Επαναδημοσίευση ανάρτησης στο fb του Νίκου Μικρόπουλου
25 Μαρτίου 1977. Ηλιούπολη. Εν αναμονή της κατάθεσης στεφάνων στην Πλατεία Ηρώων και της μαθητικής παρέλασης.
Την ώρα της λήξης της δοξολογίας στην Κοίμηση και της κίνησης των επισήμων και του πλήθους προς την Πλατεία Ηρώων, το τοπικό παράρτημα των Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης ξεκινά απ’ την κεντρική πλατεία για να καταθέσει στεφάνι και να τιμήσει την επανάσταση του 21, πηγή έμπνευσης και των δικών τους αγώνων.
Απαγορευόταν τότε η συμμετοχή τους στις σχετικές εκδηλώσεις.
Στο ύψος της εκκλησίας δέχονται άγρια επίθεση απ’ την Αστυνομία.Μερικές δεκάδες γέροντες και γερόντισσες που στις ταλαιπωρημένες πλάτες τους βαραίνουν οι κακουχίες του πολέμου 40-41, της κατοχής, της Εθνικής Αντίστασης, του Εμφυλίου, των εξοριών και των βασανιστηρίων, δέχονται τώρα βάρβαρα χτυπήματα με ξύλινα γκλομπ.
Βέβαια η τοπική ηγεσία της Αστυνομίας, παρά την πτώση της χούντας, 3 χρόνια πριν, παραμένει η ίδια.
Παρακολουθώ απ’ το πεζοδρόμιο με τεράστια έκπληξη, με πόσο σθένος αυτοί οι παππούδες και γιαγιάδες προσπαθούν να προστατέψουν ένα όπως φαίνεται πολύτιμο γι’ αυτούς σύμβολο, το στεφάνι με την κορδέλα.
Οι αστυνομικοί καταφέρνουν να αποσπάσουν το στεφάνι. Το ποδοπατούν, ενώ οι γέροντες συνεχίζουν να μάχονται για μερικά πατημένα λουλούδια. Δύο απ’ αυτούς βρίσκονται λιπόθυμοι απ’ τα χτυπήματα στην άσφαλτο και χρειάζεται να μεταφερθούν στο νοσοκομείο.
Στην Πλατεία Ηρώων, ο Δήμαρχος Παύλος Πεντάρης, πληροφορούμενος τι συνέβη, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αποχωρεί απ’ την εξέδρα των επισήμων.
Τη θέση του καταλαμβάνει επιδεικτικά ο αρχηγός της αντιπολίτευσης στον Δήμο, Κωνσταντίνος Δελαπόρτας, διορισμένος δήμαρχος επί χούντας.
Το καθεστώς που υπηρέτησε, τίμησε και επιβράβευσε με συντάξεις τους συνεργάτες την Γερμανών.
Τα δύο εξατάξια τότε Γυμνάσια Αρρένων και Θηλέων, σιγά-σιγά συγκεντρώνονται στο Νησάκι, έτοιμα να παρελάσουν προς την Πλατεία Ηρώων.
Τα νέα για την επίθεση στους αντιστασιακούς φθάνουν. Όπως και ότι οι μαθητές θα πρέπει να παρελάσουν μπροστά στον επί χούντας Δήμαρχο.
Αγανακτισμένα «πηγαδάκια» στήνονται, ενώ μερίδα καθηγητών απειλεί με απουσίες και αποβολές αν οι μαθητές τολμήσουν…
Το Γυμνάσιο Θηλέων παρελαύνει, με αρκετές απουσίες. Το ακολουθούν 2 αποδεκατισμένα τμήματα, απ’ τα 18 του Γυμνασίου Αρρένων. Οι μαθητές παραμένουν στο Νησάκι αρνούμενοι να παρελάσουν.
Στην πλατεία Ηρώων τα εμβατήρια ηχούν αναμένοντας το Γυμνάσιο Αρρένων, μέχρι που ο Δελαπόρτας αντιλαμβάνεται έξαλλος πως οι μαθητές δεν θα έλθουν ποτέ και η τελετή λήγει άδοξα.
Την επομένη, η Αστυνομία πηγαίνει στο Γυμνάσιο και ζητά τα ονόματα όσων δεν παρέλασαν. Παρεμβαίνει ο Δήμαρχος, η Αστυνομία φεύγει άπρακτη.
Η Ιστορία, «ποτάμι μεγάλο φουσκωμένο» κύλισε, ξεπέρασε πρόσκαιρα εμπόδια και απαγορεύσεις και συνέχισε τον δρόμο της ανάμεσα στις γενιές.
