Πάντα απέφευγα να βάζω στο στόμα μου τις μεγάλες λέξεις
ξέρεις, αυτές που κουβαλάνε μέσα τους μεγάλα ιδανικά και αξίες
όχι γιατί νιώθω ότι δεν μου αξίζουν
ούτε φοβάμαι να τις ακουμπήσω
να τις σαλιώσω
απλά δεν θέλω να τις κατεβάζω από ψηλά
και να τις πιάνω στα χείλη μου
να τις φτάνω και να τις παίζω
μη κυριαρχήσει η συνήθεια
και χαθεί η αίσθηση του πρωτόγνωρου
γιατί έτσι μπορεί να πάψουμε να κυνηγιόμαστε
να σταματήσω να τεντώνομαι για να τις φτάνω
να πάψουν να μου κρύβονται και να μείνω κοντός
να μην ψηλώσω καθόλου μέχρι να γεράσω
άστες λοιπόν εκεί καλύτερα
να είναι μπροστά κ ψηλά
για να με κάνουν να προχωράω με σηκωμένο βλέμμα
και να έχω σωστή στάση στο σώμα μου
μη καμπουριάσω από τα βάρη
μην φτάσω να νομίζω το πάτωμα για ουρανό
άστες εκεί ψηλά
να έχω και εγώ ένα θεό
http://anorthografies.net/archives/author/agathi
