Με τα φωτογραφικά του κλικ, μετατρέπει αθλήτριες και αθλητές της ενόργανης και της ρυθμικής γυμναστικής σε πρωταγωνιστές παραμυθιού.
Εντυπωσιακές, σχεδόν εξωπραγματικές ασκήσεις, κινήσεις αέρινες, κορμιά τέλεια γυμνασμένα και πρόσωπα που αναβλύζουν συναισθήματα...
Αθλητές που εγκαταλείπουν για λίγο τους χώρους γυμναστικής και τα αθλητικά κέντρα και γίνονται ένα με το αστικό ή το φυσικό τοπίο φωτογραφίζει ο Αντώνης Κεραμιδάς, πρώην αθλητής και προπονητής, ο οποίος, μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, περιγράφει πώς καταφέρνει με τον φωτογραφικό του φακό να μεταμορφώνει τον αθλητισμό σε τέχνη. (εδώ)
«Ο αθλητισμός από μόνος του είναι τέχνη», αναφέρει χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας πως και ο ίδιος προέρχεται απ’ αυτόν, συγκεκριμένα από το άθλημα της ενόργανης, όπου ήταν αθλητής και για πολλά χρόνια προπονητής.
«Αυτό με βοηθά να κατανοώ, αυτό που λέμε “από πρώτο χέρι”, το μέγεθος της προσπάθειας που απαιτείται από κάποιον αθλητή προκειμένου να φτάσει στο μέγιστο της προσπάθειάς του. Σ’ αυτή την προσπάθεια κυρίαρχο ρόλο παίζει η ποιότητα της ψυχολογίας του, που καθορίζει τις περισσότερες φορές και την πορεία του στο άθλημα.
Αυτόν τον βαθύ εσωτερικό κόσμο του αθλητή ήθελα πάντα να αναδείξω μέσα από πολύ ιδιαίτερες φωτογραφίες.
Στην αρχή το επιχειρούσα μέσα από το περιβάλλον των αγώνων, κυνηγώντας εκτελέσεις που έβγαζαν προς τα έξω τη συναισθηματική του φόρτιση.
Τα τελευταία χρόνια, το κάνω σε εξωτερικό αστικό περιβάλλον ή σε περιβάλλον φύσης, αποσκοπώντας να αναδείξω συναισθήματα χαράς», διευκρινίζει ο κ. Κεραμιδάς.
Ερωτηθείς για το πώς συμπεριφέρονται οι αθλητές σε ένα διαφορετικό περιβάλλον από αυτό που συνήθως προπονούνται, απαντά: «Με μια ψυχολογία “ απελευθέρωσης”.
Ασκήσεις που συνήθως εκτελούνται υπό το βλέμμα της προπονήτριας και μέσα σ’ έναν οργανωμένο κλειστό χώρο, εκτελούνται πλέον με μια μοναδική αίσθηση ελευθερίας στο φυσικό περιβάλλον. Κάθε άσκηση παίρνει άλλο νόημα και εύκολα αυτό μπορεί να το διακρίνει κάποιος στην έκφραση του προσώπου τους τη στιγμή που δημιουργούν.
Και λέω “ δημιουργούν”, διότι η κάθε αθλήτρια αυτοσχεδιάζει τις κινήσεις της τηρώντας πάντα το καλλιτεχνικό πρωτόκολλο του αθλήματος, πάνω στο οποίο ο ίδιος φροντίζω να τηρείται απαρέγκλιτα με τις “ επεμβάσεις” μου και προκειμένου να έχουμε το ανάλογο αισθητικό αποτέλεσμα».
Χαμογελάει όταν καλείται να απαντήσει ποια φωτογραφία είναι η αγαπημένη του και ποια τον δυσκόλεψε περισσότερο.
«Πάνω στο συρτάρι των αναμνήσεών μου είναι (η φωτογραφία) της Νεφέλης Χριστοδούλου στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όπου τελειώνοντας και φεύγοντας από τη φωτογράφιση την προέτρεψα να κάνει ένα τελευταίο “ πρόχειρο” επιτόπιο άλμα με φόντο ένα εμπορικό πλοίο του Θερμαϊκού σε χρώματα εναρμονισμένα με τα ρούχα της.
