Σε Ανακοίνωσή της για τα 75 χρόνια από την Δίκη της Νυρεμβέργης η ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ υπενθυμίζει: «Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όσα στελέχη φασίστες εγκληματίες καταδικάστηκαν στη Δίκη της Νυρεμβέργης, δεν παρέμειναν για πολύ στις φυλακές«, συμπληρώνοντας επίσης πως: «Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία έχει επιβεβαιώσει ότι ο φασισμός-ναζισμός είναι γνήσιο τέκνο του καπιταλιστικού συστήματος, που τον χρησιμοποιεί κάθε φορά που συναντά δυσκολίες κατά τη σταθεροποίηση της εξουσίας του«
Ολόκληρη η Ανακοίνωση:
19/11/2020
Αρ. Πρ: 272
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
75 ΧΡΟΝΙΑ από την έναρξη της Δίκη της Νυρεμβέργης
Έχουν περάσει 75 χρόνια από την έναρξη της Δίκης της Νυρεμβέργης, της Διεθνούς Δίκης των στατιωτικο-πολιτικών στελεχών του ναζισμού, αμέσως μετά τη στρατιωτική ήττα του φασιστικού άξονα στον Β’ παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Μια ήττα στην οποία αποφασιστικής συμβολής ήταν η τεράστια συνεισφορά της Σοσιαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης που σήκωσε το κύριο βάρους του πολέμου και του ηρωικού Κόκκινου στρατού της και των Αντιστασιακών λαϊκών απελευθερωτικών κινημάτων με επικεφαλής τα Κομμουνιστικά Κόμματα. Επίσης και των άλλων κρατών της Αντιχιτλερικής συμμαχίας. Μια δίκη που σηματοδοτεί και τη δικαστική καταδίκη της του Γερμανικού ναζιστικού καθεστώτος που αιματοκύλησε την ανθρωπότητα.
Η 20η Νοέμβρη φέρνει στη μνήμη μας τα ασύλληπτης βαρβαρότητας εγκλήματα που διέπραξαν τα χιτλεροφασιστικά καθεστώτα Γερμανίας – Ιταλίας – Ιαπωνίας στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο σε βάρος της ανθρωπότητας, τα οποία υπέστη και η χώρα μας. Τις εκατόμβες νεκρών, εκτελεσμένων, δολοφονημένων στα μπλόκα και τα ολοκαυτώματα, τα θανατηφόρα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Τα εγκληματικά αυτά καθεστώτα ήταν δημιούργημα του μονοπωλιακού καπιταλισμού και παράγωγα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το ξαναμοίρασμα των τότε αποικιών, που οδήγησε στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Έχοντας και οι δύο αντιμαχόμενες καπιταλιστικές συμμαχίες, φασιστική και μη φασιστική, κοινό στόχο την ανατροπή του πρώτου στον κόσμο σοσιαλιστικού κράτους της ΕΣΣΔ και τον αφανισμό του.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όσα στελέχη φασίστες εγκληματίες καταδικάστηκαν στη Δίκη της Νυρεμβέργης, δεν παρέμειναν για πολύ στις φυλακές. Οι Αμερικάνοι έχοντας, ουσιαστικά, την συμφωνία των άλλων δυτικών καπιταλιστικών κρατών και συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ, απελευθέρωσαν εκατοντάδες, χιλιάδες στελέχη του χιτλερισμού και φρόντισαν να τους προστατέψουν, φιλοξενώντας τους στις ΗΠΑ, ή φυγαδεύοντάς τους για ένα διάστημα σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, αλλάζοντάς τους ονόματα. Φρόντισαν δε οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί να τους αξιοποιήσουν μεταπολεμικά, για να οργανώσουν και στελεχώσουν το στρατό της δυτικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και το ΝΑΤΟ. Έχει καταγραφεί, πλέον, ότι, περισσότερα από 200 ανώτατα στελέχη των ναζί στελέχωσαν το ΝΑΤΟ, ως έμπειρα στελέχη στον αντικομμουνιστικό – αντισοσιαλιστικό «ιδεολογικό πόλεμο» κατά της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών. Ο πρώτος Στρατιωτικός Διοικητής του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη ήταν το στέλεχος του ναζιστικού γερμανικού Στρατού, στρατηγός των ναζιστικών στρατευμάτων στο Ανατολικό Μέτωπο, Χανς Σπάιντελ. Εξάλλου, αμέσως μετά τον πόλεμο τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη με επικεφαλής τις ΗΠΑ οργάνωσαν σε παγκόσμιο επίπεδο την αντικομμουνιστική επίθεση, με αιχμή την πάλη ενάντια στην ΕΣΣΔ και τα άλλα σοσιαλιστικά κράτη και απώτερο σκοπό την ανατροπή τους.
