Του Χαρίση Γιώργου

Αθήνα 25/12/2013

Στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» στις 22/12/2013, δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο: «Για το 35ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ και τη συγκρότηση προεδρείου», που ήταν η τοποθέτηση της «Δημοσιοϋπαλληλικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης» (ΠΑΜΕ) στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ.

Αυτά είπε ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ και έκτοτε είναι παρατηρητές, απέχοντας από τις συζητήσεις για τη συγκρότηση του προεδρείου, λες και είναι μια υπόθεση που δεν τους αφορά!
Βέβαια σε κάθε ευκαιρία οι εκπρόσωποι των δυνάμεων της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, αναγνωρίζουν τη συνέπειά τους, αφού δεν τους δημιουργούν κανένα πρόβλημα.

Και όντως είναι συνεπείς στην αποχή τους εδώ και 15 χρόνια από τα δρώμενα του συνδικαλιστικού κινήματος, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο δράσης στις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Λένε ότι [?] Στο 35ο Συνέδριο δεν είχαμε ανατροπές και δεν ανατράπηκε ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης, όπως λένε οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ [?].
Καταρχάς σε καμιά ανακοίνωση της Αυτόνομης Αγωνιστικής Ριζοσπαστικής Συνεργασίας (Α.Α.Ρ.Σ.), της παράταξης που στήριξαν οι δυνάμεις της Συνδικαλιστικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς, δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο. Όμως όσο λάθος θα ήταν να μιλούσαμε ότι έγινε ανατροπή στο συνέδριο, μεγαλύτερο θα ήταν αν διαπιστώναμε ότι δεν άλλαξε και τίποτα όπως κάνει το ΠΑΜΕ

Σε ανακοίνωση στις 29/11/2013, ημέρα λήξης του συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ μιλάμε για [?]αποτέλεσμα που εκφράζει τη σαφή αποδοκιμασία των φιλοκυβερνητικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ[?],στις 13/12/2013 ότι [?]Οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) απώλεσαν για πρώτη φορά την πλειοψηφία[?] και παρακάτω στην ίδια ανακοίνωση ότι [?]Η απαίτηση των εργαζομένων για αλλαγή πορείας στην ΑΔΕΔΥ μπορεί σήμερα να γίνει από καλύτερες θέσεις[?], ενώ στις 18/12/2013 ότι [?]η συνέχιση της εκπροσώπησης στις κορυφαίες θέσεις ευθύνης από τις φιλοκυβερνητικές παρατάξεις, δεν εναρμονίζεται με το μήνυμα του συνεδρίου[?].
Τα αποτελέσματα του 35ου συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ μπορεί να μην ανέδειξαν μια σαφή πλειοψηφική αγωνιστική και ταξική πλειοψηφία, όμως αποσταθεροποίησαν τη δικομματική συνδικαλιστική πλειοψηφία και την οδήγησαν σε τροχιά και νέας διάσπασης, που αντανακλά τις κεντρόφυγες και διαλυτικές τάσεις που επικρατούν στις γραμμές τους και ιδιαίτερα στην ΠΑΣΚΕ.

Και μόνο το γεγονός ότι μέχρι χθες αυτές οι δυνάμεις είχαν του 62 στους 85 στο Γενικό Συμβούλιο (Γ/Σ) της ΑΔΕΔΥ και τους 13 στους 17 στην Εκτελεστική Επιτροπή (Ε/Ε), ενώ μετά το συνέδριο διέθεταν 42 στο Γ/Σ και 8 στην Ε/Ε και σήμερα 6 στην Ε/Ε και κάτω από 30 ίσως στο Γ.Σ, μετά τη διάσπαση της ΔΑΚΕ και τη νέα διάσπαση της ΠΑΣΚΕ., ενώ οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής Αριστεράς από 4 ανέβηκαν στις 7 έδρες, δείχνει ότι κάτι άλλαξε.
Εμείς παίρνοντας υπόψη τους νέους συσχετισμούς που διαμορφώθηκαν, τη δυναμική των πραγμάτων στη βάση και τις τάσεις αποσυσπείρωσης της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, προτείναμε [?]τη συγκρότηση προεδρείου χωρίς αποκλεισμούς, αλλά με τη συμμετοχή στις θέσεις κύριας ευθύνης (του προέδρου και του γενικού γραμματέα) εκπροσώπων από τις δυνάμεις που πρωταγωνίστησαν στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα και δίνουν εγγυήσεις ότι θα εκφράσουν τις απαιτήσεις των εργαζομένων για "αλλαγή σελίδας" στην πορεία της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.[?].

