Με τον όρο Βουλευτική έδρα ορίζεται ο τόπος στον οποίο εκλέγεται ένας Βουλευτής, κατά τη διενέργεια βουλευτικών εκλογών και όχι βέβαια το έδρανο της Βουλής που καταλαμβάνει αυτός, όπως πολλοί λανθασμένα συγχέουν.
Του Τάσου Σκλάβου
Η παραίτηση Σακελλαρίδη έφερε ξανά στο προσκήνιο ένα μείζον κοινοβουλευτικό ζήτημα στην πολιτική ατζέντα.
Σε ποιον ανήκει η κοινοβουλευτική έδρα, στον εκάστοτε βουλευτή ή στο κόμμα με το οποίο εκλέγεται;
Το Σύνταγμα προβλέπει στο άρθρο 51 παράγραφος 2 πως «οι βουλευτές εκφράζουν το Έθνος».
Προβλέπει επίσης στο άρθρο 60 παράγραφος 1 και 2 πως «οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και της ψήφου κατά συνείδηση», όπως και ότι «η παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα είναι δικαίωμα του βουλευτή, συντελείται μόλις ο βουλευτής υποβάλει γραπτή δήλωση στον πρόεδρο της Βουλής και δεν ανακαλείται».
Βέβαια, το τι λέει το Σύνταγμα αποτελεί πλέον λεπτομέρεια για την ελληνική πολιτική σκηνή.
Τα κόμματα ακολουθώντας δικτατορικού τύπου πρακτικές πειθαναγκάζουν τους βουλευτές να ψηφίσουν, απαιτώντας κομματική πειθαρχία, γεγονός που παραβιάζει κατάφωρα το Σύνταγμα και την ελεύθερη κατά συνείδηση ψήφο των Ελλήνων βουλευτών για το συμφέρον του Έθνους και των Ελλήνων πολιτών.
Αν πάλι φορούν τον μανδύα του αριστερού κόμματος, δεν τοποθετούν κομματική πειθαρχία επισήμως, αλλά αναγκάζουν τους βουλευτές να παραιτηθούν και να παραδώσουν την έδρα τους, γεγονός που και πάλι καταπατά το Σύνταγμα και το δικαίωμα του βουλευτή στην παραίτηση κατά ελεύθερη βούληση.
Η βουλευτική έδρα δεν ανήκει σε καμία περίπτωση στον κάθε κομματικό σχηματισμό, αλλά στον βουλευτή και πολύ περισσότερο στους χιλιάδες πολίτες οι οποίοι τον ψήφισαν και τον εξέλεξαν.
Αυτός είναι άλλωστε και ο ρόλος του βουλευτή, η αντιπροσώπευση και η προάσπιση των συμφερόντων και των δικαιωμάτων των πολιτών που τον εμπιστεύτηκαν, αλλά και όσων δεν τον επέλεξαν.
Ο βουλευτής δεν είναι κομμάτι της κυβέρνησης, αλλά κομμάτι της κοινωνίας, υπόλογοι για την κυβερνητική πολιτική είναι οι υπουργοί και χρέος του βουλευτή είναι ο έλεγχος των κυβερνητικών πολιτικών και η υπερψήφιση ή καταψήφιση αυτών, με μόνο γνώμονα την συνείδησή του και το συμφέρον των πολιτών.
Εν κατακλείδι, για άλλη μια φορά γινόμαστε μάρτυρες της κατάφωρης παραβίασης του Συντάγματος τον καιρό των μνημονίων και τίθεται σοβαρό θέμα νομιμοποίησης των συμφωνιών αυτών, οι οποίες υπερψηφίζονται διαχρονικά με κομματικές πειθαρχίες, απειλές και πειθαναγκασμό των βουλευτών.
Το έλλειμμα δημοκρατίας μεγαλώνει κάθε μέρα και περισσότερο και απειλεί να μας οδηγήσει σε επικίνδυνους ατραπούς.
www.dikaiologitika.gr
