H χώρα ζει την απόλυτη παρακμή.
Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της φτωχοποιούνται την ώρα που οι λίγοι πλουτίζουν στις πλάτες τους.
Η κατάσταση δεν είναι ούτε καν στοιχειωδώς βιώσιμη.
ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Θαρρείς και επιθυμούν να προκαλέσουν και να ωθήσουν τις μάζες στα άκρα, σχεδόν κάθε ημέρα μέλη της άτυπης ελίτ που διαφεντεύει αυτόν τον τόπο καταθέτουν τα θλιβερά διαπιστευτήρια τους.
Κατά το κοινώς λεγόμενο, οι άνθρωποι κάνουν ό,τι γουστάρουν. Καθυστερούν να προσέλθουν για την πτήση τους και οι πύλες κλείνουν;
Κανένα πρόβλημα, τραμπουκίζουν τον αρμόδιο υπάλληλο και κάνουν τη δουλειά.
Ταπεινώνουν, δηλαδή, τον αδύναμο χωρίς συνέπειες.
Αλλοι πλουτίζουν κλέβοντας ολοφάνερα την εφορία.
Δεν έχει καμία σημασία που εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, δεν μπορείς να νοικιάσεις μόνος σου ένα διαμέρισμα 50 τ.μ. στην Κυψέλη γιατί σου ζητούν 650 ευρώ ενοίκιο, οι “εκλεκτοί” την βρίσκουν την άκρη και αν πιαστούν με τη γίδα στην πλάτη, “καθαρίζουν” οι ισχυροί φίλοι (που πολλές φορές είναι τόσο ισχυροί που τους τρέμουν οι λειτουργοί της δικαιοσύνης).
Ποτέ σ’ αυτόν τον τόπο δεν υπήρχε τέτοιο χάντικαπ μεταξύ της κατάστασης που βιώνουν οι καθημερινοί ανώνυμοι άνθρωποι και της ζωής που κάνουν τα μέλη της ψευτοελίτ που λυμαίνεται τον πλούτο. Πρόκειται για κάτι εξόχως προκλητικό.
Εύκολος πλουτισμός για τους μεν, εξαήμερη εργασία για τους δε.
“Ευκολίες” για τους μεν σε κάθε οικονομική τους δραστηριότητα, κλιμακούμενοι προς το πάνω λογαριασμοί ενέργειας για τους δε.
Και το γαϊτανάκι συνεχίζεται χωρίς ντροπή αλλά και χωρίς καμία διαμαρτυρία (πέρα από τις διαδικτυακές).
Είναι γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία σιγοβράζει.
Το αντιλαμβανόμαστε στις παρέες, το “πιάνουμε” στην ατμόσφαιρα, το καταγράφουν και κάποιες δημοσκοπήσεις όταν τίθενται τα σωστά και κρίσιμα ερωτήματα.
Υποβόσκει ένα κύμα οργής που προς το παρόν δεν εκδηλώνεται μαζικά αλλά είναι εκεί με πιθανότητα στο άμεσο μέλλον να “μιλήσει”. Το τι θα πει, το ξέρει μόνο το ίδιο.
Μέχρι τότε το μεγάλο φαγοπότι θα συνεχίζεται.
Ουδείς, προφανώς, αμφιβάλλει γι’ αυτό.
Απέναντι σ’ ένα λαό που φτωχοποιήθηκε βιαίως τα τελευταία 14 χρόνια και δεν έχει κατορθώσει να φτάσει τα εισοδήματά του στα επίπεδα του 2009 (έστω) τα επιχειρηματικά κέρδη οργιάζουν και σημειώνουν συνεχή ρεκόρ.
Η πίτα μεγαλώνει αλλά μόνο για λίγους.
Τα κομμάτια γι’αυτούς είναι ολοένα και πιο μεγάλα, για τους υπόλοιπους μικραίνουν επικίνδυνα, για πολλούς μέχρι απελπισίας.
Δεν την λες αυτήν την κατάσταση βιώσιμη. Ούτε καν βραχυπρόθεσμα.
Είναι θηριώδης η αδικία, η ανισότητα και τελικά η κοροϊδία.
Οσοι επιμένουν ότι δεν συμβαίνει τίποτα και ότι μπορούνα να συνεχίζουν στην πλάτη των πολλών ανερυθρίαστα προφανώς δεν έχουν διαβάσει ιστορία για να διαπιστώσουν ότι τέτοιου είδους κοινωνικά αδιέξοδα “γεννούν” κοινωνικές εκρήξεις.
Ακόμα και τα “εύπλαστα” δεδομένα των Βαλκανίων, η κατάσταση φαίνεται ότι πιάνει σιγά-σιγά πάτο.
Η παρακμή θα έλεγε κανείς ότι είναι τέλεια. Σ’ όλα τα επίπεδα, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της κοινωνικής ζωής.
Ποτέ άλλοτε οι πολλοί δεν εξαπατούνταν τόσο μεθοδικά, τόσο μαεστρικά αλλά και τόσο κυνικά.
Η Ελλάδα, όπως την γνωρίσαμε, πεθαίνει.
Και δεν έχει χρήματα για απογευματινό χειρουργείο…
