Ευτυχώς που δεν είμαι 17 χρόνων.

Ευτυχώς που δεν είμαι μαθητής της τρίτης λυκείου να γράφω Πανελλήνιες. Κομμένος από χέρι θα ήμουν χτες στην έκθεση με το θράσος αυτών που μιλούν για ανθρωπισμό στη χώρα της ανθρωπιστικής κρίσης. Δέκα σελίδες θα έγραφα για τον ανθρωπισμό του Άδωνι και του Στουρνάρα και άλλες τόσες για τον ανθρωπισμό του Μητσοτάκη, του Δένδια, του Βρούτση, του Βαρβιτσιώτη, του Βορίδη και του Πλεύρη. Ποιος Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος και ποιος ανθρωπισμός στη χώρα των άστεγων, των πεινασμένων, των ανασφάλιστων, της Μανωλάδας, των Κασιδιάρηδων και των Φαρμακονησιών; Για ποιον «σύγχρονο άνθρωπο» να γράψεις και να αναπτύξεις τη σκέψη σου στην κόλλα των εξετάσεων; Για τον σύγχρονο απολυμένο; Για τον σύγχρονο καρκινοπαθή που ψάχνει φάρμακο στα κοινωνικά ιατρεία; Για τον σύγχρονο πεινασμένο που στριμώχνεται στις ουρές των συσσιτίων; Για τον μετανάστη που ζει πίσω από τα συρματοπλέγματα της Αμυγδαλέζας ή για τον "παρείσακτο" πρόσφυγα που χάθηκε στα νερά του Αιγαίου;

Με τους εξεταστές να περιμένουν βαθυστόχαστες αναλύσεις και υψηλά αισθήματα, θα έγραφα σίγουρα κάτω από τη βάση με την απανθρωπιά που βιώνω τα τελευταία χρόνια στη χώρα που έκανε κουρελόχαρτο κάθε έννοια ανθρωπισμού. Θα γέμιζα τις σελίδες με αμέτρητες εικόνες απανθρωπιάς και αναλγησίας, όπως αυτές που εικονογραφούν την κοινωνική μας καθημερινότητα και θα αράδιαζα ένα προς ένα τα ονόματα των ανάλγητων βιαστών της ζωής μας.

Θα τους περιέγραφα με τα πιο μελανά χρώματα την ώρα που σηκώνουν το χέρι στη Βουλή και ψηφίζουν τον αφανισμό μας. Θα άδειαζα όλο το μελάνι πάνω στο χαρτί για να μετρήσω την έλλειψη ανθρωπισμού στους νόμους και στις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που μας καταδίκασαν να ζούμε. Δεν περισσεύει ανθρωπισμός πια από εσάς. Τον εξαντλήσατε όλο στους λίγους και εκλεκτούς σας φίλους. Για τους υπόλοιπους περίσσεψαν μονάχα τα ψίχουλα του οίκτου και της φιλανθρωπίας των κοινωνικών σας μερισμάτων.

Εκεί αρχίζει και τελειώνει ο δικός σας ανθρωπισμός. Στο προεκλογικό χαρτζιλίκι. Σε αυτή την έκθεση λοιπόν εγώ κόβομαι, είμαι εκτός θέματος και γράφω κάτω από τη βάση. Γιατί, για όλους αυτούς που ζουν κάτω από τη βάση, εσείς είστε εκτός θέματος και ευτυχώς που δεν είμαι δεκαεφτάρης γιατί θα έγραφα και κάτι πιο βαρύ.