Οι διώξεις κατά των πέντε δημάρχων της Αριστεράς επειδή αρνήθηκαν να παρανομήσουν, επανεξετάζοντας συμβάσεις που με εντολή της Ε.Ε. και τον έλεγχο του ΑΣΕΠ είχαν γίνει από ορισμένου αορίστου χρόνου για χιλιάδες εργαζομένους στους δήμους, συγκροτεί τα χαρακτηριστικά του τραμπουκισμού, του πανικού και του φασιστικού τρόπου με τον οποίο η συγκυβέρνηση προσπαθεί να εφαρμόσει τις πολιτικές της.
του Ανδρέα Νεφελούδη (από Η ΑΥΓΗ)
Η παραπομπή ξεπερνά κάθε όριο δημοκρατικής νομιμότητας, αφού ποτέ από τη μεταπολίτευση και μετά δεν είχε παραπεμφθεί δήμαρχος με το ερώτημα της αργίας στον εισαγγελέα, επειδή προσπάθησε να προστατεύσει τους εργαζόμενους στον δήμο του και επίσης διότι έρχεται να επιβάλει στους δήμους μια απόλυτα παράνομη επιλογή.
Αυτή η πράξη είναι η ακραία έκφραση της νεοφιλελεύθερης επέλασης στον χώρο της αυτοδιοίκησης. Να θυμίσω πως είναι ο μοναδικός κοινωνικός χώρος που έχει υποστεί τόσο μεγάλες περικοπές από την εφαρμογή των μνημονίων μέχρι σήμερα, 60% είναι μόνο οι μειώσεις στις κρατικές δεσμεύσεις προς την Τ.Α.
Από την άλλη μια σειρά από, τις γνωστές, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου έχουν ως στόχο τους την απομείωση του ρόλου της και το «πέρασμα» μιας σειράς αρμοδιοτήτων σε κολλητούς ή μη του ιδιωτικού τομέα. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα της κατάργησης της δημοτικής αστυνομίας, που στέρησε σε χιλιάδες εργαζόμενους τη δουλειά τους, την αυτοδιοίκηση από δεκάδες εκατομμυρίων ως έσοδα και δημιούργησε και πάλι αλαλούμ στους δρόμους των μεγάλων πόλεων.
Αναρωτιέμαι αλήθεια γιατί η ηγεσία του κορυφαίου συλλογικού οργάνου της αυτοδιοίκησης, η ΚΕΔΕ, δεν προσέφυγε στη δικαιοσύνη για την άρση αυτού του μέτρου, όπως και του μέτρου της απόλυσης των σχολικών φυλάκων, αφού η εφαρμογή τους, ενώ δεν προκάλεσε δημοσιονομικό όφελος , δημιούργησε αναστάτωση σε χιλιάδες, άνεργους σήμερα, ανθρώπους και στέρησε από σημαντικούς πόρους την αυτοδιοίκηση. Απλά η ΚΕΔΕ, με τη σημερινή ηγεσία της, υπηρετεί πιστά τον στόχο της συγκυβέρνησης που δεν είναι άλλος από το να μεταφερθεί σε ιδιώτες, με μεγαλύτερο κόστος και για την κοινωνία και για τους δήμους, όποια αρμοδιότητα της αυτοδιοίκησης παράγει οικονομικό αποτέλεσμα (οδοφωτισμός, σκουπίδια, κοινωνικές υπηρεσίες κ.λπ.).
Αυτές οι πολιτικές θα μπορούσαν να έχουν ανατραπεί αν στην ηγεσία του συλλογικού οργάνου της αυτοδιοίκησης, της ΚΕΔΕ, υπηρετούσαν αιρετοί με πολιτικό σθένος και ανιδιοτέλεια και όχι αιρετοί που αισθάνονταν περισσότερο υπηρέτες κομματικών και συγκυβερνητικών σχεδιασμών. Η ΚΕΔΕ, πράγματι, όχι μόνο δεν αντιστάθηκε, αλλά εν πολλοίς συναίνεσε ενώ όσες φορές προχώρησε σε κινητοποιήσεις αυτό έγινε από την πίεση της πλειοψηφίας των δημάρχων που δεν ακολούθησαν τις ηγεσίες των κυβερνητικών κομμάτων.
Το χειρότερο από όλα όμως παρατηρείται αυτή την περίοδο, την περίοδο των διώξεων δημάρχων, δηλαδή ενεργών στελεχών/αιρετών της αυτοδιοίκησης (εδώ η λέξη αλληλεγγύη σε συναδέλφους παραμένει άγνωστη για τους ηγέτες των ΚΕΔΕ και ΠΕΔΑ).
