του Νίκου Καραβέλου

                                                                                    δικηγόρου, συγγραφέα*                                                                                             

Ένας από τους σπουδαίους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες της αρχαιότητας, ο γνωστός για την εντιμότητα, γενναιότητα και σωφροσύνη του, ο Φωκίων ο Αθηναίος, μιλώντας κάποτε στην εκκλησία του Δήμου, πρότεινε κάτι προς ψήφιση το οποίο, παραδόξως, οι πολιτικοί του αντίπαλοι αποδέχτηκαν αμέσως. Ανήσυχος ο Φωκίων στράφηκε προς τους φίλους του και τους ρώτησε : «Μήπως είπα κάτι κακό χωρίς να το καταλάβω;» (ου δη που τι κακόν λέγων εμαυτόν λέληθα;) (1)

Ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, αντίθετα, δε φαίνεται να ανησυχεί, όταν οι πολιτικοί του αντίπαλοι έφθασαν να εκθειάζουν την πολιτική του. Δεν αναρωτιέται μήπως διέπραξε κάποιο κακό. Δεν ντρέπεται να πράττει τα ίδια και χειρότερα, χρησιμοποιώντας την ίδια με αυτούς φρασεολογία και τις ίδιες τυποποιημένες ανοησίες για να δικαιολογήσει την εκποίηση της χώρας. 

Κατάντια είναι ο εξευτελισμός, ο ηθικός, υλικός, κοινωνικός και πολιτικός ξεπεσμός, στον οποίο κάποιος οδηγείται, κυρίως με δική του ευθύνη. «Κατάντησε ψεύτης» λέει ο λαός. Και ο Παλαμάς συμφωνεί : «Σκουληκιασμένο το πετσί, κορμιού στερνή κατάντια».

Κατάντια είναι η πολιτική του κ. Τσίπρα. Η σήψη που προελαύνει εξαιτίας των τελευταίων επιλογών του. Κι όμως, έχει κι άλλο κατήφορο να διανύσει. Ο πυθμένας θα είναι μάλλον μια «σημαντική» θέση στα «όργανα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εντεταλμένος να αναπαράγει, να εκφωνεί και να υλοποιεί ανοησίες για τις «ιδρυτικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για την αλληλεγγύη».

Οφείλει τούτη την κρίσιμη στιγμή να υπαναχωρήσει από την άθλια συμφωνία, στην οποία σύρει τη χώρα. Δε θα το πράξει, καθώς αυτό θα απαιτούσε πολιτικό ανδρισμό και ευφυΐα, ιδιότητες, των οποίων, κατά πως φαίνεται, στερείται ο άνδρας. Θα φέρει, δυστυχώς, σε πέρας το απεχθές σχέδιο των δανειστών, ως τυφλό όργανό τους.

 Έχει την υποχρέωση, όμως, να ζητήσει συγγνώμη από τον συνεταίρο του, Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο επί μακρόν κακολόγησε. Και αφού αναγνωρίσει το σφάλμα του και κυβερνήσει όπως οι προκάτοχοί του, Σαμαράς, Παπαδήμος και Γ. Παπανδρέου, τοις ρήμασι των τοκογλύφων πειθόμενος, να αποσυρθεί πλέον, απολαμβάνοντας τις δάφνες των εγκλημάτων του.

Μα είναι δυνατόν, ένας αριστερός, όπως ο κ. Τσίπρας, να ταυτίζεται με τους προκατόχους του;

Απάντηση : Εξαρτάται από την πλευρά, που εξετάζεις τα πράγματα. Αλλάζοντας πλευρά, ο αριστερός γίνεται δεξιός και τανάπαλιν. 

Κι ακόμα, τι ξέρει ο κ. Τσίπρας από τον Φωκίωνα τον Αθηναίο; 

Απάντηση : Ολική έκλειψις ηλίου αόρατος εν Ελλάδι.

