«Μου καρφώθηκε στο μυαλό από την ώρα που έμαθα γι' αυτόν: το χώρο όπου θάβουν τους πρόσφυγες. Εκείνους που πνίγηκαν στη θάλασσα ή ξεψύχησαν στη στεριά. Βρίσκεται στην πίσω μεριά του νεκροταφείου του Αγίου Παντελεήμονα. Στη Μυτιλήνη. Πίσω πίσω, προς τη μάντρα».

Είναι οι πρώτες γραμμές από το κείμενο του συγγραφέα Χρήστου Αγγελάκου που ως ανταποκριτής του LIFO.gr, περιγράφει από τη Μυτιλήνη το δράμα των προσφύγων, σε 10 συγκλονιστικές ανταποκρίσεις: Τα Ημερολόγια Μυτιλήνης.

Βρέθηκε με τον φωτογραφικό φακό στο σημείο όπου οι πρόσφυγες θάβουν τους αγαπημένους τους ανθρώπους, εκείνους που δεν τα κατάφεραν, που δεν πάτησαν τη... Γη της Επαγγελίας.

Αυτή ήταν η τελευταία ανταπόκρισή του από τη Μυτιλήνη.

«Τα πτώματα τα κατεβάσανε στη γη χωρίς φέρετρο, μ' ένα σεντόνι μόνο. Πολλά απ' αυτά δεν έχουν κανένα σημάδι. Τα υπόλοιπα ένα σπασμένο κομμάτι μάρμαρο. Πάνω του γραμμένος, με μαύρη μπογιά ή χοντρό μαρκαδόρο, ένας αριθμός. Η ημερομηνία ταφής. Στην καλύτερη περίπτωση το όνομα του νεκρού στα αραβικά. Ή στα ελληνικά, γραμμένο ανορθόγραφα. Σ' έναν χωμάτινο σωρό, ένα μαδημένο στεφάνι με δυο λουλούδια άσπρα· πλαστικά».

Οι εικόνες ξεπερνούν σε περιγραφή κάθε λέξη... Ο επίλογος μιας ζωής που δεν άγγιξε την ελπίδα, έχει γραφτεί εκεί. Στην πίσω μεριά του νεκροταφείου του Αγίου Παντελεήμονα, στη Μυτιλήνη. Ο Χρήστος Αγγελάκος γράφει:

«Διαβάζω τις ημερομηνίες, τους αριθμούς: No 14, 5-1-2013, 4-9-2015, 17-2-η χρονιά σβησμένη. Δεν έχει νόημα. Δεν έχει νόημα να συνεχίσω να διαβάζω. Το χώμα είναι παντού ίδιο. Και πουθενά ελαφρύ».

Πηγή: www.lifo.gr,

Τα Ημερολόγια Μυτιλήνης, του Χρήστου Αγγελάκου