Η κρίση για την οποία μιλάμε είναι μια πραγματικότητα που θα μας συνοδεύει για πολλά χρόνια.

Η κρίση δεν θα περάσει, ήρθε για να μείνει! Η αλήθεια είναι πως η κρίση «επιλέχθηκε» για να οδηγηθεί η χώρα στη φτώχια! Είναι αποτέλεσμα της λειτουργίας του συστήματος της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έξοδος από την κρίση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αποδοχή για τη χώρα της θέσης μιας οικονομικής αποικιοκρατικής κατάστασης..

Παρά τις προσπάθειες που γίνονται προκειμένου να εμφανιστεί σαν φαινόμενο που θα αντιμετωπισθεί και κάποια στιγμή θα βγούμε από αυτή, στη πραγματικότητα όλα στοχεύουν στο πως θα αποδεχτούμε, πως θα χωνέψομε καλύτερα το «αναγκαίο κακό», να ζήσομε χειρότερα. Τα συζητούμενα σχέδια για «έξοδο» από την κρίση δεν είναι τίποτα άλλο, από σχέδια διασφάλισης των «κεκτημένων» του παγκόσμιου Κεφαλαίου όπως αυτό εξελίχθηκε, μετά την γνωστή κατάληξη του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Δεν είναι τυχαίο πως αυτά που συμφωνούν, σε όλα τα forum οι ηγέτες των διαφόρων χωρών είναι:
- να μείνουν πιστοί στην ελευθερία της αγοράς 
- να συνεχίσουν τη διαδικασία παγκοσμιοποίησης 
- να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις και
- να μην επιτρέψουν πολιτικές προστατευτισμού των εθνικών οικονομιών των «μικρών» χωρών κατά βάση. Οι μικρές χώρες είναι αυτές που μπαίνουν πρώτες στο mixer της παγκοσμιοποίησης!

Σημαντική παράμετρος των εξελίξεων, ο ρόλος της «νεοκαπιταλιστικής» Ρωσίας και της «ημικομμουνιστικής - ημικαπιταλιστικής» Κίνας. Η πλήρης «αλλοτρίωση» της εργατικής τάξης των χωρών αυτών, είναι ο ισχυρός μοχλός για την προώθηση των σχεδίων της νέας τάξης πραγμάτων. 

Στo ιδεολογικό επίπεδο, οι σοσιαλδημοκράτες αποκαλύπτονται ως η «χρυσή εφεδρεία», οι βασικοί υποστηρικτές του ρυθμιστικού ρόλου της αγοράς και του μικρού και ευέλικτου κράτους. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, ο ρόλος των σοσιαλδημοκρατών υπήρξε καθοριστικός.

Iδιαίτερα στην Ευρώπη , τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα , ασμένως , συγκροτούσαν την «συμμαχία των προθύμων» με στόχο «? την άμβλυνση των ταξικών διαφορών για τη διατήρηση του συστήματος για την εδραίωση του μονοπωλιακού και ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Γιαυτό οι περιθωριακές αλλαγές που προωθεί η σοσιαλδημοκρατία είναι αλλαγές που αποσκοπούν στη συγκάλυψη των αντιθέσεων και των αδυναμιών του συστήματος? και κάτι που δεν θάπρεπε να ξεχάσουμε.

Τα σοσιαλδημοκρατικά πειράματα είναι εφικτά στα ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ του καπιταλισμού όπου υπάρχουν δυνατότητες για «ευγενικά προσωπεία?. Σε εξαρτημένες περιφερειακές χώρες , όπως η Ελλάδα, τέτοια περιθώρια δεν υπάρχουν?.». Ανδρέας Παπανδρέου εφημ. Τα Νέα 3.11.75 Μερικές μέρες νωρίτερα στις 10. 07. 1975 σε λόγο του στην Αθήνα ο Ανδρέας Παπανδρέου δήλωνε: « Η σοσιαλδημοκρατία και ο σοσιαλισμός , έχουν ένα πράγμα κοινό : τα πρώτα γράμματα». 

Είναι, ίσως, «οπισθοδρόμηση» για κάποιους, αλλά πρέπει να ειπωθεί καθαρά!. Έξοδος από την κρίση δεν υπάρχει με αυτούς που δημιούργησαν την κρίση. Οι άνθρωποι εργάσθηκαν σκληρά για να πετύχουν την φτωχοποίηση της χώρας! Θα στραφούν κατά του έργου τους; Σίγουρα όχι!

Για αυτούς έξοδος από την κρίση είναι η αποδοχή της φτωχοποίησης για μια περίοδο,τουλάχιστον, 50 χρόνων με την υπόσχεση μιας νέας πορείας της χώρας. Μια τέτοια πρόταση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ως ελάχιστη υποχώρηση των Λαών προκειμένου να «περισώσουν» κάποιες «κατακτήσεις» σε σχέση με τα απειλούμενα χειρότερα και να μεταθέσουν τις καλύτερες μέρες για την μεθεπόμενη γενιά! 