Και έτσι αυτός ο πολιτικός (η απαιδευσία προκύπτει ενίοτε και μόνο από το βλέμμα), έγινε πρωθυπουργός της χώρας. Όπως κάποιος γίνεται ρήτορας στο καφενείο, κουρεύς στους φαλακρούς, εραστής στο χωριό, ψαράς σε κατάστημα κατεψυγμένων και κυνηγός σε μουσείο ταριχευμένων ζώων.

Αφού, λοιπόν, ο μέγας αυτός πολιτικός μυς «διαπραγματεύτηκε», αγνοώντας, προφανώς την έννοια της λέξης και αφού σύρθηκε στην τρίτη και χειρότερη επονείδιστη συμφωνία, έδωσε μια θλιβερή και άκρως υποτονική συνέντευξη στην κρατική τηλεόραση, λέγοντας, μεταξύ άλλων και τα εξής σπουδαία :

-      «Είχαμε μια σκληρή στάση από τους εταίρους που δε συνάδει με τις ιδρυτικές αρχές της Ε.Ε. και μια σκληρή συμφωνία που είναι η διέξοδός μας από την κρίση».

-      «Είχαμε εναλλακτικά ή συμφωνία ή άτακτη χρεωκοπία».

-      «Η χώρα παίρνει 82 δις και πρέπει να κινηθεί στο δημοσιονομικό πλαίσιο που ορίζει αυτή η συμφωνία».

-      « Μπορείτε να με κατηγορήσετε ότι είχα αυταπάτες, αλλά όχι ότι είπα ψέματα».

-      «Η πρόταση Σόϊμπλε ήταν το ταμείο να έχει έδρα το Λουξεμβούργο και να εκποιήσει 50 δις κρατικής περιουσίας. Καταλήξαμε να φτιαχτεί ένα ταμείο, όπως το ΤΑΙΠΕΔ στην Ελλάδα, με διοίκηση ελληνική».

Οι ανωτέρω επικίνδυνες ανοησίες του κ. Τσίπρα θα αντιμετωπιστούν όπως τους αξίζει σε επόμενα σημειώματα, λέξη προς λέξη, φράση προς φράση, «νόημα» προς «νόημα».

Προς το παρόν, εν συντομία, λεκτέα τα ακόλουθα :

α. Δεν πρόκειται περί σκληρής στάσης, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται. Πρόκειται περί στάσης φυσιολογικής, που προσιδιάζει σε οικονομικούς εκτελεστές.  

β. Την ολική λεηλασία της χώρας μας, την οποία δεν μπορούσαν να φέρουν σε πέρας οι «συντηρητικοί», ανέθεσαν στον «αριστερό» κ. Τσίπρα και στο περιβάλλον του να φέρουν σε πέρας.

γ. Δεν πρόκειται περί εταίρων, όπως τους ονομάζει ο έντρομος πρωθυπουργός. Πρόκειται περί αντιπάλων, ακόμα ορθότερα, περί εχθρών.

δ. Το ιδεολόγημα των ιδρυτικών αρχών της Ε.Ε. και της αλληλεγγύης, που συχνά πιπιλίζει ο συμβιβασμένος πρωθυπουργός μας, καταρρίπτεται από την ίδια τη φύση της Ε.Ε., της πρώην Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος. Την ιδέα είχαν πρώην ναζιστές, πολιτικοί και οικονομολόγοι, όπως ο διπλωμάτης ? οικονομολόγος Κάρολος Αύγουστος Κλόντιους «KarlAugustKlodius» (ο οποίος, καίτοι εγκληματίας πολέμου, όχι μόνο δεν εκτελέστηκε, αλλά χρησιμοποιήθηκε από τους Σοβιετικούς του Στάλιν, στους οποίους προσέφερε πρόθυμα τις γνώσεις και την εμπειρία του). Και άλλοι, όπως ο δρ Παύλος Μπαγκ (PaulBag), Υπουργός του Γ΄ Ράιχ και μετέπειτα ο Ρόμπερτ Σούμαν (RobertSchuman) και φυσικά ο πατέρας όλων, ο Γκαίμπελς, συνεισέφεραν άπαντες στη μεγάλη συγκινητική ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, στην οποία ομνύουν σήμερα (2).

