ΝΙΚΟ
Ο Αντώνιος Π. Αργυρός (1952) είναι Έλληνας δικηγόρος που έχει διατελέσει υπηρεσιακός Υπουργός Επικρατείας.
Γεννήθηκε στα Σπαρτιά Κεφαλληνίας και είναι γιος του Παναγιώτη Αργυρού, εκπαιδευτικού από τους Παξούς, και της Ηρώς Πανά. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και δικηγορεί απο το 1976 στο Συμβούλιο της Επικρατείας και τον Άρειο Πάγο.
Υπήρξε μέλος, του ΑΣΕΑΔ, της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής του Υπουργείου Δικαιοσύνης,του ειδικού δικαστηρίου του άρθρου 88 του Συντάγματος,του Δικαστηρίου Αγωγών Κακοδικίας (2004 - 2009), μέλος του Ανώτατου Πειθαρχικού Συμβουλίου Δικηγόρων (2004 - 2009), γραμματέας της ομάδας κοινοβουλευτικού έργου δικαιοσύνης του πολιτικού κόμμάτος της Νέας Δημοκρατίας (1982 - 2004), αντιπρόεδρος της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, νομικός σύμβουλος για θέματα Δημοσίου Δικαίου, της Γενικής Γραμματείας του Υπουργικού Συμβουλίου και νομικός σύμβουλος του Εθνικού Ιδρύματος Υποδοχής και Αποκατάστασης Παλιννοστούντων Ομογενών Ελλήνων (1990 - 2004) του υπουργείου Εξωτερικών.
Στις 17 Μαΐου 2012, κατά τον διορισμό της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης Παναγιώτη Πικραμμένου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, ανέλαβε Υπουργός Επικρατείας, μέχρι τη διενέργεια εκλογών στις 17 Ιουνίου 2012.
Διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Πιστοποίησης Διαμεσολαβητών, του άρθρου 6 παρ. 1 του νόμου 3898/2010 του Υπουργείου Δικαιοσύνης (2012-2014), Νομικός Σύμβουλος της Συνόδου των Πρυτάνεων των Ελληνικών ΑΕΙ.(2011-2014).
Σήμερα είναι αναπληρωτής νομικός σύμβουλος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της συντακτικής ομάδας του νομικού περιοδικού του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών "Νομικό Βήμα".
Ήταν ένας εκ των πρώτων που προσέφυγαν κατά του τέλους ακινήτων. Εκπροσώπησε ως πληρεξούσιος δικηγόρος, τον ΔΣΑ κατά τις δίκες του Μνημονίου ενώπιον του ΣτΕ και του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Υπόθεση Κουφάκη κλπ κατά Ελλάδος) και τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, στις δίκες του Ν 4009/2011 και διαθεσιμότητος του προσωπικού τους.
Κατοικεί στην Αθήνα. Είναι παντρεμένος με την Συμβολαιογράφο Αμαλία Ι. Τσουμάνη.