Πραγματικά ένα υπέροχο κάδρο που χώρεσε και συνδύασε μέσα του τόσο όμορφα πράγματα με την εντυπωσιακή παρουσία της αθλήτριας.
Η φωτογραφία που με δυσκόλεψε περισσότερο νομίζω, ήταν της Ιωάννας Μαγοπούλου (πρωταθλήτρια Ελλάδος στη ρυθμική), πριν από τρία χρόνια, στις διαβάσεις της οδού Τσιμισκή με Ίωνος Δραγούμη.
Με τον φακό απέναντί της και στην κυριολεξία ανάμεσα στα αυτοκίνητα, προσπαθούσα να μοιράσω τη προσοχή μου, ανάμεσα στη προσπάθεια της αθλήτριας και στη δική μου ασφάλεια. Αλλά νομίζω άξιζε ο κόπος», επισημαίνει.
Κάθε φωτογράφιση του Αντώνη Κεραμιδά είναι κι ένα παραμύθι, μια ιστορία διαφορετική, με πρωταγωνιστές αθλητές και αθλήτριες.
Όπως υπογραμμίζει ο ίδιος, «η γραφική τοποθεσία μιας πόλης, το στενό δρομάκι ή και το κλασσικό αξιοθέατο μιας περιοχής αναδεικνύονται τελείως διαφορετικά όταν κοσμούνται από τη παρουσία μιας αθλήτριας με καλλιτεχνικό υπόβαθρο.
Μια αθλήτρια, η οποία εκφράζεται σαν να είναι η πριγκίπισσα του “ παραμυθιού”. Και για την ίδια, είναι η “ πριγκίπισσα”. Διότι συμμετέχει σε κάτι ιδιαίτερο, σε μια αποτύπωση της στιγμής που παρόμοια, στον συγκεκριμένο χώρο, δεν έχει ξαναγίνει με τον τρόπο που η ίδια το κάνει.
Η επιλογή των ρούχων, τα αξεσουάρ που θα χρησιμοποιήσουμε και το αυτοσχέδιο σενάριο του πρότζεκτ ανάλογα με τον τόπο της φωτογράφισης, μάς κινητοποιεί με έναν διαχεόμενο ενθουσιασμό».
Η ρυθμική γυμναστική γι’ αυτόν είναι τέχνη. Κάλλιστα το άθλημα θα μπορούσε να ονομάζεται «Καλλιτεχνική Ρυθμική Γυμναστική», λέει και αντίστοιχα της ενόργανης όπου ονομάζεται «Αrtistic Gymnastics».
Η απόδοση των αθλητριών στον χειρισμό τεσσάρων διαφορετικών οργάνων, απαιτεί ατελείωτες ώρες προπόνησης σε συνδυασμό με άλματα, στροφές, ισορροπίες, όπως ο κώδικας βαθμολογίας ορίζει.
Και φυσικά όλα αυτά χρειάζεται να εκτελούνται υπό το πρίσμα της καλλιτεχνικής - χορευτικής έκφρασης και με παράλληλη εξάσκηση στην μπάρα του μπαλέτου, ως αναπόσπαστο τμήμα της προπόνησης.
Το δικό του “στοίχημα”, όταν βρίσκεται μια αθλήτρια απέναντι από τον φακό του, θεωρεί πως είναι να καταφέρει να εξωτερικεύσει το πιο αντιπροσωπευτικό, καλλιτεχνικό και συναισθηματικό κομμάτι του εαυτού της.
«Νομίζω πως όλες οι κοπέλες έχουν έναν ιδιαίτερο ρόλο όταν στέκονται απέναντι από τον φακό μου και η κάθε μία αφήνει το δικό της αποτύπωμα.
Από τις αθλήτριες της εθνικής ομάδας μέχρι αυτές των μικρών ηλικιών, σε κάθε νομό που επισκέπτομαι, η φωτογράφιση φαίνεται να αποτελεί ένα ευχάριστο διάλειμμα από τις προπονητικές και αγωνιστικές τους υποχρεώσεις», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Κεραμιδάς.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
