Ελευθέριος Ανευλαβής
Σπαταλήσατε, βρωμίσατε, σκοτώσατε όλες τις λέξεις.
Και πετάτε, τα κουφάρια τους, στα μούτρα του κοσμάκη. Λεξοφονιάδες.
Η πολυτελής εσθήτα της εξουσίας και της αυθαιρεσίας σηκώθηκε, και φαίνεται ο ξεδιάντροπος κώλος της αδιάντροπης εξουσίας σας.
«Κράτος αδηφάγων και ασυστόλων κώλων.»
ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΜΕΡΑ, που το γράμμα που περιμένεις δεν θα έρχεται, γιατί εκείνο που έλαβες, αλαζονικά το πέταξες, μικρέ τυφλέ κι ανίκανε κυβερνήτη.
«Ανέγνων, έγνων, κατέγνων», είπες.
«Ανέγνως , αλλ’ ουκ έγνως» πως
ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΜΕΡΑ,
Κι’ εμείς θα σωπαίνουμε Και η σιωπή θα λέει:
ΘΑ ΕΡΘΟΥΜΕ, όρθιοι και υπερήφανοι, για «να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση»
Καμαρώνετε οι σκατωμένοι και φωνάζετε: «Δε λερώθ’κε ο Θοδωρής. Λερωθήκαν τα σκατά» (Κ. Βάρναλης).
Ακούτε; «καύκαλα μ’ άχυρα γεμάτα», «χωρὶς στὸ μυαλὸ μία ρυτίδα»
Άνθρωποι χωρίς λεβεντιά. τρομοκράτες των ονείρων μας;
Ακούτε;
Είναι η βοή, της οργής του λαού, «που γυρεύει ένα τίποτα για να πιστέψει και να πεθάνει»
(Μ. Αναγνωστάκης),
** Αμαλάκα: οπωροφόρο δέντρο της Ινδίας, (πηγή: «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία» Το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου)
