Με μονομερή απόφαση του δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Ζέρβα η βίλα Πετρίδη παραχωρείται στο «Ελληνογερμανικό Ιδρυμα Νεολαίας». Ένα «έργο τέχνης που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία», μια όαση πολιτισμού στην υποβαθμισμένη Β' Δημοτική Κοινότητα, παραχωρείται στο μακρύ χέρι της γερμανικής πολιτικής στην Ελλάδα.
Το «Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας» αποτελεί το τρίτο μέρος, από το 2010, των γερμανικών νεοαποικιοκρατικών μεθοδεύσεων στην Ελλάδα, μετά την «Ελληνογερμανική Συνέλευση» του αλήστου μνήμης Φούχτελ και το «(Ελληνο)γερμανικό Ταμείο για το Μέλλον». Οπως επισημαίνει η αντιφασιστική πρωτοβουλία «AK Distomo» από το Αμβούργο, στόχος αυτών των μεθοδεύσεων είναι «η Γερμανία να μην πληρώσει ούτε σεντ στα θύματα και τους επιζώντες των θηριωδιών των ναζί και να μην πληρώσει τα χρέη της στην Ελλάδα (επανορθώσεις, κατοχικό αναγκαστικό δάνειο)». Μπορεί όμως να υπάρξει πραγματική συμφιλίωση χωρίς δικαιοσύνη;
«Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί», Γιώργος Σεφέρης, Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ΄
Καθοριστικό ρόλο στην επιλογή του συγκεκριμένου κτιρίου έχει η γειτνίασή του με έναν από τους πιο σημαντικούς τόπους μνήμης: τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό, απ’ όπου ξεκινούσαν τα τρένα με τους Ελληνες Εβραίους και προορισμό τα στρατόπεδα θανάτου του Γ' Ράιχ. Τον τόπο όπου θα δημιουργηθεί το Μουσείο Ολοκαυτώματος. Η ακανθώδης και τραυματική μνήμη της Κατοχής «πρέπει», πάση θυσία, να τεθεί υπό γερμανικό έλεγχο. (1)
Η μαρτυρική Θεσσαλονίκη του αφανισμού της Εβραϊκής Κοινότητας, των κολαστηρίων Παύλου Μελά και Επταπυργίου, η Θεσσαλονίκη του κατοχικού λιμού, του Ολοκαυτώματος του Χορτιάτη, της καταναγκαστικής εργασίας, ο τόπος όπου ιδρύθηκε η «Ελευθερία», μία από τις πρώτες αντιστασιακές οργανώσεις της Ευρώπης, δεν επελέγη τυχαία από τη γερμανική κυβέρνηση ως έδρα του ιδρύματος αυτού, που επικαλείται τη «συμφιλίωση» αλλά ήδη διχάζει και δηλητηριάζει με τις μεθοδεύσεις του.
Την ώρα που η γερμανική κυβέρνηση, προκλητικά και αναιτιολόγητα, απορρίπτει την ελληνική ρηματική διακοίνωση, αρνούμενη να εκπληρώσει τις απαράγραπτες και θεμελιωμένες στο Δίκαιο και στην Ιστορία υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, πώς μπορούν, άραγε, να γίνουν ανεκτές τέτοιες ενέργειες;
* διδάκτορας ΕΚΠΑ, συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
(1) Προκόπης Παπαστράτης, Γερμανικός Ελεγχος της Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ΕΣΔΟΓΕ), 17.5.2020.
Ποια τύχη μπορεί να έχει ένα έθνος όταν οι ακαδημαϊκοί του εδώ και πολλά χρόνια έχουν βγάλει τον σκασμό και οι πανεπιστημιακοί του πρωτοστατούν στην προδοσία;
Ανησυχείτε γιατί το μωράκι σας δε δείχνει ενδιαφέρον για το φαγητό του; Αναρωτιέστε τι άλλο να κάνετε προκειμένου να τιμήσει το φαγητό του αντί να το πετάει;
Ογδόντα χρόνια μετα την αποφράδα ημέρα του Κακολυριάνικου ολοκαυτώματος στις 24 Μαΐου 1944, το χωριό Ταξιάρχες (ή Κακολύρι) της περιοχής Κύμης της Ευβοίας ζητά ακόμη δικαίωση.
«Γιατί είπε το ΟΧΙ ο Μεταξάς, αφού θαύμαζε τον άξονα και κυβερνούσε με τον τρόπο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού;» αναρωτιόταν ο Μάνος Χατζιδάκις, σε μια από τις ραδιοφωνικές του εκπομπές.