Έλενα Ακρίτα
Οι σύγχρονοι ανθρωποφύλακες που κρατούν τη μεζούρα της αξίας ανάλογα με την εμφάνιση, την ηλικία και τα κιλά, να έχουν το νου τους.
Η ώρα της πληρωμής έφτασε και τα θύματα θα πάρουν την εκδίκησή τους.
Όσο το κίνημα #metoo βγάζει στην επιφάνεια τα λύματα του βόθρου, οι πολέμιοι του στοιβάζουν σε ένα Μαουτχάουζεν-μαϊμού τα θύματα που δεν τηρούν τις δικές του φυλετικές προδιαγραφές.
Τα ‘κατώτερα όντα’ που δεν είναι αρκετά νέα, αρκετά ‘όμορφα’, για να πέσουν θύματα παρενόχλησης ή και βιασμού. Κι αν έπεσαν, χάρη τους έκαναν οι θύτες τους.
Ποιος σε γ@μεί εσένα ρε;
Αυτή η φράση είναι το ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα που χωρίζει τις δυο κατηγορίες: τούς ανθρώπους από τους υπανθρώπους.
Ποιος σε γ@μεί εσένα ρε;
Εσένα την σκατόγρια. Εσένα το μπάζο. Εσένα που για να σε πηδήξουν (;) πρέπει να σου βάλουν μαξιλάρι στη μούρη. Εσένα που σε πήρε το μισό χωριό. Εσένα, εσένα, εσένα. Κι εσένα κι εσένα κι εσένα. Που πρέπει να σε κακοποιούν και να λες κι ευχαριστώ.
Υπάρχουν λίστες λοιπόν. Λίστες με βάση την ηλικία, την εμφάνιση, το επάγγελμα. Λίστες με θύματα που ‘επιτρέπεται’ να επικοινωνήσουν τον τραύμα και λίστες με θύματα που καλούνται να βγάλουν τον σκασμό. Δεν αξίζουν όλοι βλέπετε την μεγάλη τιμή να τους επιλέξει ο κακοποιητής τους.
«Βιαστής τέτοιο παλικάρι που μπορούσε να έχει όποιον θέλει».
«Τέτοιος κούκλος κι εγώ τού καθόμουνα».
«Κι εγώ αυτήν ευχαρίστως τη βίαζα».
«Εμένα ούτε που να μου τον ακουμπήσει.»
«Χαχαχα.»
«Χιχιχι».
«Σε καλό να μάς βγουν τα γέλια».
Ή παρενόχληση και ο βιασμός δεν έχει σχέση με το σεξ. Έχει σχέση με την ωμή βία. Με την άσκηση εξουσίας του δυνατού στον αδύναμο. Όποιος δεν το έχει καταλάβει ή μαλάκας, ή προβοκάτορας. Ή το χειρότερο συνεργός.
Ποιος σε γ@μεί εσένα ρε;
Στο Μαουτχάουζεν του σεξιστή, του ομοφοβικού, του μισογύνη, μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας γίνεται αντικείμενο χλευασμού.
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη, η Ζωζώκα, αυτή η λατρεμένη θεάρα, αυτό το ζουμερό κορίτσι που δεν θα γεράσει ποτέ – στοχοποιήθηκε για έναν και μόνο λόγο: Την ηλικία της.
«Σε λίγο θα μάς πει κι η Ζωζώ ότι τη βίασαν ο Ικτίνος κι ο Καλλικράτης. Χαχαχα. Χιχιχι». (Αναφέρω ένα σχόλιο ενδεικτικά και δεν το συνεχίζω γιατί δεν θα γίνουμε σαν τα μούτρα τους αναπαράγοντας τα σκατά τους.)
Στο Μαουτχάουζεν λοιπόν και η Ζωζώ. Όχι γιατί σκότωσε, λήστεψε, ή άδειασε το παγκάρι της εκκλησίας.
Γιατί μεγάλωσε.
