Εκβίαση (κοιν. εκβιασμός), είναι η αξιόποινη πράξη κατά την οποία ο δράστης ασκεί σωματική ή ψυχολογική βία ή απειλεί με βία κάποιον, με σκοπό να τον τρομοκρατήσει και να τον εξαναγκάσει σε πράξη ή παράλειψη, από την οποία να κερδίσει παράνομο όφελος, με αντίστοιχη βλάβη του εκβιαζομένου ή τρίτου.

Η πράξη, όπως περιγράφεται, αφορά τις περιπτώσεις του κοινού εγκλήματος, καταλαμβάνει, όμως, και εκείνες που έχουν πολιτική διάσταση.

Είναι γνωστό πως η ανθρώπινη ιστορία τροφοδοτείται από το οικονομικοκοινωνικό γίγνεσθαι, από τις συνωμοσίες και από τους εκβιασμούς. Τόσο στο ποινικό όσο και στο πολιτικό επίπεδο, όμως, το πρόσωπο του εκβιαζομένου δεν ταυτίζεται πάντα με το πρόσωπο εκείνου που βλάπτεται. Έπειτα μπορεί να είναι ένας ή πολλοί οι εκβιαζόμενοι και αντίστοιχα ένας οι πολλοί οι βλαπτόμενοι.

Ενίοτε ο εκβιασμός σε βάρος κάποιου γίνεται όργανο προς άσκηση μεγαλύτερου εκβιασμού σε βάρος κάποιου άλλου. Οι πλέον «διαπρεπείς» εκβιασμοί είναι εκείνοι που διαπράττουν τα διεθνή «τσακάλια» σε βάρος λαών ή κρατών.

Η χώρα μας έχει λαμπρή παράδοση πολυποίκιλων κτηνωδών εκδηλώσεων φιλίας από μέρους των «φίλων», των «συμμάχων» και των «εταίρων» της. Έχει αργαστεί από το στυλιάρι που της επιφυλάσσουν οι «θεσμοί», όπως τους ονόμασε προσφάτως ο ανδρείος και βαθιά πεπαιδευμένος πρωθυπουργός μας κ. Αλέξιος Τσίπρας.

        Απλή παρατήρηση της συμπεριφοράς των εκπροσώπων τους, των ανθρωποειδών φασιστών Γιουνκέρ και Τουσκ, των καλοντυμένων πιθήκων Μοσκοβισί και Ολάντ, της «μαντάμ» του Βερολίνου Μέρκελ, του ψυχικώς ανάπηρου Σόιμπλε και των λοιπών αλητών, μα και της φυσιογνωμίας τους επαληθεύει το αρχαίο ρητό : «οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή». Σε αυτές τις εσχ(σκ)ατόφατσες φαίνεται να επαληθεύονται οι περί του εγκληματία θεωρίες του Λομπρόζο. (1)

        Βεβαίως, κατά καιρούς, γίνονται φιλότιμες προσπάθειες εξάλειψης των εκβιασμών και των συνεπειών τους με τη μέθοδο της σύναψης διεθνών συνθηκών, οι οποίες ισχύουν μόνο στα χαρτιά. Σαν τις ρητορείες κατά του πολέμου, τις ιεροπραξίες κατά του Σατανά και το βάμμα ιωδίου κατά των θανατηφόρων μικροβίων.

        Η πατρίδα μας (η λέξη ενοχλεί τους Λιάκους και τους λοιπούς λύκους), έχει εκβιαστεί κατά σύστημα. Η ελληνική ιστορία δεν είναι παρά το σύνολο των καταγεγραμμένων εκβιασμών ανά τους αιώνες, κυρίως μετά την απελευθέρωση του έθνους και τον ασφυκτικό εγκιβωτισμό του σε ένα «κρατίδιο ? οπερέτα», κυβερνώμενο από ηλιθίους ή βαλτούς και από φοβικούς ή μισθωμένα όργανα των ξένων.

        Για να επιτύχει ένας εκβιασμός πρέπει να παραχθεί φόβος. Άνευ του φόβου δε νοείται εκβιασμός. Η παραγωγή του είναι το βασικό στοιχείο της εγκληματικής πράξης. Μόλις το θύμα φοβηθεί, αυτομάτως μετατρέπεται σε άθυρμα (παίγνιο), σε ανδράποδο (δούλο), σε ελεεινό, άταφο, αθρήνητο πτώμα. Σε υποχείριο εσαεί.  

        Μόνο όταν ο άνεμος του φωτός και της γενναιότητας διασκορπίσει τα νέφη, μόνο τότε, ως διά μαγείας, παίρνει τέλος ο εξευτελισμός, μόνο τότε γκρεμίζονται τα θλιβερά του λάβαρα.  

        Που τέτοια τύχη ! Εδώ, στη χώρα του Καραμανλή και του Παπανδρέου, στην επικράτεια του Σαμαρά και του Βενιζέλου, στην πολιτεία του Τσίπρα και του Φλαμπουράρη πλανάται ακόμα η μεγάλη Νύχτα. Αυτά τα θλιβερά υποχείρια, που υπό δεξιό ή αριστερό παρένδυμα συνεργούν στον βασανισμό της, έχουν το θράσος να υπερηφανεύονται για τη συνδρομή τους προς τους εκβιαστές.

        Εκείνος ο απερίγραπτος υπουργός, αυτός με το μαντηλάκι στο πέτο, που συκοφαντεί ένα από τα ωραιότερα ενδύματα, το ανδρικό κοστούμι, ο ίδιος αυτός, επαιρόμενος, έφτασε στο κατάντημα να αποκαλεί «κέντημα» την ασφαλιστική αθλιότητα, που κοπτόραψε κατ? εντολήν των ξένων.

          Χωρίς το θάρρος, τουλάχιστον, να συνομολογήσει πως, έντρομος, υπέκυψε στις ορέξεις των αρπακτικών.

        Τελειώνοντας (θα επανέλθουμε!), παραθέτουμε ασχολίαστες κάποιες δηλώσεις, που έφτυσε ο Πρόεδρος της «Ελληνικής Δημοκρατίας» στα μούτρα μας :

   Η πρώτη : «Θαρραλέα η πολιτική της κ. Μέρκελ στο προσφυγικό». (2)

   Η δεύτερη : «Η κ. Μέρκελ είναι μεγάλη πολιτικός, με τις αποφάσεις της έχει προσφέρει πολλά στην Ευρώπη και στη Γερμανία». (3)

    Η τρίτη : «Δε μιλάμε για κούρεμα χρέους (σημ. αλίμονο!), αλλά για αναδιάρθρωση στη βάση των κανόνων του ΕΜΣ». (4)

        Είπαμε, χωρίς σχόλια !

        Μια υπόμνηση μόνο : Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του «ΔΙΟΦΑΝΤΟΥ» πέρυσι, το σωτήριον έτος 2015, και μάλιστα με «αριστερή» κυβέρνηση, τέσσερις χιλιάδες (4.000) μαθητές εγκατέλειψαν το Λύκειο.

           Ταύτα και μένομεν.

Νίκος Καραβέλος

(1) Τσέζαρε Λομπρόζο, Ιταλός ιατρός, ανθρωπολόγος, πανεπιστημιακός καθηγητής και εγκληματολόγος (1835-1909). Υποστήριξε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις τα σωματικά και τα ψυχοπνευματικά δεδομένα χαρακτηρίζουν τον εγκληματία.

(2), (3), (4) συνέντευξη στη γερμανική εφημερίδα «SueddeutscheZeitung»