Ο Σπύρος Καβαλιεράτος γράφει στο blog του στο gazzetta.gr για τους... 100 που δεν σεβάστηκαν τον Εθνικό ύμνο και παρέμειναν καθιστοί πριν το τζάμπολ του αγώνα Ελλάδα - Βοσνία.

Αλήθεια, πόσο κουραστικό μπορεί να είναι για κάποιον να σηκωθεί από τη θέση του την ώρα της ανάκρουσης του Εθνικού ύμνου; Μήπως είναι και υποτιμητικό κάτι τέτοιο;  

Μήπως είναι και.... ντεμοντέ;
Η Εθνική νίκησε εύκολα τη Βοσνία, αλλά τις διαπιστώσεις από το "Ακρόπολις" θα τις κάνουμε μετά και το ματς με την Ιταλία. Όταν θα έχει ολοκληρωθεί ο κύκλος των φιλικών...

Αυτό που πραγματικά προκάλεσε τις χειρότερες εντυπώσεις στην πρεμιέρα του τουρνουά, είχε να κάνει με τη συμπεριφορά μικρής μερίδας φιλάθλων, που ξεχώρισε όμως λόγω της μικρής προσέλευσης κόσμου στο ΟΑΚΑ.  Ήταν δεν ήταν 100 άτομα συνολικά, αλλά από την άλλη μπορούσε εύκολα να διακρίνει κανείς όσους παρέμειναν επιδεικτικά καθιστοί την ώρα της ανάκρουσης των Εθνικών ύμνων.

Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι οι Ελληνες που είχαν προμηθευτεί και προσκλήσεις, έμειναν αδιάφοροι σε όλους τους ύμνους. Ακόμα στης Ελλάδας... Είναι λάθος να μην σέβεσαι τον ύμνο οποιασδήποτε χώρας, αλλά είναι κάτι παραπάνω από εξοργιστικό να μην σέβεσαι τον ύμνο της πατρίδας σου.

Πρόσφατα, στο τουρνουά στο Στρασβούργο, οι Γάλλοι όχι μόνο άκουγαν όρθιοι τον ύμνο τους, αλλά κάποια στιγμή τα μεγάφωνα έπαψαν να παίζουν. Τραγουδούσαν τη Μασσαλιώτιδα οι 5.000 φίλαθλοι, σαν δουλεμένη χορωδία. Ένας να καθόταν στη θέση του, κινδύνευε με λιντσάρισμα. Ακόμα και ξένος να το τολμούσε, η στραβή ματιά του Γάλλου από δίπλα, δεν άφηνε κανένα περιθώριο.

Είθισται σε όλα τα γήπεδα του κόσμου, το κοινό να σέβεται τον ύμνο. Να σηκώνεται όρθιο κι ας μην πρόκειται για το τραγούδι της χώρας του. Βέβαια υπάρχουν παντού παραδείγματα ασέβειας, αλλά ποτέ το... κακό δεν έφτασε μέχρι τον ύμνο της δικής του χώρας.

Ε, στην Ελλάδα του 2013 έχει ξεφτιλιστεί κάθε έννοια σεβασμού. Ξεπερνάει κάθε όριο βλακείας, που είναι 100% συνειδητή. Παρέες έμεναν καθισμένες την ώρα του ελληνικού εθνικού ύμνου, όχι διάσπαρτοι. Κυρίως νεαροί κάτω των 20, δυστυχώς και κάποιοι μεγαλύτεροι. Κι όταν κάποιος έσπευσε να τους ζητήσει να σηκωθούν, τον έγραψαν στα πιο παλιά τους υποδήματα. Ετσι έμαθαν από το σπίτι τους; Μπορεί; Θεωρούν πως αντιστέκονται σε κάτι με τη συγκεκριμένη στάση; Ισως; Οπως και να έχει, μόνο λύπη προκαλεί τέτοια συμπεριφορά.

Πόσοι ήταν όλοι αυτοί; Στους 3.000 που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ, ήταν κάπου 100. Το 3% δηλαδή. Γιατί, λοιπόν, να στεκόμαστε σε τόσους λίγους; Γιατί ακόμα και οι 100 είναι πάρα πολλοί για τέτοια στάση... Κανονικά ούτε ένας δεν θα έπρεπε να είναι ασεβής. Στις άλλες χώρες το ίδιο το κοινό τραγουδάει τον ύμνο της χώρας του. Ακόμα και στα φιλικά. Εδώ είναι ντροπή για κάποιους ακόμα και το αυτονόητο. Να σηκωθούν από τη θέση τους. Όχι για τους ξένους, αλλά για την ίδια τους την πατρίδα.

Ε, την επόμενη φορά μπορεί να αποδοκιμάσουν κιόλας και μετά να κάνουν ανάρτηση στο facebook που θα γεμίσει like...