Σαν σήμερα στις 22 Μαΐου του 1963, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, δέχθηκε δολοφονική επίθεση, από την οποία λίγες μέρες αργότερα έφυγε από την ζωή.
Πιο συγκεκριμένα μετά από μία ομιλία του στην Θεσσαλονίκη, για την ειρήνη, δέχθηκε επίθεση, που τον τραυμάτισε πολύ σοβαρά.
Αμέσως μετά από αυτήν, στις 22:15 ξεκίνησε με μεγάλη συνοδεία να επιστρέψει στο ξενοδοχείο του.
Ενώ όμως προσπάθησε να περάσει τον δρόμο, ένα τρίκυκλο έπεσε πάνω στο πλήθος και αυτός που βρισκόταν πάνω στην καρότσα του, τον χτύπησε με λοστό στο κεφάλι.
Ο Λαμπράκης μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, όμως λίγες μέρες αργότερα, στις 27 Μαΐου του 1963, υπέκυψε στα τραύματα του.
Οι δύο άντρες που τον οδήγησαν στον θάνατο ήταν οι Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης και Σπύρος Γκοτζαμάνης, μέλη παρακρατικών δεξιών οργανώσεων.
Ο πρώτος τον χτύπησε με τον λοστό, ενώ ο δεύτερος οδηγούσε το τρίκυκλο.
Πριν από εκείνη την τελευταία του ομιλία, ο Λαμπράκης είχε τονίσει: «Προσοχή, προσοχή. Εδώ βουλευτής Λαμπράκης. Σαν εκπρόσωπος του Έθνους και του Λαού, καταγγέλλω ότι υπάρχει σχέδιο δολοφονίας μου και καλώ τον υπουργό Βορείου Ελλάδος, τον νομάρχη, τον εισαγγελέα, τον στρατηγό Χωροφυλακής Μήτσου, τον διευθυντή της Αστυνομίας και τον διοικητή Ασφαλείας να προστατεύσουν τη συγκέντρωση και τη ζωή μου».
Tην ημέρα της κηδείας του, πάνω από 200.000 κόσμος (μερικοί μιλούν και για 500.000) βρέθηκε στο Α’ Νεκροταφείο για να τον… αποχαιρετήσει.
Η δολοφονία του Λαμπράκη ήταν ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του 20ού αιώνα.
Γεννήθηκε στην Κερασίτσα Αρκαδίας στις 3 Απριλίου 1912 και σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα, με ειδίκευση στη Γυναικολογία.
Κατά την περίοδο της κατοχής, έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση.
Από το 1950 άρχισε να ασχολείται ενεργά με την πολιτική.
Στις εκλογές του 1961, με το ΠΑΜΕ (Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος), εξελέγη βουλευτής στον Πειραιά.
Έγινε ευρύτερα γνωστός όταν αψήφησε τις ειδοποιήσεις της αστυνομίας και πραγματοποίησε την 1η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, όντας ιδρυτικό μέλος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη».