Αλλά και από την άλλη, η δεύτερη Δίκη της Νυρεμβέργης, η λεγόμενη Δίκη των Βιομηχάνων και των Τραπεζιτών (Κρουπ, Τίσεν, Μπος, Ζήμενς, ΙΤΤ, Μπάγερ, Ντόϋτσε Μπανκ κλπ) που ενίσχυσαν και στήριξαν το φασισμό πριν και μετά την άνοδο του Χίτλερ, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, κατ’ απαίτηση των Αμερικάνων και των συμμάχων τους. Κι αυτό γιατί δεν ήθελαν την τιμωρία των Αμερικάνικων καπιταλιστών, ιδιοκτητών βιομηχανικών και τραπεζικών μονοπωλιακών ομίλων (όπως «Στάνταρντ Οϊλ», «Τζένεραλ Ελέκτρικ», «Τζένεραλ Μότορς», «Ιντερνάσιοναλ Τέλεγκραφ εντ Τέλεφον Κόμπανι», «Φορντ», «Ανακόντα» κ.λπ.). Μεταπολεμικά οι ίδιοι συνέβαλαν με απευθείας επενδύσεις στην ανάπτυξη της οικονομίας της καπιταλιστικής Δυτικής Γερμανίας, στη στήριξη και σταθεροποίηση των καπιταλιστικών κρατών στην Ευρώπη.
Παρόμοια ήταν η στάση της αστικής τάξης και στην Ελλάδα. Ήδη προπολεμικά, η εγκαθίδρυση της φασιστικής δικτατορίας του Μεταξά, το 1936, πραγματοποιήθηκε είτε με τη στήριξη είτε με την ανοχή του συνόλου σχεδόν του αστικού πολιτικού συστήματος, πάνω στη βάση της διασφάλισης των συμφερόντων και των διεθνών συμμαχιών της αστικής τάξης της χώρας. Κατά τη διάρκεια δε της Τριπλής Κατοχής, η πλειοψηφία του αστικού πολιτικού κόσμου εγκατέλειψε το λαό, αφήνοντάς τον να αντιμετωπίσει αυτός, μόνος του, το ναζιστικό τέρας, ακολουθώντας μία από τις τρεις βασικές «λύσεις»: Ένα μέρος του συνεργάστηκε με τον κατακτητή, ένα άλλο εγκατέλειψε τη χώρα και εγκαταστάθηκε, υπό την προστασία του βρετανικού παράγοντα, στο εξωτερικό, ενώ ένα τρίτο κομμάτι παρέμεινε στην Ελλάδα και «λούφαξε» αναμένοντας τις κατάλληλες πολιτικές εξελίξεις για την «επάνοδό» του στην πολιτική σκηνή.
