Ο Σύνδεσμος Προστασίας & Ανάπτυξης Υμηττού – Σ.Π.Α.Υ. ιδρύθηκε το 1992, με σκοπό καθώς αναφέρει το ιδρυτικό του πλαίσιο την “προστασία του οικοσυστήματος του Υμηττού και την ανάπτυξή του ως πνεύμονα πρασίνου” και απαρτίζεται από 11 όμορους Δήμους που βρίσκονται γύρω από τον Υμηττό.
Παρά τους σκοπούς που υποτίθεται ότι ήρθε να υπηρετήσει ως Σύνδεσμος, όλα αυτά τα χρόνια, δεν κατάφερε να αποτρέψει την σκληρή πραγματικότητα για τον Υμηττό.
Αντίθετα τα χρόνια ύπαρξης του ΣΠΑΥ πάνε χέρι με χέρι με τις πιο καταστροφικές πυρκαγιές στον Υμηττό και ο ΣΠΑΥ παρεμβαίνει ή ακούγεται μετά τα καταστροφικά αποτελέσματα τους.
Το έργο του δηλαδή είναι σχεδόν πάντα κατόπιν εορτής και μέχρι την επόμενη πυρκαγιά.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στο διάστημα της ύπαρξης του, ο ΣΠΑΥ, δεν τάραξε ούτε τρίχα από τα λιμνάζοντα συμφέροντα που απειλούν και λυμαίνονται τον Υμηττό, ούτε διανοήθηκε ποτέ να παίξει ένα ουσιαστικό ρόλο ενάντιά τους, παρ οτι είναι σε όλους γνωστό ότι ο Υμηττός πολιορκείται συστηματικά και διαχρονικά από καταπατητές και διεκδικητές παντός είδους!
Για αυτές, τις μόνιμες πληγές, που κυοφορούν την επόμενη καταστροφή του Υμηττού, ΣΠΑΥ και οι Δήμαρχοι που τον συναποτελούν δεν βρήκαν ποτέ την ευκαιρία να πουν μια κουβέντα, ούτε μπήκαν στον πειρασμό να συγκρουστούν μαζί τους, να τους αποκαλύψουν, να τους αποβάλουν από το κορμί του Υμηττού, με αποτέλεσμα η επόμενη πυρκαγιά να είναι μια βεβαιότητα για όλους και απλά δεν ξέραμε τον χρόνο και τον τόπο που θα εκφραστεί το έγκλημα κάθε φορά.
Οι δημοτικές αρχές που συγκροτούν την διοίκηση και οι αντίστοιχοι Πρόεδροι στον ΣΠΑΥ δρουν συμπληρωματικά στις αντιπεριβαλλοντολογικές πολιτικές που προωθούν διαδοχικά οι εκάστοτε κυβερνήσεις και ο Υμηττός αναδείχνεται ως «το διαθέσιμο» απόθεμα γης στην Αττική που ανθούν οι λογής μικροπολιτικοί σχεδιασμοί και τα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η δεκαετία του 90 ξεκινάνε οι μεγάλες αντιδραστικές ανατροπές στην τοπική διοίκηση, διαμορφώνοντας και το αντίστοιχο πολιτικό προσωπικό στους Δήμους. Έτσι ο ΣΠΑΥ δεν επιβεβαίωσε τον ρόλο του «ως σύνδεσμος προστασίας του Υμηττού» και κύρια λειτούργησε ως δραγουμάνος των κυβερνητικών πολιτικών και των λογής χρηματοδοτικών προγραμμάτων που αναπτύσσονται με φόντο τον πληγωμένο κορμί του Υμηττού και που κατέληγαν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους στα χέρια των εργολάβων.
Το 2011 βγαίνει ένα ακόμη Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία του Υμηττού όμως ο ΣΠΑΥ παραμένει απών και σιωπηρός σαν τάφος.
Το έργο της αμφισβήτησης του Προεδρικού Διατάγματος το αναλαμβάνουν σειρά από Δήμοι οι οποίοι φυσικά και δεν ενεργούν με την έγνοια της συνολικής προστασίας του Υμηττού. Αυτές τις μέρες έχουμε την αναγγελία ενός νέου Προεδρικού Διατάγματος και την δημοσιοποίηση της ΣΜΠΕ που προδικάζει τον αντιπεριβαλλοντικό χαρακτήρα του, αφού ενσωματώνει την ψυχή και την φιλοσοφία του αντιπεραβαλλοντικού νόμου που πρόσφατα ψήφησε η Κυβέρνηση της ΝΔ και μαζί τις επιπρόσθετες αντιδραστικές χωροθετήσεις για την ΠΟΛΗ μας (το υπεραυξημένο ΚΥΤ και το Διαδημοτικό Νεκροταφείο και σήμαναν το πόλεμο μεταξύ των Δημάρχων της περιοχής) αλλά ο ΣΠΑΥ και πάλι δεν έχει βγάλει άχνα!!!
Να περιμένουμε, ως πολιτικό όργανο προστασίας του Υμηττού, μια κάποια νύξη του τις επόμενες μέρες; Οψόμεθα, αν και δεν το βλέπουμε!!
Ο Υμηττός ως επιχειρηματικό παίγνιο γης από κυβερνήσεις και Δημάρχους είναι έργο διαχρονικό, πόσο μάλλον σήμερα που φουντώνουν οι αστικοί σχεδιασμοί που θέλουν την Αττική ως τουριστικό και διαμετακομιστικό κέντρο της νέας φάσης της καπιταλιστικής ανάπτυξης!
Στην βάση αυτών των αντιλαϊκών σχεδιασμών ο Υμηττός ετοιμάζεται να λειτουργήσει ως «μπαλκόνι» της επένδυσης του ΛΑΤΣΗ στο Ελληνικό και της «Αθηναϊκής Ριβιέρας» με τις ευλογίες και τις πρωτοβουλίες του ΣΠΑΥ και των Δημάρχων της περιοχής.
Τα στημένα πολιτικάντικα παιχνίδια και οι ανταγωνισμοί μεταξύ των Δημάρχων της περιοχής καμία σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες και τις αγωνίες του λαού στην ευρύτερη περιοχή. Δεν πρέπει να ξεγελάσουν ούτε να καταλαγιάσουν την λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στην απαράδεκτη ΣΜΠΕ και το ΠΔ που φέρνει κατακαλόκαιρο η κυβέρνηση.
Την προστασία του Υμηττού μόνο η λαϊκή παρέμβαση και κινητοποίηση μπορεί και πρέπει να την κρίνει θετικά.
Δεν περνάει από τον ΣΠΑΥ ούτε από τις διαβουλεύσεις στους κυβερνητικούς διαδρόμους και τις αντιπαραθέσεις των Δημάρχων άλλα σε σύγκρουση με την στάση και την πολιτική τους.