Θα μπορούσε να σχηματιστεί προεδρείο, που οι δυνάμεις που θα το συγκροτούσαν θα συμφωνούσαν σε ένα μίνιμουμ πλαίσιο με στόχο:
1.Την άμεση διοργάνωση οργανωτικού-καταστατικού συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ, για την οργανωτική ενότητα ομοσπονδιών και κλάδων εργαζομένων και την ένταξη όλων των εργαζομένων στα συνδικάτα, ανεξάρτητα σχέσης εργασίας και φορέα απασχόλησης.
2.Τη συμφωνία ότι δεν θα επιτρέψουν καμιά νέα απόλυση στο δημόσιο και θα αγωνιστούν για την επαναπρόσληψη όσων απολύθηκαν από τις μνημονιακές πολιτικές. Για το σκοπό αυτό θα οργανώνονταν ένα μέτωπο δυνάμεων και θα λαμβάνονταν όλα τα μέτρα για την έναρξη ενός αγώνα διάρκειας με στόχο την ανατροπή των πολιτικών αυτών και της κυβέρνησης.
3.Θα λαμβάνονταν όλα τα μέτρα έτσι ώστε κανένα σπίτι εργαζόμενου να μην πληστειαστεί και να μην καταλήξει στα χέρια τραπεζίτη και
4.Θα προχωρούσε σε νέο εκλογικό συνέδριο η ΑΔΕΔΥ, μέσα σε ένα?ενάμιση χρόνο, αφού πρώτα γίνονταν εκλογές σ? όλα τα σωματεία, με το νέο καταστατικό και τη συμμετοχή όλων των εργαζομένων και των ελαστικά απασχολουμένων και απολυμένων από τοις διαθεσιμότητες και συνέδρια ομοσπονδιών, για να εκφραστεί γνήσια και επίκαιρα η θέληση των εργαζομένων.

Το γεγονός δε ότι με τους υπάρχοντες συσχετισμούς, θα μπορούσε να συγκροτηθεί ένα τέτοιο προεδρείο από τις δυνάμεις της Α.Α.Ρ.Σ., του ΠΑΜΕ, των Αριστερών Παρεμβάσεων (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), με τη συμμετοχή και στήριξη από δυνάμεις που εγκατέλειψαν την ΠΑΣΚΕ, δεν πρέπει να το προσπερνά κάποιος τόσο εύκολα όπως οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, που με τη στάση τους διευκολύνουν τη συγκρότηση προεδρείου μειοψηφίας από τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ.
Το συμπέρασμα είναι ότι κάτι άλλαξε που θα μπορούσε, αν το μήνυμα του συνεδρίου το ερμήνευαν σωστά και οι άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, (ΠΑΜΕ, Αριστερές Κινήσεις) να σηματοδοτήσει μια νέα πορεία στο σ.κ, που θα πολλαπλασίαζε τις τάσεις αποσυσπείρωσης των δυνάμενων του κυβερνητικού συνδικαλισμού, θα ενδυνάμωνε τις ανατροπές που συντελούνται στα σωματεία και κυρίως θα έδινε μια νέα ελπίδα στους εργαζόμενους στην πάλη για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και των πολιτικών τους εκφραστών.
Εμείς ευελπιστούμε ότι αυτό που δεν γίνεται στην κορυφή της πυραμίδας, θα γίνει στη βάση, ότι οι εργαζόμενοι που βιώνουν την ανασφάλεια, που μπαίνουν σε διαθεσιμότητα και απολύονται, που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους, θα βρουν το δρόμο της ενότητας και της κοινής δράσης και τότε όσοι δεν τον ακολουθούνε θα καταρρεύσουν εκκωφαντικά από την κορυφή της πυραμίδας που βρίσκονται σήμερα.

Δηλώνουμε τέλος ότι θα εργαστούμε για να γίνει αυτό και φιλοδοξούμε ότι η νέα παράταξη που θα κάνει την ιδρυτική της συνδιάσκεψη στις 22 και 23 Φλεβάρη του 2014 στην Αθήνα και που θα εκφράζει όλες τις δυνάμεις και όχι μόνο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, Ανεξάρτητες Εργατικές Συλλογικότητες και πρόσωπα που έχουν μια αγωνιστική διαδρομή και συνέπεια, θα βάλει τη σφραγίδα της στην ανασυγκρότηση του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος, στην ενοποίηση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, στην εμβάθυνση της διαφάνειας και στην ενίσχυση της εσωτερικής δημοκρατίας και στη μαζικοποιήσει των συνδικάτων.
Στις 23 Φλεβάρη, ημέρα σημαδιακή αφού πριν 71 χρόνια ιδρύονταν η ΕΠΟΝ κάτι καινούργιο θα γεννηθεί για να ταράξει τα βαλτωμένα νερά και να συνενώσει ευρύτερες συνδικαλιστικές δυνάμεις και συνδικαλιστές σε ένα αυτόνομα-αγωνιστικό-ταξικό ρεύμα που θα οδηγήσει τις δυνάμεις της εργασίας στην τελική αντεπίθεση και στη νίκη.