Έτσι απλά. Οι μεγαλύτερες γυναίκες υποχρεούνται να το βουλώνουν. Να καταπιούν το τραύμα τους και να το κάνουν γαργάρα. Γιατί ο Ικτίνος έχει πεθάνει. Το ίδιο ακούγεται και για τον Καλλικράτη. Χαχαχα. Χιχιχι.
(Σημείωση η Ζωζώ δεν είπε τίποτα η γυναίκα, ‘προληπτικά’ έγινε το κράξιμο μην και τολμήσει).
Το ίδιο συνέβη και με την Τζούλια Αλεξανδράτου.
«Σε λίγο θα καταγγείλει βιασμό και η πορνοστάρ. Χαχαχα. Χιχιχι».
Γιατί μια πορνοστάρ δεν βιάζεται. Το αιδοίο της είναι μπάτε σκύλοι αλέστε. Ο οποιοσδήποτε νομιμοποιείται να την βιάσει, να την σαπίσει στο ξύλο, να τη χαρακώσει, να τη σκοτώσει. Ό,τι γουστάρει να κάνει το κρέας της, άλλωστε ο κιμάς κόπτεται παρουσία πελάτου.
Το ίδιο ισχύει και για τους σεξεργάτες. Έρμαια στα πιο κτηνώδη πάθη, τα πάθη τα φριχτά και τα ατιμώρητα. Και σε χαντάκι να βρουν ένα πτώμα, ποιος θα κάτσει να ασχοληθεί με τον πελάτη δολοφόνο; Κανείς. Κάποιος χέστηκε.
Ποιος σε γ@μεί εσένα ρε;
Οι ανθρωποφύλακες του Μαουτχάουζεν δεν γουστάρουν τη φάτσα σου. Τα κιλά σου. Το μπόι σου. Το επάγγελμα σου. Τον τρόπο ζωής σου, το γεγονός ότι είσαι καλύτερος από εκείνον – αν και το τελευταίο δεν είναι δύσκολο: ο οποιοσδήποτε άνθρωπος είναι καλύτερος από εκείνον. Δεν είναι να πεις ότι βάζεις τον πήχυ στα ύψη τα δυσθεώρητα και πώς θα τον πηδήξεις Παναγία μου.
Το Μαουτχάουζεν αγαπούλες μου έκλεισε το 1945. Έκτοτε οι πύλες του ανοίξανε κι οι ανθρωποφύλακες ποδοπατήθηκαν. Κι όσο πιο πολλοί βγήκαν στο φως, τόσο πιο δυνατοί γίνονταν από τα μάγια του ήλιου του ηλιάτορα.
Να μάς φοβάστε, σκουληκάκια μου. Να μάς τρέμετε.
Γιατί όλοι εμείς είμαστε σκατόγριες.
Είμαστε κοντόχοντρες.
Είμαστε μπαζα.
Είμαστε ανήλικα παιδιά.
Είμαστε αγόρια.
Είμαστε κορίτσια.
Είμαστε διεμφυλικοί άντρες.
Είμαστε διεμφυλικές γυναίκες.
Είμαστε πορνοστάρ.
Είμαστε σεξεργάτες, φοιτητές, ηθοποιοί, εργαζόμενοι, μοντέλα, περιπτεράδες, αεροσυνοδοί, γιατροί, απόφοιτοι Δημοτικού.
Είμαστε ΑΜεΑ.
Είμαστε σούπερμαν, είμαστε cat women με το λίκρα το κολάν το θεϊκό.
Είμαστε όλοι πριγκίπισσες του παραμυθιού, είμαστε όλοι πρίγκιπες με τ’ άσπρο άλογο.
Είμαστε όλοι ό,τι γουστάρουμε.
Είμαστε όλοι ό,τι φοβάστε.
Γι’ αυτό, το νου σας. Να μου προσέχετε. Τοίχο τοίχο αγαπούλες μου ναι; Χαχα, χιχιχι.
Σε καλό να σάς βγει το γέλιο.
Φωτο: The Beach, 1998, Fernando Botero, Museo Botero, Bogota
