Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, «Φύσις αρχή πάντων», στα ελληνικά όμως σχολεία η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση αν και εισήχθη το 1990 (ν.1982/90) παραμένει ελλιπής, με απουσία συγκεκριμένων προγραμμάτων αλλά και ειδικών που μπορούν να τα διδάξουν στους μαθητές, τα όποια αποτελούν και το βασικό τρίπτυχο του προβλήματος.
Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση πρέπει να μπει δυναμικά στο ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθητών, συμφωνούν οι ειδικοί. Υπάρχει το Παιδαγωγικό ινστιτούτο, εξειδικευμένα πανεπιστημιακά τμήματα, εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, σύμβουλοι και αρμόδιοι που μπορούν να εκπονήσουν μελέτες και να εκφέρουν γνώμη, προκειμένου να βρεθούν οι απαιτούμενες λύσεις. Η ευαισθητοποίηση των μαθητών, γύρω από τα θέματα προστασίας περιβάλλοντος και των αλλαγών που συντελούνται, είναι ιδιαιτέρως σοβαρή και πρέπει να αποφευχθούν οι εύκολες και περιστασιακές λύσεις.
Το σχολείο μαζί με την τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει και πρέπει να είναι πρωτοπόρο στη διδασκαλία της προστασίας του περιβάλλοντος και να επενδύσει εγκαίρως στη γνώση των νέων παραμέτρων.
Η Ανακύκλωση, η Δασοπροστασία, η ηλιακή ενέργεια, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η προστασία των ζώων, τα μεταλλαγμένα προϊόντα, αλλά και θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα κατά καιρούς, όπως ο υιός των πτηνών, η αιθαλομίχλη πρέπει να αποτελούν αντικείμενο προβληματισμού για τους μαθητές και τους γονείς τους, αφού πρώτα ενημερωθούν σωστά. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι η εξοικείωση των νέων με την οικολογία αλλά και η περιβαλλοντική αγωγή πρέπει να γίνεται σε όσο το δυνατόν μικρότερη ηλικία. Είναι ο μόνος τρόπος δημιουργίας ευαισθητοποιημένων πολιτών σε περιβαλλοντικά θέματα.
Ένα κουτάκι αλουμινίου 0,1 lt πετρελαίου.
Γι'αυτό το ταπεινό κουτάκι, που ζυγίζει 15 γραμμάρια, χρειάστηκε βωξίτης βάρους 60 γραμμαρίων. Η εξόρυξη τους σημαίνει αποψίλωση των πνευμόνων της Γης ή σκάψιμο των βουνών. Επιπλέον, για να παραχθεί το ένα κουτάκι ξοδεύτηκε ενέργεια, ικανή να λειτουργήσει μια τηλεόραση για τρεις ώρες. Όλοι αυτοί οι πολύτιμοι φυσικοί πόροι πάνε χαμένοι εάν το κουτάκι πέσει στα κοινά
σκουπίδια, όπου θα μείνει για πολλά χρόνια πριν διαλυθεί.Αντίθετα, η ανακύκλωση του έχει πολλά οφέλη. Για να παραχθεί ένα ολοκαίνουργιο κουτάκι από ανακύκλωση απαιτείται μόλις το 5% της ενέργειας της κανονικής παραγωγής. Αποφεύγουμε έτσι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα σχεδόν ίσες με το βάρος του. Για κάθε τόνο ανακυκλώσιμου αλουμινίου κερδίζουμε 4 τόνους βωξίτη, 37 βαρέλια πετρέλαιο, 500 κιλά σόδα και 100 κιλά ασβεστόλιθο. Και όλα αυτά σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, αφού χρειάζονται μόλις 90 μέρες για να εμφανισθεί πάλι στα ράφια.
Πριν άπλα ξαναπετάξεις άσκοπα τον φυσικό πλούτο μας στα σκουπίδια θυμήσου:
* Ένα γυάλινο μπουκάλι θα φώτιζε ένα δωμάτιο για 8 ώρες
* 5μπουκαλια = ίσον ένα μπουφάν
* Ένα σπίτι παράγει 7,7 τετραπακ ετησίως
* 300 εκ. ευρώ το χρόνο γίνονται σακούλες
* Για κάθε τόνο χαρτιού γλυτώνεις 32.000 λίτρα νερού
* Ένα πλαστικό ποτηράκι κάνει 5 δευτερόλεπτα για να το αδειάσεις 200 χρονιά για να λιώσει
Η Φύση ανήκει στις επόμενες Γενιές. Οφείλουμε να την παραδώσουμε όπως τουλάχιστον την παραλάβαμε από τους δικούς μας γονείς με όσα τραύματα της έχουμε ήδη κάνει.
Η μόνη λύση είναι τα παιδιά και η σωστή Παιδεία τους.
Ας κάνουμε κάτι. Σε ένα κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται το να μένεις σταθερός είναι σαν να πηγαίνεις πίσω.
Αντώνης Γάκης
Y.Διδάκτωρ Περιβαλλοντικής Πολιτικής Παντείου Πανεπιστήμιου
Εντεταλμένος Περιφερειακός Σύμβουλος Περιβάλλοντος Περιφέρειας Αττικής
Μέλος Ε.Ε Ε.Δ.ΣΝ.Α
πηγή: otanews.gr