Ήδη πριν από την απελευθέρωση της χώρας από την ναζιστική κατοχή, και όσο διαφαινόταν η επερχόμενη αυτή στιγμή, η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, με την απόλυτη καθοδήγηση των βρετανικών δυνάμεων, αξιοποίησε τους εγκληματίες φασίστες δοσίλογους της Κατοχής, συνεργάτες των ναζί, τους οποίους προστάτεψε και χρησιμοποίησε ενάντια στο λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα, ενάντια στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και στο ΚΚΕ που ήταν η ψυχή, ο νους και ο αιμοδότης τους. Αποκορύφωμα αυτής της συνεργασίας ήταν η μετά από πρόσκληση του αστικού πολιτικού κόσμου στρατιωτική επέμβαση του βρετανικού ιμπεριαλισμού και των ντόπιων συνεργατών τους, μαζί και των ντόπιων συνεργατών των ναζιστικών κατοχικών δυνάμεων, το Δεκέμβρη 1944 στην Αθήνα και το χτύπημα του μεγαλειώδους αντιστασιακού κινήματος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που έθεσε τις βάσεις για την εξασφάλιση της μεταπολεμικής αστικής εξουσίας επειδή ο αστικός πολιτικός κόσμος δεν είχε λαϊκό έρεισμα. Η αστική εξουσίαστηρίχτηκε απόλυτα από τους δοσιλογικούς εκείνους μηχανισμούς της κατοχικής περιόδου.
Πρόσφατα στην Ελλάδα καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση η ναζιστική «Χρυσή Αυγή» για σειρά εγκλημάτων που αυτή διέπραξε (δολοφονίες μεταναστών και αντιφασιστών, δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αγωνιστών εργατών, κ.ά.). Και αυτή η εγκληματική, νεοναζιστική, συμμορία (με το μανδύα του πολιτικού κόμματος) στηρίχτηκε, αναδείχτηκε και αξιοποιήθηκε από το αστικό πολιτικό σύστημα ως στήριγμά του και μοχλός ενάντια στο οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ, την περίοδο της τελευταίας καπιταλιστικής κρίσης. Ο στόχος ξεκάθαρος: να χτυπηθεί το οργανωμένο εργατικό-λαϊκό κίνημα που παλεύει ενάντια στην αστική αντιλαϊκή πολιτική και εξουσία, ενάντια στην πολιτική της ΕΕ, η οποία μόνο στόχο έχουν τη διασφάλιση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων και την ενίσχυσή τους, εντείνοντας την εκμετάλλευση.
Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία έχει επιβεβαιώσει ότι ο φασισμός-ναζισμός είναι γνήσιο τέκνο του καπιταλιστικού συστήματος, που τον χρησιμοποιεί κάθε φορά που συναντά δυσκολίες κατά τη σταθεροποίηση της εξουσίας του.
Αυτό επιβεβαιώθηκε και τεκμηριώθηκε και στη δεύτερη δίκη της Νυρεμβέργης, τη δίκη των Βιομηχάνων και των εκπροσώπων των μονοπωλιακών ομίλων που χρηματοδότησαν τη φασιστική Γερμανία και Ιταλία, στήριξαν και ανέδειξαν τα φασιστικά -ναζιστικά τέρατα στην κυβερνητική εξουσία, βεβαίως, με την συνδρομή των αστικών κομμάτων και ιδιαίτερα της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας (Γερμανία -Ιταλία). Κι αυτήν την ιστορική πραγματικότητα δεν μπορούν ούτε να την αλλάξουν ούτε να τη συγκαλύψουν, όσο χρήμα και μελάνι κι αν ξοδέψουν οι ιμπεριαλιστές, το αστικό πολιτικό σύστημα και τα επιτελεία της προπαγάνδας τους (αντικομμουνιστικά ιδρύματα και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης), οι αναθεωρητές της Ιστορίας του Β’ παγκοσμίου πολέμου, οι προπαγανδιστές του ωμού ή του συγκεκαλυμμένου αντικομμουνισμού, της «θεωρίας των δύο άκρων» που πλασάρουν μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων και αθωώνουν τον φασισμό επιχειρώντας να τον εξισώσουν με τον κομμουνισμό!
