Ο τίτλος: «Αγωνία τέλος για χιλιάδες υποψηφίους» που χρησιμοποιούμε αρκετά μέσα ενημέρωσης όταν αναφερόμαστε στην είσοδο χιλιάδων νέων στα Πανεπιστήμια δεν έχει πλέον κανένα αντίκρισμα. Ο σωστός τίτλος είναι «Η αγωνία αρχίζει τώρα για χιλιάδες επιτυχόντες» που σε λίγα χρόνια θα κληθούν να βγουν στην αγορά εργασίας.
Σε μια αγορά με 28% ανεργίας, με ευκαιρίες απασχόλησης που προβλέπουν μισθούς των 300 και των 400 ευρώ και ωράρια που ξεπερνούν τα δεκάωρα.
Για όλες αυτές τις γενιές προφανώς δεν έχει να κάνει κάποια σημαντική δήλωση ούτε ο λαλίστατος υπουργός Παιδείας, ούτε ο υπουργός Ανάπτυξης, ούτε βεβαίως οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος.
Αλήθεια για όλα αυτά πότε θα μιλήσει η σημερινή πολιτική ηγεσία στους νέους;
Τι θα τους πει για τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτων που μπήκαν σε χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις τα τελευταία πέντε χρόνια κατ' εντολή της τρόικας και των δανειστών;
Με ποιο ακριβώς τρόπο θα απορροφήσουν οι κυβερνόντες τους νέους που έχουν σπουδάσει και έχουν εξειδικευτεί όλα αυτά τα χρόνια ο καθένας στον τομέα του;
Γιατί ο κύριος Πρόεδρος και ο κύριος Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν «ξεδιπλώνουν» το σχέδιο τους για το «αύριο» των παιδιών της Ελλάδας;
Κύριε Αντώνη Σαμαρά ένας νέος που τελειώνει σήμερα το Φυσικό της Αθήνας που ακριβώς θα εργαστεί;
Ο «Mr. μειώνω την ανεργία», υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης τι ακριβώς θα πει στα παιδιά που πέρασαν στις παιδαγωγικές σχολές;
Άραγε, ο αξιότιμος και συνήθως ευαίσθητος Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν θα βρει κάποιο δάκρυ να χύσει για όλα τα ελληνόπουλα που θα πάρουν το πτυχίο τους και θα είναι αναγκασμένα να ζουν στο πατρικό τους και να επιβιώνουν από τα ψίχουλα της σύνταξης του πατέρα ή της μητέρας τους;
Ας ενημερώσει κάποιος την ελληνική νεολαία για ποιο λόγο διαλύθηκε η ελληνική επιχειρηματικότητα και ο πρωτογενής τομέας της ελληνικής παραγωγής.
Γιατί στη χώρα μας δεν ασχολείται κανείς με τη γεωπρόσοδο;
Γιατί το όνειρο του έλληνα πρωθυπουργού - κατά τη διάρκεια πρόσφατων δηλώσεων του στο Μέγαρο Μουσικής - είναι «να έρθουν ξένοι επενδυτές και να σκάψουν απ' άκρη σε άκρη την Ελλάδα»;
Ας πουν επιτέλους στα ίσια ότι αυτό είναι το όραμά τους: Να έρθουν τα ξένα τράστ και να βρουν φθηνό εργατικό δυναμικό με σπουδές πανεπιστημίου;
Δυστυχώς τίποτα από τα παραπάνω δεν πρόκειται να απαντηθεί διότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης. Όλα γίνονται στο πόδι χωρίς πρόγραμμα και χωρίς καμία κοινωνική ευαισθησία για τις επόμενες γενιές.
Μην τρέφετε καμία αυταπάτη πως όλοι αυτοί οι εθνοπατέρες με τις διπλές και τριπλές συντάξεις και τους μισθούς των 5.000 ευρώ απλά θα σας κουνάνε το μαντίλι - εμφανώς συγκινημένοι - όταν θα μεταναστεύετε για δουλειά στο εξωτερικό.
Διότι οι περισσότεροι εξ αυτών είναι απλά για να... κουνάνε μαντίλια.
Το μόνο που μπορεί κανείς να ευχηθεί σε όλα αυτά τα παιδιά που σήμερα «άνοιξαν» με το σπαθί τους την πόρτα του Πανεπιστημίου είναι «καλό κουράγιο»!
ΥΓ: Όχι δεν είμαστε μεμψίμοιροι αλλά είναι άλλο πράγμα η αισιοδοξία κι άλλο το ψέμα και η παραπλάνηση του ελληνικού λαού.
