"Δεν είμαι το λουλούδι της σίκαλης.."
Υπάρχουν μερικά ταξίδια από τα οποία δεν επιστρέφει κανείς ποτέ πραγματικά και αυτό συνέβη σε μένα όταν επισκέφθηκα την Ελλάδα.
Ο αντίκτυπος και η επιθυμία να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους της, ήταν τέτοια που αποφάσισα να μελετήσω τα ελληνικά, μια γλώσσα που συνειδητοποίησα ότι πίσω από κάθε λέξη περιείχε μια ιστορία και την έκανε μοναδική, σε σχέση με κάθε άλλη στον κόσμο.
Θυμάμαι ότι όταν άκουσα τον Νίκο ν' απαγγέλλει στα ισπανικά το ποίημα του μεγάλου Μιγκέλ Ερνάντεθ "Το Νανούρισμα του κρεμμυδιού", οδηγήθηκα στο λογοτεχνικό του έργο.
Από την ανάγνωση του έργου του Νίκου Καραβέλου ανακάλυψα ομοιότητες με αυτόν τον ισπανό ποιητή, ως προς τη δύναμη και την ευαισθησία. Όπως και εκείνος, η ποιητική του εκπαίδευση είναι αυτοδίδακτη, κάτι που δίνει ακόμα περισσότερη αυθεντικότητα στα ποιήματά του.
Από την άλλη πλευρά, πρέπει να πω ότι η ανάγνωση των κειμένων του στον τύπο με βοήθησε να μάθω ελληνικά, είναι σαν παιδαγωγικά βιβλία.
Επίσης, χάρη σε αυτόν έμαθα την πραγματικότητα της χώρας του, από κοινωνική, πολιτική και ιστορική άποψη. Από τις Μυκήνες έως αυτές τις γκρίζες μέρες της πανδημίας, στις οποίες δυστυχώς ζούμε. Και όλα αυτά τα αφηγείται με το χαρακτηριστικό λογοτεχνικό του στυλ.
Στην πραγματικότητα είναι η πρώτη φορά που γράφω ένα κείμενο στα ελληνικά για ένα μέσο επικοινωνίας, αλλά είναι μια πρόκληση για μένα, μετά την άδικη κριτική στον Νίκο Καραβέλο.
Κρίνεται άδικα ένα άτομο με μεγάλη κουλτούρα και με αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης, όπως αποδεικνύεται από τη μακριά και επιτυχημένη επαγγελματική του καριέρα ως δικηγόρου.
Νίκο, δάσκαλε, από αυτό το άλλο άκρο της Μεσογείου, θέλω να σου στείλω την ειλικρινή μου υποστήριξη και ενθάρρυνση και αυτούς τους στίχους του αγαπητού σου ποιητή από την Οριουέλα που με βοηθάνε.
Μπροστά από τη Ζωή γαλήνια
Γαλήνιος μπροστά στη ζωή
ψηλότερος μπροστά στο θάνατο.
Αν με σκοτώσουν, έχει καλώς
αν ζω, ακόμα καλύτερα.
Δεν είμαι το λουλούδι της σίκαλης
που τρέμει στον μικρό άνεμο.
Αν με σκοτώσουν, έχει καλώς
αν ζω, ακόμα καλύτερα.
Εδώ είμαι, ζωντανός και μελαχρινός
υπερασπιστής της καταγωγής μου.
Αν με σκοτώσουν, έχει καλώς
αν ζω, ακόμα καλύτερα.
Οι προδότες μου πέταξαν δηλητήριο
και εγώ τους πετάω το κουράγιο μου.
Αν με σκοτώσουν, έχει καλώς
αν ζω, ακόμα καλύτερα.
Την καρδιά μου φέρνω γεμάτη
με μια λάμψη χαρούμενη.
Αν με σκοτώσουν, έχει καλώς
αν ζω, ακόμα καλύτερα.
Μαρία Φερνάντεθ
Ψυχοπαιδαγωγός
No soy la flor de centeno ... dedicado a Níkos Karabelos
Hay algunos viajes de los que nunca se regresa , y eso es lo que a mí me pasó cuando visité Grecia.
Fue tal el impacto y las ganas de comunicarme con su gente que me propuse aprender griego, una lengua , que me di cuenta que detrás de cada palabra encierra una historia, haciéndose así diferente a cualquiera otra del mundo.
Recuerdo que cuando me presentaron a Níko, me recitó en perfecto español " Las Nanas de la Cebolla " del gran Miguel Hernández. Y eso me llevó a interesarme por su obra literaria. De su lectura descubrí similitudes con el poeta español . Es decir, una poesía sencilla , pero que encerraba un agran fuerza y sensibilidad . Al igual que él su formación también fue autodidacta, imprimiéndole así mayor autenticidad a sus versos.
Por otra parte decir , que la lectura de sus textos , en la prensa, me ayudaron en el aprendizaje del griego , fueron como unos libros de texto para mí. También en ellos aprendí la realidad del pais , desde un punto de vista social , político e histórico , desde Micenas a los grises tiempos de pandemia en los cuales desgraciadamente vivimos. Todo ello contado con su característico estilo literario.
En realidad es la primera vez que escribo un texto en griego para un medio de comunicación , pero es un reto que quise hacer después de las injustas críticas a Nikos Karabélos . Se trata de un hombre con una gran cultura y un gran sentido de la justicia social , como así lo demuestra su exitosa carrera profesional como abogado .
Níko, profesor, desde este otro lado del mediterráneo te mando todo mi apoyo y ánimo , bueno y estos versos de tu querido poeta de Orihuela también me ayudan
Ante la vida sereno
Ante la vida sereno,
y ante la muerte , mayor.
Si me matan , bueno,
si vivo , mejor.
No soy la flor del centeno,
que tiembla al viento menor.
Si me matan , bueno,
si vivo , mejor.
Aquí estoy , vivo y moreno,
de mi estirpe defensor.
Si me matan , bueno,
si vivo, mejor.
Traidores me echan veneno
y yo les echo valor.
Si me matan , bueno,
si vivo , mejor,
El corazón traigo lleno
de un alegre resplandor.
Si me matan , bueno,
si vivo , mejor.
María Fernández
Psicopedagóga
