Ο μαζικός αγώνας των δημοσίων υπαλλήλων και ιδιαίτερα των εκπαιδευτικών, των εργαζόμενων στα ΑΕΙ/ΤΕΙ, στο ΙΚΑ, τα ασφαλιστικά ταμεία και στα υπουργεία, έδωσε ελπίδα και σηματοδότησε το δρόμο που πρέπει να επιλέξουν οι εργαζόμενοι και ο λαός μας για να απαλλαγούν από την μνημονιακή καταστροφή, έφερε ξανά στο προσκήνιο την αξία της συλλογικής και συντονισμένης δράσης.

Με την μαζική συμμετοχή στις συνελεύσεις και την απεργία, τις πολύ μεγάλες συγκεντρώσεις, την πρωτόγνωρη και ελπιδοφόρα διαδικασία να απευθυνθούν στη κοινωνία και να συμπορευτούν στις γειτονιές, με συνδικάτα, μαζικούς φορείς, με γονείς, έσπειραν τον σπόρο της ενεργοποίησης πλατιών λαϊκών δυνάμεων, όχι μόνο για την υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, αλλά για την συνολική ανατροπή των ανθρωποκτόνων και αντιλαϊκών πολιτικών.

Ο νέος γύρος των εργατικών αντιστάσεων που ξεκίνησε από τον αγώνα στην ΕΡΤ, συνεχίστηκε όλο το καλοκαίρι στο δημόσιο και κορυφώθηκε τον Σεπτέμβρη, ανάδειξε την ανάγκη του συντονισμού όλων των εργαζομένων και πρόβαλε πιο έντονα το αίτημα της ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών για να ικανοποιηθούν ακόμη και τα επιμέρους κλαδικά αιτήματα των εργαζομένων.

Ο δρόμος της ανατροπής είναι μακρύς και σκληρός, είναι αγώνας διάρκειας, ο οποίος πρέπει να ενεργοποιήσει και τα άλλα πληττόμενα τμήματα της κοινωνίας και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εξαντλείται στις μορφές πάλης που κάθε φορά επιλέγονται, αλλά πρωτίστως στη διαμόρφωση κάθε φορά των όρων της πιο πλατιάς συμμετοχής.

Σε αυτή τη κρίσιμη αναμέτρηση των εργαζομένων του δημοσίου με την κυβέρνηση, η απουσία του ιδιωτικού τομέα, μετά από συνεννόηση ΠΑΣΚΕ- ΔΑΚΕ και του ΠΑΜΕ, αποδυνάμωσε και αποδυναμώνει το μέτωπο των εργαζομένων και τελικά διευκολύνει την κυβέρνηση.

Οι τροϊκανοί ξανάρθαν

Οι τροϊκανοί ξανάρθαν και μαζί με την αντιλαϊκή κυβέρνηση ετοιμάζουν τα νέα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και του λαού, που μόνο για το 2014 θα πλησιάσουν τα 6 δις.

Μαζί με το δημόσιο συνεχίζουν να κατακρεουργούν τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, ενώ ετοιμάζουν επίσης νέα μείωση του κατώτατου μισθού, των επικουρικών συντάξεων και των ασφαλιστικών παροχών

Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί στα «μουλωχτά» μέσω επιστολής, για νέα μέτρα και ετοιμάζουν νέα μείωση των δαπανών με περικοπές σε συντάξεις, εφάπαξ, κοινωνικά επιδόματα, υγεία.

Συνεχίζεται το ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων και δημόσιας περιουσίας, έρχονται και νέες απολύσεις, νέα φοροεπιδρομή στα ακίνητα και στα χωράφια των λαϊκών οικογενειών.

Και ενώ το αγωνιστικό φθινόπωρο φούντωσε στη χώρα μας από τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στα αντιλαϊκά μνημονιακά μέτρα αλλά και από τον λαϊκό ξεσηκωμό ενάντια στις ναζιστικές συμμορίες της λαϊκής καταστολής, το μνημονιακό καθεστώς άλλαξε μάσκα σχετικά με τη δράση της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής.

Η κυβέρνηση μπροστά στο διογκούμενο κύμα λαϊκής κατακραυγής, έκθετη και στη διεθνή καταδίκη, ανακάλυψε ξαφνικά εν μια «νυκτί» όλη τη δράση της ναζιστικής συμμορίας, που κάλυψε και συντήρησε με την ανοχή της.

Ως δια μαγείας όλο το μνημονιακό σύστημα, έβγαλε από το συρτάρι τα αποδεικτικά της βίας και της εγκληματικότητας της ναζιστικής οργάνωσης, έβγαλαν τη μάσκα της ανοχής και σήμερα πια αποφάσισαν να «βάλουν «τη μάσκα του «εγγυητή» και του τιμωρού της Χρυσής Αυγής, αφήνοντας όλως περιέργως στα κρυφά τα νέα μέτρα καταστροφής, που στήνει η τρόϊκα με την κυβέρνηση.