Έξοδος από την κρίση, επίσης, δεν μπορεί να γίνει προς την κατεύθυνση ενός πολιτικού συστήματος όπως αυτό του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού σαν αυτό που κυριάρχησε στην πρώην Ανατολική Ευρώπη και κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Η σκληρή θέση νοσταλγών της παλινόρθωσης του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού είναι ουσιαστική υποστήριξη της υλοποίησης των σχεδίων του καπιταλισμού.

Έξοδος από την κρίση, ιδιαίτερα για ένα Αριστερό κόμμα σήμερα, μπορεί να γίνει με ένα νέο σύστημα ισορροπημένων σχέσεων, κρατικής, κοινωνικοποιημένης και ιδιωτικής οικονομίας. Μοιάζει με ουτοπία αλλά αξίζει να το ξανασυζητήσομε! Ιδιαίτερα για χώρες μικρές, με περιφερειακή οικονομία όπως είναι η Ελλάδα, η διατήρηση της «εθνικής» ταυτότητας στην οικονομία τους δεν μπορεί να σχεδιασθεί χωρίς ένα «μίγμα» Κρατικής , Κοινωνικοποημένης και Ιδιωτικής οικονομίας! 

Δεν έχω στόχο να διεκδικήσω ρόλο αναλυτή. Ένας απλός Πολίτης 70ρης που νοιώθει την ανάγκη να γράψει γιαυτά που τον προβληματίζουν. Αφορμή η πορεία προς τις εκλογές στις 25 Γενάρη. Πολλά τα κόμματα, πολλοί οι επίδοξοι ηγέτες, πολλές οι τηλεοπτικές συζητήσεις. Δύο είναι οι επιλογές του πολίτη Κάθε πολίτης ας αναγνωρίσει τον εαυτό του σε μια από τις δύο επιλογές.

Η μία επιλογή προτείνει η κρίση να ξεπεραστεί με τις αγορές και την Ιδιωτική πρωτοβουλία. Αυτό προϋποθέτει ένα μικρό κράτος «ευέλικτο και αποτελεσματικό» στην υπηρεσία της Ιδιωτικής πρωτοβουλίας! Η επιλογή αυτή στηρίζεται στην «θεοποίηση» των αγορών, την ανάγκη μεγάλων ξένων επενδύσεων χωρίς «κόκκινες γραμμές» για τον κίνδυνο εδραίωσης της φτώχιας ως αναγκαίας κατάστασης και επί πλέον της «αποπατριωτικοποίησης» - αφελληνισμό της οικονομίας. Άλλωστε το χρήμα και οι αγορές δεν έχουν Πατρίδα και ο όρος «αποπατριωτικοποίηση» την εποχή της παγκοσμιοποίησης φαντάζει «οπισθοδρομικός»!

Για αυτή την επιλογή διατέθηκαν τα τελευταία 5 χρόνια ! Μνημόνια, Πράξεις Νομοθετικού περιεχομένου, Ανεργία πρωτοφανή, Ανθρωπιστική κρίση, φτώχια , Αυτοκτονίες, προδόθηκαν ? αποκαλύφθηκαν «ιδεολογίες», μα πάνω από όλα ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΛΑΟΣ! Όλα θυσία στη παγκοσμιοποίηση!

Η άλλη επιλογή λέει πως η έξοδος από την κρίση είναι υπόθεση του Ελληνικού λαού και δεν μεταβιβάζεται αλλά και δεν στρατεύεται σε συμφέροντα ντόπια και πολύ περισσότερο σε ξένα! Για αυτή την επιλογή η ανάγκη διατήρησης του «πατριωτικού» - «Εθνικού» χαρακτήρα της οικονομίας αποτελεί βασική επιλογή και δεν μπορεί παρά να στηρίζεται σε μια ισορροπημένη - δυναμική σχέση μεταξύ ΚΡΑΤΙΚΗΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ και ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ οικονομίας.

Για αυτή την επιλογή η Ελληνική οικονομία δεν «στρατεύεται» στην παγκοσμιοποίηση «πάση θυσία»! Αυτή η επιλογή δεν μπορεί να αφίσταται και δεν αφίσταται του Πατριωτικού χαρακτήρα και ως τέτοια μπορεί να στηριχθεί σε ένα ΠΕΡΗΦΑΝΟ και ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΛΑΟ! 

Ανάμεσα στις επιλογές πολύς λόγος γίνεται για το χρέος , τις αγορές, τη λογιστική αποτύπωση και διαχείριση της κατάστασης Δυστυχώς δεν γίνεται λόγος για ένα δημιουργικό σχέδιο διαμόρφωσης Βιώσιμης Ελληνικής Οικονομίας!

Στις εκλογές, οι συζητήσεις για την οικονομία έπρεπε να διερευνούν προτάσεις για οικονομικά σύστημα μέσα από τις δυνατότητες των οποίων θα προσδιορισθεί και θα διασφαλισθεί το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού, θα διασφαλισθούν τα έσοδα λειτουργίας του κράτους και βέβαια θα αποπληρωθούν οι διεθνείς «αμαρτίες» της χώρας! Ένα τέτοιο σχέδιο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς μια μικτή οικονομία!

Γιώργος Μπαλτάς 
16 .1.2015