Ο λόγος του δασκάλου - καθηγητή είναι το άπαν στη ζωή του νέου ανθρώπου, είναι το ευ ζην, το οξυγόνο που ζωογονεί τα κύτταρα και μετατρέπει την κραυγή σε λόγο, την κτηνώδη φύση σε δημιουργία, το άγριο σε πολιτισμό.

Αν δεν ήταν ο δάσκαλος, θα γρυλίζαμε, θα πηγαίναμε στα τέσσερα και η ζωή μας μια γραμμή στο τυχαίο θα ήταν, ένα τίποτα στην ζωώδη αιωνιότητα.

Ο δάσκαλος από μόνος του είναι Λόγος, είναι Αγάπη, Μητρίδα και Πατρίδα!

Όταν είναι δάσκαλος! Όχι τρομαγμένη κατσαρίδα.

Όχι πόντικας που με όρθια τρίχα τρομάζει τους μαθητές του, και φοβισμένος, τους μεταφέρει τον ανίατο, θανατηφόρο ιό από τον οποίο πάσχει: Τον ιό του φόβου!

Λέει ο λαός "ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δε υπήρχαν οι δάσκαλοι"!

Θα το πιστεύαμε αν δεν υπήρχαν σπουδαίες φυσιογνωμίες δασκάλων με τους οποίους μάθαμε.

Αν δεν υπήρχαν και επί χούντας δάσκαλοι, που με τρόπο μας δίδασκαν να διακρίνουμε το σωστό και να απορρίπτουμε αυτό που η δικτατορία προπαγάνδιζε.

Θυμάμαι έναν "εθνικόφρονα" μαθηματικό που αναμασούσε την χουντική αντίληψη ως την μόνη αλήθεια κι απαγόρευε κάθε αντίθετη ως προϊόν του "επάρατου" κομμουνισμού.

Σε αυτή τη μαύρη εποχή εμείς γελούσαμε και συνάμα φοβόμασταν, παιδιά βλέπεις...κι ήταν κάτι δάσκαλοι που μας έδιναν το θάρρος που χει ανάγκη η νεότητα.

Γιατί το θάρρος είναι ισοδύναμο της γνώσης!Υπάρχουν λοιπόν οι Δάσκαλοι, υπάρχουν και τα ποντίκια, μεταμφιεσμένα σε δασκάλους. Και τότε κάποιοι μιλούσαν διχαστικά "εθνικοφροσύνη ή κομμουνισμός;"

Και σήμερα κάποιοι μιλούν ομοίως (ή και χειρότερα) διχαστικά: "Με ή χωρίς μάσκα;

"Πιστεύεις στο "έθνος"; είσαι νομοταγής. δεν πιστεύεις; Είσαι αναρχικός.

Πιστεύεις στον κορωνοϊό; Νομοταγής! Δεν πιστεύεις; Επικίνδυνος!

Χτες 21η -10ου -του σωτηρίου έτους 2020, σε κάποιο Λύκειο της πόλης, μια καθηγήτρια της κοινωνιολογίας, έθεσε στους μαθητές της το ακόλουθο ερώτημα:

--"Ποιοι είναι πιο χειραγωγήσιμοι, δηλαδή πρόβατα,(έτσι το είπε), εμείς που υπακούμε στους ειδικούς και φοράμε τις μάσκες ή εκείνοι που αρνούνται να φορέσουν, για να πάνε τάχα κόντρα στο σύστημα;

"Στην αμηχανία των παιδιών, απέναντι σε τέτοια διχαστική, αντιπαιδαγωγική και απρόσμενη ερώτηση μιας ανόητης, η "δασκάλα" ξεφώνισε, προφανώς, με φωνή ποντικίσια:

--"Εκείνοι φυσικά". Έπειτα χάθηκε, εκεί που ζουν και κρύβονται συνήθως τα ποντίκια!

Νίκος Ι .Καραβέλος