Του Νίκου Π. Σώκου
Οι καταλήψεις στα σχολεία βρίσκονται καθημερινά στο κέντρο της επικαιρότητας και όχι άδικα. Στο παντοτινό αίτημα να δοθούν λεφτά για τη παιδεία, προστίθονται αιτήματα σχετικά με τα σωστά μέτρα κατά του Covid-19 στα σχολεία, για τα οποία η κυβέρνηση δεν πράττει ορθά.
Έχει ξεκινήσει λοιπόν ένας ακήρυχτος πόλεμος από την πληθώρα των ΜΜΕ και της κυβέρνησης, εναντίον των αγωνιστών μαθητών που με την κατάληψη ως όπλο μάχονται ενάντια στην αδικία.
Τα αιτήματα των μαθητών κατανοήτα, απόλυτα στηριγμένα στην κοινή λογική και στην προστασία ενάντια στον Covid-19. Το γεγονός ότι στην ταξή επιτρέπονται ως εικοσιπέντε μαθητές, ενώ την ίδια ώρα απαγορεύονται οι συναθροίσεις άνω των εννέα ατόμων σε εξωτερικούς χώρους, είναι τραγελαφικό και συνάμα καταστροφικό, τόσο για τη δημόσια υγεία όσο και για την παιδεία.
Η αδιαφορία της υπουργού παιδείας απέναντι στα αιτήματα των μαθητών, δείχνει με τον πιο προφανή τρόπο πόσο ελάχιστα νοιάζεται η Νέα Δημοκρατία για την βελτίωση των συνθηκών της δημόσιας παιδείας. Βέβαια αυτό είναι κάτι που θα ανέμενε κανείς από μια κυβέρνηση που έχει λεφτά για να χρηματοδοτεί τα ΜΜΕ, να κάνει φιέστες επιτυχίας στην Σαντορίνη, να στήνει στο κέντρο της Αθήνας λαμαρίνες, αλλά όταν έρχεται το διαχρονικό αίτημα περί υψηλότερης χρηματοδότησης του τομέα της παιδείας, το ταμείο είναι μείον!
Η υπουργός παιδείας για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων, εφαρμόζοντας τακτικές προηγούμενων δεκαετιών, αντί να συζητήσει με τους μαθητές, να λάβει στα σοβαρά το γεγονός των διαδηλώσεων και των καταλήψεων, βγάζει φιρμάνι για διαδικτυακά μαθήματα στα υπό κατάληψη σχολεία, απουσίες στους μαθητές που αγωνίζονται στις καταλήψεις, καθώς και αναπλήρωση των μαθημάτων σε εθνικές εορτές και αργίες.
Δυστυχώς, η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας ενώ κατέχει πλήρως την ικανότητα να επαναφέρει ξεπερασμένες νομοθεσίες από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, όπως λόγου χάρη την αντισυνταγματική επαναφορά της διαγωγής στα απολυτήρια, κρίνεται εντελώς ανίκανη να φέρει καινοτομίες στην παιδεία και να βελτιώσει τον θεσμό του σχολείου.
Ρόλος καθηγητών και γονέων είναι να κατανοήσουν και να ενστερνιστούν τα αιτήματα των μαθητών. Η αποσταθεροποίηση που επικρατεί στον καιρό της πανδημίας, είναι το ιδανικότερο κλίμα για επαναπροσδιορισμό του θεσμού της δημόσιας παιδείας στην Ελλάδα.
Εφόσον λοιπόν η πλειοψηφία του κόσμου κατανοήσει την ανάγκη για αλλαγή, οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι βασική και πρωταρχική προϋπόθεση για να έλθει η αλλαγή είναι η διαμαρτυρία. Η διαμαρτυρία σε μαθητικό επίπεδο έρχεται από τις καταλήψεις και τις πορείες, οι οποίες είναι αναγκαίες εφόσον έχουν τέτοιο απώτερο σκοπό.
Η πλειοψηφία των μαθητών λοιπόν δεν χάνει το μάθημά της για να κάνει χαβαλέ, αλλά διότι θεωρεί πώς είναι σημαντικότερος ο αγώνας για καλύτερο μάθημα, παρά ο συμβιβασμός στα άθλια μέτρα μιας κυβέρνησης που έχει πάρει ως χαβαλέ το μέλλον της πατρίδος μας.
