Tag: ...

Ως φαίνεται ο Τσίπρας έως τις επόμενες εκλογές (αν είναι δυνατόν να κάνει τέτοιους μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς ο κ. Καρανίκας) θα πορευθεί κινούμενος σε δύο επίπεδα : 1ον το success story και 2ον τους «φακέλους».

Μπορεί ο καιρός να έχει χαλάσει εδώ και οκτώ χρόνια, μπορεί να «έχει έρθει ο χειμώνας», μπορεί η χώρα να κατοικείται από εργαζόμενους των 350 ευρώ, ανέργους και αναλώσιμους συνταξιούχους, αλλά

Αρχαία πόλις ελληνίς, το νυν μεικτή με ελληνίζοντες αλλογενείς. Με λόγο βαρύνοντα στα πράγματα της Ανατολής. Δυνατή στα ναυτικά. Και, τρόπον τινά, αλαζών – ή έστω έχουσα εαυτήν περί πολλού!

Η κατάσταση στον Τύπο δεν είναι καθόλου καλή – αυτό είναι ένας κοινός τόπος στον οποίον συναντώμεθα όλοι, αλλά με διαφορετικές προθέσεις, διαφορετικά λάβαρα και διαφορετικές αρματωσιές.

«Κάθε πόλη και στάδιο, κάθε χωριό και γυμναστήριο» ολόλυζε απʼ τα ραδιοκύματα και την πρώιμη τηλεοπτική προπαγάνδα η Χούντα. «Κάθε πόλη και καζίνο, κάθε χωριό και κουλοχέρηδες» –

«Φονιάδες των λαών, τσαλαπετεινοί». Πρόκειται για μία γενναία (κάπως) προσπάθεια των 53+ του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να διαφοροποιηθούν από τη realpolitik του Τσιπράκου. Επικροτώ.

1. Τι πήραν οι ΗΠΑ; Τη Σούδα και την αναβάθμισή της για τις δικές τους επιχειρησιακές ανάγκες. Επίσης το ενδεχόμενο δημιουργίας νέων βάσεων στη νότια Κρήτη ή στην Κάρπαθο ή στη Σκύρο και (οπωσδήποτε) στην Ανδραβίδα

Iδιαίτερα πετυχημένη ήταν η πρώτη πιλοτική συνάντηση της «Πάρκο…κατάστασης» που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός – Αθλητικός Οργανισμός του Δήμου Ηλιούπολης, την Κυριακή 15 Οκτωβρίου, στο Πάρκο Ναυαρίνου.

Τους βλέπω κάθε μέρα να κάνουν πασαρέλα στα τηλεοπτικά παράθυρα, στα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες, περίτρομοι, παμπόνηροι, σοφιστές της ελεεινής μορφής και πάνω απʼ όλα ψοφοδεείς.

Μυστήρια και ανεξήγητα φαινόμενα έχουν κάνει την εμφάνισή τους τις τελευταίες ημέρες (και νύχτες) στην Ελλάδα, με μια συχνότητα που αποκλείει το ενδεχόμενο της σύμπτωσης, ενώ ταυτοχρόνως παραπέμπει σε οιωνούς που πιθανόν να προαναγγέλλουν τη Συντέλεια.

Ο Τσίπρας δεν έχει αντιπολίτευση. Εφαρμόζει ο ίδιος μια τέτοια δεξιά νεοφιλελεύθερη πολιτική, ώστε η Ν.Δ. να μην μπορεί να ευαγγελισθεί (στα αφεντικά) μια ακόμα δεξιότερη, μια ακόμα πιο νεοφιλελεύθερη.

Σε τέτοιου επιπέδου πολιτικές βυθίζεται η Ελλάδα. Σε ένα σκυλάδικο που πουλάει λιμάνια και διεκδικεί Ελγίνεια (παρντόν, μάρμαρα), που αναζητά επενδυτές και του σκάει ο μακιγιέρ του Μακρόν (26.000 ευρώ το βάψιμο – επενδυταράς ο τύπος) – σε ένα σκυλάδικο που ουρλιάζει τις νύχτες άναρθρο, έντρομο, απελπισμένο.

Πόσο διαρκεί ένας έρωτας; Κάποιοι θα πουν για μια ζωή. Μήπως όμως αυτό είναι-τελικά- πολύ στενό πλαίσιο, μπροστά σε κάτι τόσο σαρωτικά ισχυρό;