Ειδικότερα, σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει ως ιδεολογία της τον αντικομμουνισμό, ανέχεται και στηρίζει αντιδραστικά καθεστώτα όπως στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες-μέλη της που τιμούν τους δοσίλογους συνεργάτες των ναζί, καταστρέφουν μνημεία του Αντιφασιστικού -Αντιστασιακού Αγώνα και απαγορεύουν σύμβολα και σημαίες της Αντίστασης, απαγορεύουν και διώκουν τη δράση κομμουνιστικών κομμάτων και των συμβόλων τους.
Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ καταγγέλλει την ιμπεριαλιστική ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ για την πολιτική ανοχής και στήριξης αντιδραστικών και φασιστικών καθεστώτων, την πολιτική του αντικομμουνισμού και την επικίνδυνη θεωρία των δύο άκρων διαστρεβλώνοντας και την ιστορία του Β ‘παγκοσμίου πολέμου. Υπερασπίζεται την ΕΣΣΔ και το σοσιαλισμό, που καταργεί την ταξική ανισότητα και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο οδηγώντας στην πανανθρώπινη ελευθερία και την εξάλειψη των πολέμων.
Η 20η Νοέμβρη, μέρα έναρξης της Δίκης της Νυρεμβέργης μας υπενθυμίζει ότι όσο συνεχίζει να υπάρχει καπιταλισμός, ο φασισμός δεν πεθαίνει. Στη Νυρεμβέργη δικάστηκαν και καταδικάστηκαν ο ναζισμός και οι ηγέτες του, πριν 75 χρόνια, συνεχίζει όμως να υπάρχει ως μια «ανοιχτή» επιλογή των καπιταλιστών ανά πάσα στιγμή. Έτσι και στην Ελλάδα οι αστοί και τα επιτελεία τους προπαγάνδισαν την δικαστική καταδίκη της Χρυσής Αυγής όμως χρειάζεται επαγρύπνηση γιατί δεν ξεμπερδέψαμε οριστικά, όπως δείχνει και οι πρόσφατες απόπειρες να απαγορεύσουν την πολιτική και συνδικαλιστική δράση, στο όνομα της πανδημίας.
Αξιοποιώντας τα ιστορικά διδάγματα, παλαιότερα και πρόσφατα, επιβάλλεται ο λαός μας, οι λαοί της Ευρώπης και όλου του κόσμου, να δυναμώσουν την πάλη τους ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, που γεννά το φασισμό-ναζισμό, τους πολέμους, τη φτώχεια, την προσφυγιά. Γιατί όπως έλεγε και ο μεγάλος διανοούμενος επαναστάτης Μπέρτολ Μπρέχτ: «όποιος πολεμά το φασισμό, δε μπορεί παρά να πολεμά τον καπιταλισμό που τον γεννά και τον χρησιμοποιεί».
Οι Αγωνιστές της ΠΕΑΕΑ -ΔΣΕ, που πολέμησαν το φασισμό -ναζισμό με το όπλο στο χέρι, οι Απόγονοι και Φίλοι της Αντίστασης, με αφορμή την Επέτειο έναρξης της Δίκης της Νυρεμβέργης καλούμε όλους τους εργαζόμενους, όλο το λαό και τη Νεολαία μας, να συνεχίσουν τον αντιφασιστικό-αντικαπιταλιστικό αγώνα μέχρι την ανατροπή και την εξάλειψη του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που γεννά το φασισμό, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, προσφυγιά και μετανάστευση και αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, των λαών. Για να οικοδομήσουμε μια δίκαιη κοινωνία, τη σοσιαλιστική κοινωνία όπου δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση θα ευημερούν οι λαοί με την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους, έχοντας πάρει την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια.
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ H ΓΕΝΙΚH ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΗΜΕΡΤΗΣ ΤΟΥΛΑ ΜΗΤΣΕΑ
