «Πρώτης Κυβέρνησης της Αριστεράς». Το Δημοψήφισμα αποτέλεσε την τελευταία συμμετοχή του λαού σε εκλογική διαδικασία κυρίαρχου κράτους.
Στις τρέχουσες εκλογές, για πρώτη φορά, οι Δανειστές εμφανίζονται όχι μόνο να μη διαφωνούν αλλά και να τις σιγοντάρουν. Που οφείλεται αυτή η διαφοροποιημένη συμπεριφορά των δανειστών;
Με την ψήφιση του Νέου μνημονίου από μια πλειοψηφία 223 βουλευτών, εκλεγμένων μόλις προ επτά μηνών, η Κυβέρνηση προχώρησε στη προκήρυξη εκλογών. Τι είναι αυτό που δεν οδηγεί την συντριπτική και ομονοούσα πλειοψηφία των 223 βουλευτών να προχωρήσουν σε μια κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» και να υλοποιήσουν το τελευταίο και σκληρότερο Μνημόνιο;
Από μια τέτοια κυβέρνηση, ιδιαίτερα με την συμμετοχή της «Πρώτης Κυβέρνησης της Αριστεράς», οι Ευρωπαίοι Εταίροι και Δανειστές μας θα αισθάνονταν απόλυτη σιγουριά για τα συμφέροντά τους για τα επόμενα πολλά χρόνια. Πάντως σήμερα, αν λάβομε υπόψη το γενικό προεκλογικό κλίμα, κυρίως όμως και τις διαρροές κύκλων των δανειστών για μια Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, αυτό που προκύπτει, είναι η σαφής η επιθυμία των Δανειστών, η «ομονοούσα» πλειοψηφία των 223 βουλευτών να προκύψει και να επιβεβαιωθεί και μέσα από εκλογές.
Πως; Με την διαμόρφωση συνθηκών μη αυτοδυναμίας με όλα τα κόμματα αδύναμα. Γιατί; Γιατί τα πέντε χρόνια, παρά τις πλειοψηφίες των δύο και πλέον κυβερνητικών κομμάτων, ο λαός δεν συμπεριφερότανε ως συνεργάσιμος παράγοντας στη φτωχοποίησή του.
Το σημαντικό όμως είναι το πολιτικό περιβάλλον που προέκυψε με το Δημοψήφισμα και έπρεπε, πρέπει να φύγει από τη μέση το συντομότερο δυνατό. Η πολιτική γεύση του Δημοψηφίσματος με εκείνο το αγκάθι, του 62% ΟΧΙ, δεν μπορεί να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα ως τελευταία έκφραση του λαού ! Οι εφαρμογή του τρίτου μνημονίου υπό τη σκιά του Δημοψηφίσματος ήταν αδύνατη!
Προφανώς σε όσα θα ακολουθήσουν τις εκλογές το σημείο αναφοράς επιδιώκεται να είναι το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών και όχι το 62% ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος. Αυτό το 62% του ΟΧΙ, στη σκληρή διαδικασία υλοποίησης του μνημονίου θα επιδιωχθεί να σπρωχθεί στο χώρο των «κακών ονείρων» του κακού παρελθόντος και να ξεχαστεί. Αυτό είναι η σημαντική παράμετρος που συνέπεσαν οι εκτιμήσεις και των Δανειστών και των εδώ μνημονιακών δυνάμεων.
Μετά την προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό μέτωπο, δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις ολοκλήρωσης της εγκατάστασης καθεστώτος οικονομικής αποικίας. Ταυτόχρονα και υπό το πρόσχημα της αναγκαίας εθνικής ενότητας, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις άφεσης και των αμαρτιών του κατεστημένου πολιτικού συστήματος. Όσον αφορά τους δανειστές, με τις εκλογές, εξασφαλίζονται οι καλύτερες συνθήκες που θα τους από-ενοχοποιήσουν από όσους ακραίους, κατ αυτούς, αρνητικούς χαρακτηρισμούς τους αποδόθηκαν, ιδιαίτερα, το τελευταίο επτάμηνο.
Οι εκλογές λοιπόν γίνονται υπό συνθήκες απόλυτης επιβολής της βούλησης των δανειστών και κατά τούτο είναι οι πρώτες εκλογές μη κυρίαρχου κράτους αφού για την επόμενη τετραετία τα πάντα έχουν αποφασισθεί από τους δανειστές. Η Ελληνική Κυβέρνηση αφού επωμίστηκε την ευθύνη των επιθυμιών των δανειστών ανέλαβε την ιδιοκτησία των σκληρών μέτρων και θα περιορισθεί σε μια «φιλανθρωπική» πολιτική διαχείρισης των προβλημάτων που θα προκύψουν από την οριστική και σκληρή υλοποίηση των πολιτικών φτωχοποίησης του λαού.
Δυστυχώς οι εκλογές από εδώ και πέρα και για πολλά χρόνια , θα έχουν τον χαρακτήρα εκλογών σε χώρα με ανύπαρκτη Εθνική Κυριαρχία, σε χώρα υπό καθεστώς οικονομικής Αποικίας. Οι εκλογές στο εξής θα μοιάζουν περισσότερο με «συνδικαλιστικές» εκλογές και μάλιστα εργοδοτικά ελεγχόμενου εργασιακού χώρου παρά με εκλογές Κυρίαρχου Κράτους! Μια τέτοια κυβέρνηση περισσότερο με ΓΣΣΕ θα μοιάζει παρά με κυβέρνηση Εθνικά Κυρίαρχου Κράτους! Όσον αφορά τη Βουλή, τη Συμβουλευτική θα μας θυμίζει.
Τα αφεντικά ξέρουν το συμφέρον των εργαζόμενων καλύτερα από τους εργαζόμενους! Αυτό δεν μας λέει ο κ. Γιούνκερ;
Ολοκληρώθηκαν έτσι οι προϋποθέσεις περάσματος της χώρας στο καθεστώς της Οικονομικής Αποικίας και της ελαχιστοποίησης της Εθνικής Κυριαρχίας! Προσέξτε το πρόσφατο μήνυμα του κ. Γιούνκερ προς τον Ελληνικό λαό. Σκάσε και κολύμπα!
Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο , τον ίδιο το Λαό, αυτό το Ηρωικό 62% του Δημοψηφίσματος .
Γιώργος Μπαλτάς
10.9.2015