ε. Η τρίτη δανειακή συμφωνία του κ. Τσίπρα, θεραπεύει όλες τις προγενέστερες άκυρες δανειακές συμβάσεις, είναι η επαχθέστερη όλων και θα οδηγήσει τη χώρα σε πλήρη χρεωκοπία και απόλυτη εξάρτηση. Επομένως, μόνο στο μυαλό του κ. Τσίπρα, η συμφωνία που προωθεί και η χρεωκοπία είναι έννοιες διαφορετικές.

στ. Απέκρυψε ο κ. Τσίπρας, ότι από τα 82 δις το μέγιστο μέρος θα δοθεί για την ανακεφαλαίωση και πάλι των τραπεζών (του πίθου, δηλαδή, των Δαναΐδων) και την εξυπηρέτηση του επαχθούς και παράνομου χρέους.

ζ.. Ο πρωθυπουργός, κ. Τσίπρας, στην καλύτερη περίπτωση λόγω ελλιπούς παιδείας, δεν έχει επίγνωση των λέξεων που χρησιμοποιεί. Μίλησε για αυταπάτες. Αυταπάτη, όμως, είναι το να ξεγελάς τον εαυτό σου και να γεμίζεις το μυαλό σου με φαντασίες. Είπε, δηλαδή, ότι μπορούμε να τον κατηγορήσουμε για φαντασιοπληξία και για ψευδολογία, αλλά χωρίς δόλο. Η διατύπωση αυτή και αν ακόμα ξεπεράσει κανείς τη νοητική αδυναμία, που τη διακρίνει, συνιστά προκλητικό τύφο (αλαζονεία).

η. Η χώρα μας συμφώνησε να δοθούν όλα τα τιμαλφή της σε ένα ταμείο με την επωνυμία «Ινστιτούτο για την ανάπτυξη», με διακριτικό τίτλο «IFG», που δημιούργησαν από κοινού η Ελλάδα και η γερμανική τράπεζα «KFW» τον Φεβρουάριου 2013, με «μνημόνιο κατανόησης», που υπέγραψαν ο πρώην υπουργός κ. Χατζηδάκης και ο ίδιος ο Σόϊμπλε, όταν επισκέφθηκε για τον σκοπό αυτό τη χώρα μας. Η έδρα του ιδρύματος, βιτρίνας, προφανώς, ξεπλύματος, είναι στο Λουξεμβούργο, γιατί εκεί τα ιδρύματα διαχείρισης χαρτοφυλακίων έχουν προνομίες υπεράκτιων εταιρειών. Ο κ. Τσίπρας επαίρεται ότι πέτυχε η έδρα να είναι στην Ελλάδα και όχι στο Λουξεμβούργο. Όλοι γνωρίζουμε, όμως, πόσο εύκολο είναι να μεταφερθεί η έδρα και πάλι από την Ελλάδα στο εξωτερικό. Τα ψέματα του πρωθυπουργού, όσο περνά ο καιρός, θα γίνουν η δεύτερη φύση του. Απλώς, οι δανειστές του χάρισαν τη δυνατότητα να προσπαθήσει να «πουλήσει» επικοινωνιακά το κατάντημά του, για μην τον περιμένουν οι Έλληνες ήδη από το αεροδρόμιο με χαλασμένες ντομάτες.

Ο δυστυχής πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, στη συνέντευξή του, είπε και τούτο το μεγαλειώδες : «Απόψε δε θα πω ψέματα».

Το ανόητο της διατύπωσης αφήνεται στην κρίση των αναγνωστών. Προσοχή, παρακαλώ, στη λέξη «απόψε».

Τίποτα περισσότερο ! 

*Επικοινωνία : [email protected]

(1)        Πλούταρχος, Φωκίων, 8.

(2)   Δημοσθένης Κούκουνας Η ελληνική οικονομία κατά την κατοχή, εκδ. Ερωδιός