Αγώνας διαρκείας ενάντια στο ναζισμό και στο μνημονιακό καθεστώς

Αλλά τίποτα δεν είναι όπως χθες, ο λαός και οι εργαζόμενοι βρίσκονται ήδη σε εγρήγορση και χωρίς καμιά υποχώρηση, απέναντι στην μνημονιακή επιδρομή που συνεχίζεται ανελέητα και πιο σκληρά,, απαντούν στους σχεδιασμούς εκφασισμού της κοινωνίας, στα ναζιστικά μορφώματα καταστολής, με μαζικές, πλατιές, αντιφασιστικές αντιστάσεις, θέτοντας στους χώρους δουλειάς, ταξικά τείχη ενάντια στα ναζιστικά μορφώματα, που υπηρετούν την υποταγή και την σκλαβιά των εργαζομένων, για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό, στις μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, οι άνεργοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, οι μικροεπιχειρηματίες, οι αγρότες, όλα τα θύματα των μνημονιακών πολιτικών να ενωθούν σε ένα μεγάλο ποτάμι, που θα αντιπαλεύει καθημερινά και παντού, το μνημονιακό καθεστώς που φέρνει οικονομική και κοινωνική ερήμωση, ανεργία και φτώχεια και ανοίγει πόρτες στις ναζιστικές συμμορίες και στις αντιλήψεις που βάζουν πλάτη στη κυριαρχία του μνημονίου.

Με τους αγώνες μας να βάλουμε στοπ στις απολύσεις, μέτρα τώρα για τους ανέργους, κανένας εργαζόμενος στην ατομική σύμβαση, κανένα κοινωνικό αγαθό στα χέρια των δανειστών, καμιά επιχείρηση στα χέρια των άπληστων ιδιωτών.

Αυτά είναι τα μέτρα προετοιμασίας και κλιμάκωσης των αγώνων που παίρνουν οι εργαζόμενοι, έδειξαν στη πράξη με τους αγώνες που ξεδιπλώθηκαν, ότι μπορούν να προσπερνούν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που «κοσκινίζουν και ξανακοσκινίζουν» την «προετοιμασία» των αγώνων, που εξελίσσεται τελικά σε μια τακτική αναμονής αλλά και όταν αποφασίζονται οι αγώνες και ανεξάρτητα από τον χρόνο, δεν παίρνουν κανένα μέτρο πολίτικης και οργανωτικής προετοιμασίας τους.

Αυτές οι ηγεσίες, έχουν χάσει κάθε αξιοπιστία, δεν τους πιστεύει κανείς, δεν μπορούν πια να θολώσουν τα νερά, ούτε να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους, όσες παραπλανητικές ανακοινώσεις ? τεχνάσματα και αν στείλουν, οι ευθύνες τους είναι βαριές: εγκατέλειψαν την εργατική τάξη και απέδρασαν από τα πεδία των μαχών.

Έχουν επιλέξει για τον εαυτό τους το ρόλο του σχολιαστή, του παρατηρητή μιας απίστευτης κοινωνικής καταστροφής που συντελείται, αλλά και του μανουβραδόρου, για το πώς θα αποσύρονται κάθε φορά από το πεδίο του αγώνα, όταν εξελίσσονται κρίσιμες αναμετρήσεις των εργαζομένων και του λαού με το μνημονιακό καθεστώς.

Σοβαρή είναι επίσης και η ευθύνη των δυνάμενων του ΠΑΜΕ στη ΓΣΕΕ, που αντιμετωπίζουν τους αγώνες με τα κομματικά μυωπικά μάτια, όπου στο όνομα της καλής προετοιμασίας από τον μήνα Ιούλιο, προτιμούν την ακινησία της ΓΣΕΕ, επιλέγοντας για τον εαυτό του να κινείται στα αυτοαναφορικά όρια της απομόνωσης του, αντί ως όφειλε να μπει στην πρώτη γραμμή πίεσης για την ανάγκη συντονισμού των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Με νέα ορμή, με όπλο την ενότητά μας, με πίστη στη δύναμή μας, οργανώνουμε και κλιμακώνουμε τους αγώνες, την αντίσταση και την αντεπίθεση των εργαζομένων, απέναντι στο μνημονιακό καθεστώς.

Μπορούμε να βγούμε νικητές, μπορούμε να δώσουμε ελπίδα και προοπτική για εμάς και τα παιδιά μας.

2-10-2013