Πόσες φορές έχουμε ακούσει μετα-μνημονιακά από πολιτικά χείλη για τομές στη Δημόσια Διοίκηση, για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, αξιοκρατία, εκρίζωση του κομματισμού κλπ κλπ κλπ;

Βαριέμαι να μετρήσω.

Κάθε πρώην και κάθε επόμενος πρωθυπουργός υπόσχεται ότι θεραπεύσει τον «Μεγάλο ασθενή» και θα άρει τις παθογένειες που επιβαρύνουν τα κρατικά ταμεία χωρίς να προσφέρουν στους πολίτες χρήσιμες υπηρεσίες. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποτελεί εξαίρεση. Κήρυξε τον πόλεμο στα κακώς κείμενα, εξήγγειλε τα γνωστά -ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, αξιοκρατία, εκρίζωση του κομματισμού κλπ. κλπ. κλπ.

Προφανώς θα κριθούν εκ του αποτελέσματος οι κυβερνητικές προθέσεις για αλλαγή στη Δημόσια Χάρτα, αλλά μέχρι στιγμής διαβάζουμε -δίχως να διαψευστεί- ότι έχει διοριστεί ένας λόχος στενών συγγενών ακόμη και του πρωθυπουργού, φίλων και πολιτικών προστατευόμενων του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ σε θέσεις ευθύνης, περισσότερο ή λιγότερο σημαντικές, αλλά πάντως στον Δημόσιο Τομέα. Πάλι βρίσκουμε μπροστά μας το δίλημμα αν το νόμιμο είναι και ηθικό.

Οι νυν κυβερνώντες και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 ύψωσαν τα λάβαρα της ηθικής για να διαχωρίσουν εαυτούς από το παλιό, χρεοκοπημένο σύστημα. Κάθε φορά που οι εκπρόσωποί τους στριμώχνονταν στα τηλε-πάνελ για το ανέφικτο των οικονομικών εξαγγελιών τους, γύριζαν προς την κάμερα και με ιερή αγανάκτηση έλεγαν ότι το αριστερό και το πατριωτικό ηθικό ανάστημα που διαθέτουν, εγγυώνται ότι όλα θα γίνουν σωστά.

Ως αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ασκήσει δριμύτατη κριτική στο καμποτίνικο επιχείρημα «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό». Αλλιώς θεάται τα πράγματα από το βάθρο της εξουσίας;

Γνωρίζω πολύ κόσμο που δεν τον ψήφισε αλλά πίστεψε και ήλπιζε ότι η Αριστερά ως διαχρονικό θύμα του πελατειακού κράτους και διαπρύσιος κατήγορός του, τουλάχιστον σε αυτόν τον τομέα, θα είχε παραδειγματική συμπεριφορά. Όσοι οργίζονται με την οικειοποίηση του κράτους από τα κομματικά περιβάλλοντα, περίμεναν τη στιγμή που μια αριστερή κυβέρνηση θα έβαζε τέλος στις αήθεις πρακτικές του παρελθόντος.

Αφελείς; Αφελείς.

Ο πρωθυπουργός προσβάλει τους πολίτες, ψηφοφόρους του και μη, όταν παρουσιάζει τη μεγάλη ανατροπή που προτίθεται να επιφέρει στη Δημόσια Διοίκηση, χαρακτηρίζει τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας γιαλαντζί μεταρρυθμιστή και την ίδια στιγμή πλείστα όσα «δικά μας παιδιά» έχουν τοποθετηθεί σε κρατικές θέσεις.

Λέμε τα αυτονόητα. Οι άριστοι των αρίστων να είναι, έχουν επιλεγεί από μια λίστα που έχει μόνο το όνομα τους.

Ανοιχτά ακόμη, δεν τόλμησε να το πει κανείς, αλλά ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ δίνουν την εντύπωση ότι αποφάσισαν να διορθώσουν τις ιστορικές αδικίες που έκανε εις βάρος της Αριστεράς ο δικομματισμός με τους αθρόους διορισμούς γαλαζοπράσινων ημετέρων (και ολίγων ροζ στην περίοδο της Ν.Δ./ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ).

Η ηθική μπορεί να περιμένει.

Της Μαρίας Χούκλη

(από http://www.liberal.gr/)