Η ΚΕΔΕ σιωπά, η ΠΕΔΑ και άλλες ΠΕΔ σιωπούν. Παράγοντες, αιρετοί της αυτοδιοίκησης που τα προηγούμενα χρόνια, για λόγους τακτικής, ίσως, είχαν σηκώσει αντιμνημονιακές κορώνες, κυρίως στην Αττική σιωπούν, εξαργυρώνοντας με τη σιωπή τους την ενδεχόμενη εκλογή τους σε αξιώματα στα συλλογικά όργανα. Όμως όλοι και όλα κρίνονται στις δύσκολες περπατησιές του δρόμου.
Τέλος, τα κόμματα της συγκυβέρνησης έχουν επιλέξει την ακόμη μεγαλύτερη απαξίωση της αυτοδιοίκησης, αφού προωθούν για πρόεδρο της ΚΕΔΕ, τον χειρότερο ίσως δήμαρχο που πέρασε μεταπολιτευτικά από την ελληνική αυτοδιοίκηση, τον δήμαρχο Αμαρουσίου, τον κ. Πατούλη, απλώς επειδή είναι επιλογή Σαμαρά και Βενιζέλου. Τόσο αυτοδιοικητικά. Τόσο αυτόνομα. Τόση απαξία.
Καλό είναι να γνωρίσουμε ότι ο Πατούλης έχει δημιουργήσει έναν από τους πιο υπερχρεωμένους δήμους της Ελλάδας με 60 εκ. ευρώ ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις, παρόλα τα τεράστια έσοδα που εισπράττει από τις υπερτοπικές επιχειρηματικές δραστηριότητες ( MALL, GOLDEN HALL, επιχειρήσεις της Λ. Κηφισίας κ.λπ.). Αυτή η υπερχρέωση οφείλεται στις αλόγιστες σπατάλες σε δραστηριότητες δημοσίων σχέσεων, στο ότι δεν ελέγχονται από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς πολλές από τις πράξεις του και από τις υπέρογκες, παλαιότερα, δαπάνες μισθοδοσίας, αφού στα πρώτα χρόνια της δημαρχίας του έφτασε να απασχολεί περίπου 2200 εργαζομένους (οι πιο πολλοί σε ομηρεία) ενώ ο κανονισμός λειτουργίας του δήμου προέβλεπε μάξιμουμ όριο εργαζομένων τους 960.
Αυτός λοιπόν ο δήμαρχος προωθείται για πρόεδρος της ΚΕΔΕ, πράγμα που κατά τη γνώμη μου αποτελεί κατάντια για όλη την αυτοδιοίκηση. Ας αναλογιστούμε ότι θα διαδεχθεί, αν διαδεχθεί, στελέχη της Δεξιάς παράταξης που διετέλεσαν πρόεδροι, της εμβέλειας ενός Έβερτ, ενός Λ. Κουρή και άλλων.
Όλα τα παραπάνω πρέπει να ανατραπούν, η αυτοδιοίκηση έχει την ανάγκη:
- Από ένα συλλογικό όργανο που να μην είναι όργανο των κομμάτων που συγκυβερνούν, αλλά εκφραστής των αναγκών του χώρου και των τοπικών κοινωνιών.
- Από ένα συλλογικό όργανο με στρατηγικούς στόχους, με αυτοδιοικητικό λόγο και έργο, με σχέσεις συνεργασίας και όχι αντιπαλότητας, όπως μέχρι σήμερα, με τα συλλογικά όργανα των εργαζομένων στους δήμους.
- Από ένα συλλογικό όργανο που να εκπροσωπεί όχι την τρόικα, τον Φούχτελ και τα μνημόνια αλλά την πραγματική αξία του χώρου της αυτοδιοίκησης, ως πολιτικού, διοικητικού και, κυρίως, κοινωνικού θεσμού.
Τώρα λοιπόν είναι η ώρα και για τις δυνάμεις της πραγματικής αυτοδιοίκησης, τις δυνάμεις της Αριστεράς και όλων εκείνων των αιρετών που ασφυκτιούν από τον μνημονιακό και συγκυβερνητικό εναγκαλισμό και γι' αυτό εμφανίστηκαν ως ανεξάρτητοι στις εκλογές του Μάη, για να πουν το μεγάλο όχι, σε όλους τους επίδοξους Πατούληδες, σε όλους όσοι βλέπουν την καριέρα τους πιο ψηλά από τα αυτοδιοικητικά οράματα, σε όλους όσοι προσπαθούν να απαξιώσουν τον πιο δυναμικό κοινωνικό θεσμό που έχει η χώρα μας.
Η συνεργασία όλων αυτών είναι η προϋπόθεση, η ανατροπή ο στόχος.
