Αυτό που συμβαίνει και βιώνουμε στα σχολεία είναι με απλά λόγια η πλήρης απαξίωση της εκπαίδευσης και μάλιστα της δημόσιας εκπαίδευσης. Και πέρα από τις όποιες ευθύνες της κοινωνίας, αναδεικνύεται το κυριότερο.
Οι κορυφαίες ευθύνες της πολιτείας να διαμορφώσει, να εφαρμόσει και να προσφέρει στις μέρες μας μια στοιχειωδώς αξιόλογη και ποιοτική εκπαίδευση.
Η αποτυχία και ανικανότητα της πολιτείας να εξασφαλίσει τις βασικές συνθήκες εκπαίδευσης, με όρους ασφάλειας, υγιεινής και σύγχρονων υποδομών και εξοπλισμού.
Τρανταχτά παραδείγματα αποτελούν το τι έγινε, τόσο με τις μάσκες και τα ταμπλετ στα σχολεία, όσο και με τις λανθασμένες αλλαγές στα Ωρολόγια Προγράμματα μαθημάτων και τις κάμερες στις αίθουσες διδασκαλίας.
Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και η ίδια η Πολιτεία ουσιαστικά ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ για την εκπαίδευση και τα δημόσια σχολεία.
Οι δε μαθητικές καταλήψεις, όσο κι αν κάποιοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, δυστυχώς, δεν είναι απαραίτητα σήμερα αποτέλεσμα πολιτικής και ιδεολογικής συνείδησης των μαθητών.
Είναι βέβαια μια διαχρονική απόδειξη ότι το σχολείο και γενικά το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι λάθος. Είναι επιπλέον και ένα ξέσπασμα, μια εκτόνωση και έκφραση απέναντι σε μια άρρωστη κατάσταση που επικρατεί.
Όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει το ότι οι μαθητικές καταλήψεις, πέρα από τα ορθά και δίκαια αιτήματα, υπό τις σημερινές συνθήκες πανδημίας του κορωνο-ιού, αποτελούν μια επιπλέον δύσκολη προβληματική κατάσταση καθώς είναι δυνατόν να δημιουργήσουν συνθήκες ανεξέλεγκτου συγχρωτισμού στα σχολικά προαύλια.
Συνεπώς μπορούν να διαμορφώσουν και υγειονομικά επικίνδυνες συνθήκες για τους ίδιους τους μαθητές.
Φανερώνουν όμως την αντίδραση των μαθητών προς το Υπουργείο Παιδείας και την πολιτεία, στη συνολική διαχείριση της εκπαίδευσης σε συνθήκες υγειονομικής κρίσης, που κρίνεται λανθασμένη και ανεπαρκής.
Μια αποτυχημένη ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και μια ανύπαρκτη εκπαιδευτική πολιτική, που με συνεχείς αστοχίες και παλινωδίες αδυνατεί να βρει λύσεις και έχει χάσει πλήρως τον μπούσουλα στην εκπαίδευση.
Δεν βρίσκει λύσεις, όχι, γιατί έχουν απαραίτητα, σοβαρό οικονομικό κόστος αλλά γιατί έχει ιδεοληψίες και ιδεολογικές αγκυλώσεις, εξυπηρετεί πελατειακές σχέσεις και συμφέροντα και δεν έχει γνώση του αντικειμένου εκπαίδευση και σχολεία.
Όλα αυτά λοιπόν σήμερα καταμεσής της πανδημίας του κορωνο-ιού, συνιστούν, επί της ουσίας, τη διάλυση της παιδείας και της εκπαίδευσης στην ελληνική κοινωνία.
Και αυτό είναι άκρως θλιβερό αλλά και επικίνδυνο.
Φώτης Χρυσουλάκης, Εκπαιδευτικός, Κοινωνιολόγος
Ανεξάρτητος Δημοτικός Σύμβουλος Ηλιούπολης
